Η Ευρώπη μετά τις Ολλανδικές εκλογές
Γράφει ο Αλέξανδρος Κριτσίκης, Δικηγόρος
Το πρόσφατο αποτέλεσμα των Ολλανδικών εκλογών με την μεγάλη ήττα του ακροδεξιού κόμματος του Γκέερτ Βίντερς και την νίκη του κεντροδεξιού πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε μπορεί να προμηνύει πολλά για σημερινή Ευρώπη. Μπορεί να είναι η αφετηρία πολλών εξελίξεων για τη σημερινή Ευρώπη, που μαστίζεται από τη σημερινή οικονομική κρίση. Η νίκη μάλιστα αυτή ακολουθεί την ήττα του επίσης ακροδεξιού εθνικιστικού κόμματος στις τελευταίες πρόσφατες προεδρικές στην Αυστρία τον Δεκέμβρη του 2016, όπου ο ακροδεξιός υποψήφιος Νόρμπερτ Χόφερ ηττήθηκε από τον Αλεξάντερ Βαν Ντερ Μπέλεν. Η ίδια τάση καταψήφισης της ακροδεξιάς πολιτικής και της ευρωσκεπτικισμού, που αυτή ενσαρκώνει παρατηρείται και στις δημοσκοπήσεις, που λαμβάνουν χώρα στην Γαλλία ενόψει των επερχόμενων προεδρικών εκλογών, όπου η υποψήφια της άκρας δεξιάς Μαρίν Λεπέν εμφανίζεται να χάνει ποσοστά και να ηττάται από τον κεντρώο ανεξάρτητο αντίπαλο Εμμανουέλ Μακρόν.
Τι δείχνουν όλα αυτά; Ότι το ευρωπαϊκό οικοδόμημα παρόλο την έντονη κρίση, που διέρχεται είναι ακόμη ισχυρό. Το ευρωπαϊκό όνειρο είναι ακόμη ζωντανό! Οι διαχρονικές αξίες της δικαιοσύνης, της δημοκρατίας, της νομιμότητας, στις οποίες βασίσθηκε το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα πρέπει να παραμείνουν ισχυρές. Η ανοιχτή και δημοκρατική κοινωνία φαίνεται, ότι θριάμβευσαν και πάλι στην Ευρώπη. Είναι γεγονός, ότι ακραίος εθνικισμός και ο άκρατος λαϊκισμός που γεννήθηκαν ως αντίδραση στην Ευρώπη της παγκοσμιοποίησης και των δυσάρεστων συνεπειών, που αυτή επέφερε απειλούν σήμερα περισσότερο από ποτέ τη συνοχή της. Στις μέρες μας η Ευρώπη αντιμετωπίζει προβλήματα όπως η προσφυγική κρίση, η λιτότητα, που επιβάλλει η κοινή δημοσιονομική πολιτική και τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, οι τρομοκρατικές επιθέσεις, η έξαρση του εθνικισμού, η ανεργία και άλλα πολλά με αποτέλεσμα να αυξάνεται η δυσπιστία των πολιτών έναντι της Ευρώπης.
Παρόλο όμως τον αυξανόμενο Ευρωσκεπτικισμό όλες οι ανωτέρω εκλογικές αναμετρήσεις αποδεικνύουν, ότι οι λαοί της Ευρώπης θέλουν μια ενωμένη Ευρώπη ενιαία και όχι πολλαπλών ταχυτήτων, όπως φαίνεται, ότι σχεδιάζουν κάποιοι ηγέτες της. Οι λαοί της Ευρώπης δεν ζητούν τη διάλυση της, αλλά την αλλαγή της και την μεταστροφή της στις αρχικές αξίες που οραματίστηκαν οι μεγάλοι ιδρυτές της. Η Ευρώπη πρέπει να επιστρέψει στις αρχές εκείνες, που οραματίστηκαν ο Ζαν Μονέ, ο οποίος θεωρείται ο αρχιτέκτονας της ευρωπαϊκής ενοποίησης και ο πατέρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο Κόνραντ Αντενάουερ, άοκνος υπέρμαχος της Ένωσης, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ με την έκκληση του για Ηνωμένες πολιτείες της Ένωσης, ο Ζαν Μονέ, που αφιέρωσε τη ζωή του στην ιδέα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ο Γιόχαν Βίλεμ Μπέγιεν με το σχέδιο του για κοινή αγορά και πολλοί άλλοι που δεν είναι δυνατόν να μνημονευθούν στο παρόν.
Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι οι λαοί της Ευρώπης, τουλάχιστον στη συντριπτική πλειοψηφία σύμφωνα με τις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις επιζητούν τη διατήρηση της και την πραγματική και ουσιαστική ενοποίηση της. Η Ευρώπη πρέπει να μετασχηματιστεί τάχιστα και να ολοκληρώσει την πολιτική και οικονομική ενοποίηση της (δημοσιονομική και τραπεζική ενοποίηση και έκδοση ευρωομολόγου). Οι ηγέτες της Ευρώπης πρέπει να αγωνισθούν να πραγματοποιήσουν το ευρωπαϊκό όραμα και πάλι. Άλλωστε, η Ευρώπη δεν ανήκει σε κάποιους ηγέτες, που επιθυμούν τον διαχωρισμό της σε Ευρώπη πολλών ταχυτήτων, δεν ανήκει στην Οικονομία της αγοράς, που επιφέρει ανισότητες και διακρίσεις. Ανήκει μόνο στους πολίτες της και αυτοί εκφράζουν μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες τι θέλουν κάθε φορά…
