Η τεχνητή νοημοσύνη και ο ακήρυχτος πόλεμος Πούτιν στην Δύση
Γράφει ο Βαγγέλης Αντωνιάδης
Πολλοί αναλυτές υποστηρίζουν πως ο πόλεμος της Ουκρανίας είναι ο πρώτος πόλεμος της τεχνητής νοημοσύνης καθορίζουν συχνά αποφασιστικά την έκβαση των πολεμικών επιχειρήσεων. Ταυτόχρονα εμφανίζεται διάχυτη η άποψη ότι οι τεχνολογίες που δοκιμάζονται για πρώτη φορά στα ουκρανικά πεδία των μαχών, φτάνοντας στα όρια του όπως άλλωστε και το ανθρώπινο στοιχείο, δεν πρόκειται να περιοριστούν στον συγκεκριμένο πόλεμο, αλλά αποτελούν τον μεγάλο και συνάμα οδυνηρό πρόλογο των μελλοντικών ενόπλων συρράξεων.
Στον δημόσιο διάλογο βέβαια, υπάρχει το ερώτημα τι εννοούμε όταν λέμε << υβριδικό πόλεμο>>; Σίγουρα είναι αδύνατο να δοθεί μία πλήρης απάντηση και να δοθεί ένας σαφής ορισμός. Όμως στις παρακάτω γραμμές πρόκειται να δοθεί ένας σαφής ορισμός. Όμως στις παρακάτω γραμμές πρόκειται να σκιαγραφήσουμε τον όρο << υβριδικός πόλεμος>>.
Eίναι πλέον δεδομένο πως ο σύγχρονος πόλεμος δεν διεξάγεται αποκλειστικά με τανκς, μαχητικά αεροπλάνα και ευρύτερα την παραδοσιακή στρατιωτική ισχύ όπως την και γνωρίζουμε μέχρι πρόσφατα. Αντίθετα έχει πολλές και πολύ συχνά πολύ διαφορετικές εκφράσεις, γι αυτό και ονομάζεται από τους αναλυτές υβριδικός. Στην πράξη ο πόλεμος της Ουκρανίας εκτείνεται από τα πεδία των μαχών μέχρι την κυβερνοασφάλεια, το πεδίο της πληροφορίας και της ανθρώπινης ψυχολογίας, ενώ παράλληλα επιστρατεύει νέες τεχνολογίες όπως τα drones και η τεχνητή νοημοσύνη. Στο θεωρητικό πεδίο δεν υπάρχει ακόμα πλήρης και επικαιροποιημένος ορισμός για πόλεμο.
Στο παρελθόν τα πράγματα ήταν σαφώς πιο απλά και ο πόλεμος οριζόταν από την άσκηση της παραδοσιακής στρατιωτικής βίας. Στις μέρες μας η βία μπορεί για παράδειγμα να ασκηθεί και στον κυβερνοχώρο και μάλιστα να παραμένει ελεύθερη κυρώσεων.
Αξίζει να σημειωθεί πως Ρωσία και Δύση δεν ορίζουν με τον ίδιο τρόπο την έννοια του πολέμου. Πριν την κατάρρευση της ΕΣΣΔ οι Ρώσοι επεκτείνοντας τις αντιλήψεις του Κλαούζεβιτς ορίζοντας τον πόλεμο ως έκφραση της πολιτικής βούλησης με στρατιωτικά μέσα. Η Ρωσία του Πούτιν έχει επαναπροσδιορίσει το δόγμα της περί πολέμου. Καθώς αναγνωρίζει ως πόλεμο και τις εχθροπραξίες που διεξάγονται στο πεδίο της πληροφορίας και της πληροφορικής ή στον κυβερνοχώρο.
