Υπερψήφιση Πρεσπών ή σωτηρία του πολιτεύματος;
Γράφει ο Στέφανος Νικολαϊδης, Φιλόλογος
Τις προάλλες ακούσαμε τον Υφυπουργό Εξωτερικών Γιώργο Κατρούγκαλο, τον αυτοαποκαλούμενο και «κομμουνιστή», να δηλώνει ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένη διορία για την ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών από την Ελληνική Βουλή, άρα γιατί να βιαζόμαστε;
Ταυτόχρονα, έχουμε δει όχι έναν, αλλά δύο προστατευόμενους μάρτυρες (Μανιαδάκη και Δεστεμπασίδη) να πίνουν (έστω και αργά) τον Ορό της Αλήθειας και να ομολογούν όχι μόνον ότι δεν ξέρουν τίποτα για χρηματισμό πολιτικών προσώπων από τη Novartis, όχι μόνο ότι δεν ξέρουν τίποτα για καμία μίζα…
Αλλά και για το ότι το μακρύ χέρι του συστήματος εδώ και καιρό έχει τραβήξει το πιστόλι του και το έχει τοποθετήσει στον κρόταφό τους. Αλλά και για το ότι το μακρύ χέρι του συστήματος τούς πνίγει και τους απειλεί να πουν ψέματα για τον πρώην Πρωθυπουργό της χώρας τον Αντώνη Σαμαρά και για άλλους δύο Υπουργούς εκείνης της δημοκρατικά εκλεγμένης Κυβέρνησης (Άδωνι Γεωργιάδη και Γιάννη Στουρνάρα) ότι «τα πήραν».
Τους απειλεί δηλαδή να ψευδορκήσουν ενώπιον Λαού και Θεσμών! Να ψευδορκήσουν και να λειτουργήσουν ως σύγχρονοι δωσίλογοι, με σκοπό να φυλακίσουν ανθρώπους όχι λόγω στοιχείων, αλλά λόγω άλλων πολιτικών φρονημάτων!
Πώς το είχε πει ο Πολάκης; «Τις εκλογές θα τις κερδίσουμε μόνο αν βάλουμε όσους δεν συμφωνούν μαζί μας στη φυλακή». Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, μιλάμε για ένα ζήτημα το οποίο είναι υπεράνω ονομάτων και χρωμάτων, υπεράνω κομμάτων και ιδεολογιών. Εδώ πρόκειται για σαφή καθεστωτική βούληση για πολιτική εκτροπή!
Ορμώμενος λοιπόν από όλα τα παραπάνω, θα τολμήσω να πω κάτι που εκ πρώτης όψεως όχι μόνο θα σας παραξενέψει, αλλά πάω στοίχημα ότι θα σας εκνευρίσει κιόλας: τυχούσα επίσπευση των διαδικασιών για να έρθει η Συμφωνία των Πρεσπών στο Ελληνικό Κοινοβούλιο στην πραγματικότητα αποτελεί μία σημαντική νίκη του λαού μας!
Η συγκεκριμένη μέρα της ψηφοφορίας μπορεί να αποβεί ιστορική για την Ελληνική Δημοκρατία! Οι Έλληνες βουλευτές, τα κόμματα της Δημοκρατικής Αντιπολίτευσης έχουν την ευκαιρία να αποδείξουν ότι δεν εκβιάζονται! Όσες πιέσεις και μεθοδεύσεις και αν κάποιοι σκαρφιστούν.
Άλλωστε, όταν η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού είναι αποφασισμένη να μπει ένα τέλος στη θεσμική εκτροπή, τότε οι βουλευτές δεν έχουν παρά να ανταποκριθούν στο καθήκον τους και να εναρμονισθούν με τη λαϊκή βούληση.
