Ζωώδης φορολογία

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος, Συγγραφέας

Πλέον κανείς δεν αμφιβάλλει ότι για αυτή την κυβέρνηση η αύξηση της φορολογίας αποτελεί δογματικό εργαλείο ιδεοληπτικής αντίληψης. Σε κάθε σχετική απόφαση της διαχέεται το πνεύμα της τιμωρητικής ταξικής επιβάρυνσης με φόρους και τέλη. Από τις επιχειρήσεις έως τα μερίσματα. Από τα μεσαία και υψηλότερα προσωπικά εισοδήματα έως τα πρόστιμα του ΚΟΚ και τις πλαστικές σακούλες.

Εσχάτως στην ίδια λογική συμπεριλήφθηκαν και… τα κατοικίδια. Με υψηλά πρόστιμα, τέλος ζωοφιλίας στα σχετικά είδη και ειδικό ταμείο ανά δήμο. Κοινωνικά ζητήματα που χρήζουν σοβαρής συζήτησης και προσπάθεια εξεύρεσης μόνιμων λύσεων πολτοποιούνται με πολύ κάθετες κι επιθετικές προτάσεις κυρίως με εισπρακτικό σκοπό. Προτάσεις που δημιουργούν νέα προβλήματα, ίσως ακόμη πιο σημαντικά, από αυτά που υποτίθεται ότι έρχονται να διαχειριστούν.

Η προστασία των αδέσποτων, η χρησιμότητα της στείρωσης, η πληρέστερη κι ασφαλέστερη περίθαλψη, η διαδικασία υιοθεσίας και μια σειρά θεμάτων που θα έπρεπε να αφορά την βελτίωση της ζωής των ζώων περιορίζεται σε τιμωρητικά όρια ή προστίθενται κρατικές παρεμβάσεις πολύ πέρα από το αναμενόμενο, καταλήγοντας τα κατοικίδια να στερούνται την άδολη αγάπη που θα μπορούσε να τους προσφερθεί.

Είναι αποκρουστικό και προκλητικό να εισηγούνται την μείωση των προστίμων για την θανάτωση ζώου ή να διευκολύνουν την ευθανασία, σε μια περίοδο μάλιστα που η κακοποίηση κατοικίδιων παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις. Αντί να αναζητούνται τα βέλτιστα μέσα παραδειγματικής τιμωρίας όσων επιδεικνύουν τον ναρκισσιστικό σαδισμό τους, και επιστημονικά αποτελούν εν δυνάμει φορείς εγκλημάτων και κατά της ανθρώπινης ζωής, γυρνάμε στο παρελθόν με ευνοϊκότερες ρυθμίσεις που το μόνο στο οποίο συμβάλλουν είναι η αποθράσυνση επίδοξων βασανιστών.

Όταν θες να λέγεσαι οικολόγος υπουργός με ειδικές ευαισθησίες για τα περιβαλλοντικά ζητήματα και οι ανακοινώσεις σου γίνονται αμέσως αντικείμενο διαμάχης, σκληρής κριτικής και γενικευμένων αντιδράσεων, είναι δεδομένο ότι κάτι κάνεις λάθος. Αν στόχος σου παραμένει η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των αδέσποτων, μόνο ικανοποιημένος δεν γίνεται να είσαι από τις έντονες αντιδράσεις των φιλοζωικών οργανώσεων αλλά και μεμονωμένων πολιτών που αντιλαμβάνονται τις διατάξεις του νέου νομοσχεδίου ως απόλυτες, ανορθόδοξες και κοστοβόρες.

Ακόμη κι αν,  μετά την γενική κατακραυγή, αποσύρθηκε το νομοσχέδιο για περαιτέρω διαβούλευση, τα ερωτήματα παραμένουν. Με ποιο σκεπτικό βιάστηκαν να αποκαλύψουν τις προθέσεις τους; Γιατί δεν ακολουθήθηκε η πιο ορθολογική οδός των επαφών με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς ώστε να γίνουν αντιληπτές οι ευαισθησίες και οι προτάσεις τους;

Υ.Γ. Όσοι πριν την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, προειδοποιούσαμε ότι πέρα από το καθαρά οικονομικό κομμάτι, οι πολιτικές προτεραιότητες του θα προσπαθήσουν να κατεδαφίσουν μια σειρά από πυλώνες της αστικής δημοκρατίας, όπως η Παιδεία, η θρησκεία, η ασφάλεια, η εθνική συνείδηση, δεν διανοούμασταν πως θα μας απασχολούσαν και τέτοια θέματα για τα οποία θεωρούσαμε δεδομένη την κοινή ευαισθησία. Κι όμως δεν θα σταματήσουν να μας εκπλήσσουν μέχρι και την τελευταία στιγμή…