Αν λοιπόν εξετάσουμε τα γεγονότα της Ουκρανίας και τα συνεπακόλουθα τους, από το ρωσικό πρίσμα, η ίδια η Ρωσία βρίσκεται σε πόλεμο με τον δυτικό κόσμο. Σαφώς αποτελεί μία ιδιαίτερη και ίσως πρωτόγνωρη συνθήκη να θεωρεί μόνο η μία από τις δύο πλευρές ότι βρίσκεται ο αντίπαλος δεν αμύνεται, δεν αναπτύσσει μηχανισμούς αυτοπροστασίας και δεν παίρνει θέση.
Αναμφίβολα αντλούμε πολλά και σημαντικά διδάγματα από τον πόλεμο της Ουκρανίας για αυτή την νέα μορφή πολέμου που σταδιακά αναδύεται.
Καταρχάς είναι προφανές πως η σύρραξη δεν αφορά μόνο την Ουκρανία και την Ρωσία αλλά επηρεάζει ολόκληρο τον πλανήτη. Αλώστε διαχρονικά καμία χώρα δεν υπάρχει ερήμην των υπολοίπων ή των διεθνών εξελίξεων. Αντίθετα πάντα το διεθνές σύστημα ήταν ένα σύνολο υποσυστημάτων που άμεσα ή έμμεσα επηρεάζουν το ένα το άλλο . Στην ρωσο-ουκρανική σύρραξη ένα από τα βασικότερα πεδία του υβριδικού πολέμου είναι η πληροφορία και ο κυβερνοχώρος και σ αυτό το νευραλγικό πεδίο η Ρωσία έχει εξαπολύσει επιθέσεις όχι μόνο εναντίον της Ουκρανίας αλλά εναντίον της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών. Ακόμα και πριν την εισβολή στην επικράτεια της Ουκρανίας η Ρωσία όχι απλά υποστήριζε αλλά παρείχε υποδομές και μισθοδοτούσε Χάκερ που ήταν υπεύθυνος για τις κυβερνοεπιθέσεις που δέχτηκαν πολλές χώρες. Ο ρωσικός στόχος ήταν η δημιουργία κλίματος φόβου και πανικού προκειμένου να σταματήσουν οι τρίτες χώρες να υποστηρίζουν την Ουκρανία. Σε κάποια κράτη, οι Ρώσοι σαμποτέρ έκοψαν ακόμα και τα καλώδια του διαδικτύου ή τους σωλήνες των δικτύων φυσικού αερίου ακριβώς για να διαχύσουν το αίσθημα φόβου στην κοινή γνώμη
Στο στόχαστρο των Ρώσων μπορεί να βρεθεί ένα εθνικό ταχυδρομείο ή το σύστημα μισθοδοσίας μίας ιδιωτικής εταιρείας. Η Microsoft και η HP αποτελούν κορυφαία παραδείγματα εταιρειών που υπήρξαν στόχοι κυβερνοεπιθέσεων επειδή συμπαρατάχθηκαν με την Ουκρανία.
Είναι σαφές λοιπόν πως όταν ένας πόλεμος μαίνεται στον κυβερνοχώρο όλοι μας αποτελούμε δυνητικά θύματα του.
Παράλληλα κύρια πρακτική της δικτατορίας Πούτιν αποτελεί η παραπληροφόρηση σε διεθνές επίπεδο. Οι μηχανισμοί προπαγάνδας του Κρεμλίνου διαμόρφωσαν ένα αφήγημα το οποίο επιδιώκουν να υιοθετήσει ολόκληρος ο πλανήτης και έχουν δαπανήσει εξωφρενικά για έναν μέσο άνθρωπο παρά για την προώθηση του.
Παράλληλα η Ρωσία επενδύει τεράστια ποσά για την προώθηση ειδήσεων μέσω εφημερίδων, ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών, ιστολογίων και think tanks, ενώ χρηματοδοτεί και διεφθαρμένους πολιτικούς. Σύμφωνα με τον Forbes, από το 2014 μέχρι σήμερα , η Ρωσία έχει δαπανήσει 300 εκατομμύρια Έλληνες προκειμένου να ασκεί επιρροή σε πολιτικά κόμματα και πολιτικά πρόσωπα.