Τι άφησε ο Νοέμβρης του 1973;

Γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης, Φοιτητής Γλώσσας Φιλολογίας και πολιτισμού παρευξείνιων χωρών

Πολυτεχνείο σήμερα και όπως κάθε χρόνο τα γνωστά, αφού το νόημά του έχει χαθεί  και αυτό συνέβη επειδή κάποιοι το καπηλεύτηκαν για τη δική τους ανέλιξη και την πολιτική τους καριέρα. Την γενιά του πολυτεχνείου μάλλον δεν την βλέπει κανείς πια με θετικό μάτι.

Ποια είναι όμως τα γνωστά που γίνονται κάθε χρόνο;  Τα ξέρετε, κάθε χρόνο ειρηνική πορεία μέχρι το κέντρο και την Αμερικανική πρεσβεία και μετά έχουμε τον γνωστό πόλεμο με οδομαχίες μεταξύ των ΜΑΤ και των αναρχικών.  Κάθε χρόνο τα ίδια, πέρυσι είχαμε αναρχικούς που έκαψαν την σημαία και ρήμαξαν στην κυριολεξία το ιστορικό κτήριο. Έτσι είναι, όταν στα Εξάρχεια συγκεντρώνονται διαφορετικές «φυλές».

Είναι άνθρωποι που αγαπάνε την φωτιά, τι να κάνουμε τώρα;

Μπορεί να έχουμε κάθε χρόνο αυτά τα φαινόμενα και κανείς να μην συγκινείται, αλλά φέτος πως θα πάνε οι κυβερνώντες  να αφήσουν ένα στεφάνι στην μνήμη του Πολυτεχνείου και θα μιλήσουν για ιδανικά που υπάρχουν στην κοινωνία μας;

Να υπενθυμίσω, ότι  πριν από ένα μήνα ο πρωθυπουργός επισκέφθηκε τον Τραμπ και τώρα θα το παίξει επαναστάτης;

Φέτος δεν πρέπει  να διαμαρτυρηθεί  κανείς προς την Αμερικάνικη πρεσβεία, θα πρέπει  να είναι πορεία φιλική προς την πρεσβεία. Άλλωστε τώρα είμαστε στρατηγικοί σύμμαχοι με τον Ντόναλτ, πώς να το κάνουμε. Πριν από χρόνια ήμασταν ενάντια και  τώρα αλλάξαμε. Από το «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» αύριο εάν έχουν λίγο χιούμορ οι διαδηλωτές θα πρέπει να φωνάξουν «φίλοι των λαών Αμερικάνοι».

Και μην ξεχάσουν να μας πουν και για τους νεκρούς στο Πολυτεχνείο, αλλά να μας πουν μετά και πόσους νεκρούς είχε το δήθεν σοσιαλιστικό κράτος της σοβιετικής Ρωσίας. Για τα λεγόμενα Γκουλαγκ αναφέρομαι.

Ναι, μπορεί κάποτε το Πολυτεχνείο να είχε ιδανικά, αλλά πια στις μέρες μας κανείς δεν τα πιστεύει.

Ποιος ήταν τελικά ο Νοέμβρης και τι δρόμο χάραξε; Αφήνω το ερώτημα αυτό στον καθένα.