Επομένως, για όλους εμάς που ακόμα τολμάμε και πιστεύουμε στην έννοια της Δημοκρατίας και κυρίως στην έννοια του Σεβασμού στην άλλη άποψη, ένα και μόνο ερώτημα είναι αυτό που μας ταλανίζει… Και αυτό είναι το εξής: ποια είναι αλήθεια η κεντρική διακύβευση; Η υπερψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών ή η πτώση της κυβέρνησης Τσίπρα-Παπαγγελόπουλου;
Αυτό πρέπει να γίνει δηλαδή; Να διασωθεί ένα καθεστώς που για πρώτη φορά στην Ιστορία της Μεταπολίτευσης μεθοδεύει την εξόντωση και τον εγκλεισμό ανθρώπων με διαφορετική πολιτική άποψη; Να διασωθεί ένα καθεστώς που εξασφαλίζει επιεική μεταχείριση στους νεοναζί της Χρυσής Αυγής με αντάλλαγμα τη στήριξη στη Θάνου;
Να διασωθεί μία ολιγαρχική μειοψηφία, μία εξουσία απονομιμοποιημένη; Να διασωθεί ένα καθεστώς που ελευθερώνει τους Κουφοντίνες και σπιλώνει τους Αξαρλιάν; Που τιμά τους νεκρούς της ΕΡΤ και σκυλεύει τους Κατσίφες; Που αρνείται την ύπαρξη Μακεδόνων στη Θεσσαλονίκη αλλά δεν αρνείται την ύπαρξη μετρό στη Θεσσαλονίκη;
Μετά από όλα τούτα τα κρίσιμα διλήμματα, μετά από όλες τις επικίνδυνες για το Πολίτευμα εξελίξεις, αναρωτιέμαι ειλικρινά: το Ποτάμι εξακολουθεί να σκοπεύει να ψηφίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών; Στο όνομα ποιου εθνικού συμφέροντος;
Μόλις πριν λίγες εβδομάδες, ακριβώς μετά τους αξέχαστους «Μακεδόνες του Αιγαίου» του Ζάεφ, δεν έλεγε ότι για να υπερψηφίσει θέλει πρώτα την υπογραφή του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών ότι δεν τίθεται απολύτως κανένα θέμα σκοπιανού αλυτρωτισμού εντός της Συμφωνίας; Τώρα ξαφνικά τι έγινε;
Μήπως υπάρχει πιο μεγάλο, πιο σπουδαίο εθνικό συμφέρον από το να σωθεί το ίδιο το Πολίτευμα, από το να σωθεί η δημοκρατική ομαλότητα; Μήπως υπάρχει πιο ευγενής σκοπός για τη γη που γέννησε την ιδέα της Δημοκρατίας παρά να σωθεί από την πολιτική και θεσμική εκτροπή;
Αναρωτηθείτε, κύριοι βουλευτές του Ποταμιού, τι είναι ωφέλιμο για την Πατρίδα; Να είστε αυτοί που έσωσαν εκείνους που σας επικήρυσσαν και που σας επικηρύσσουν με την πρώτη ευκαιρία ως το «διαπλεκόμενο κόμμα του Μπόμπολα» με το να ψηφίσετε μία Συμφωνία που ούτε καν εσείς οι ίδιοι δεν γνωρίζετε ότι ενέχει αλυτρωτισμό;
Ή χάρη σε σας να πέσει θεσμικά με το δικό σας γενναίο ΟΧΙ ένα καθεστώς που εδώ και μία τετραετία δρα αντιθεσμικά; Μπορεί όντως να μη λυθεί τώρα μετά από 30 χρόνια το Σκοπιανό, το ζήτημα όμως για σας είναι να λυθεί κακήν κακώς ή να λυθεί με αρχές μετά από 33 χρόνια; Εκεί θα κολλήσετε, στην τριετία;
Να το ψηφίσετε τώρα μόνο και μόνο για να πούμε ότι λύθηκε δηλαδή; Και μετά να εξαφανισθείτε από τον πολιτικό χάρτη;
Ή να σωθεί το Πολίτευμα πρώτα και έπειτα να λυθεί το Σκοπιανό μετά από λίγο ακόμα από μία νέα δημοκρατική κυβέρνηση, εντός της οποίας ίσως είστε κι εσείς, ως φιλελεύθερη παράταξη;
Αυτά γράφει στην ιδρυτική σας διακήρυξη; Ότι κάθε φορά που οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ χάνουν τη δεδηλωμένη στη Βουλή πρέπει να τους τη δίνετε εσείς;
Σε τέτοιες επιχειρήσεις εξάλλου σαν αυτές των σκευωριών και των πλεκτανών με στόχο πολιτικούς αντιπάλους και που ούτε λίγο ούτε πολύ συντελούν σε θεσμικούς εκφυλισμούς, πρέπει να υπάρχουν μόνο ένοχοι, όχι συνένοχοι…
Και αυτό ένα πράγμα μόνο μπορεί να σημαίνει: όποιος ψηφίσει τις Πρέσπες, ψηφίζει κατά συνείδηση την παράταση του βίου αυτής της Κυβέρνησης. Δηλαδή συνειδητά ανέχεται ό,τι αυτή κάνει!
Επομένως, το ΟΧΙ στις Πρέσπες αύριο ισοδυναμεί με ΟΧΙ στη θεσμική εκτροπή μεθαύριο…
Σκεφτείτε την Ιστορία, αναμετράστε μαζί της! Σκεφτείτε την υστεροφημία σας, σκεφτείτε τη βούληση του Ελληνικού Λαού, σκεφτείτε το Πολίτευμα! Εκτός αν νομίζετε ότι δεν κινδυνεύει από όσα κάνουν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ…
Άλλη ευκαιρία δεν θα υπάρξει, σκεφτείτε….
