Συνέδριο νίκης ή επινίκιο Συνέδριο;

Γράφει ο Αγκιτάτορας

Τι μένει από ένα κομματικό Συνέδριο πέρα από τους συσχετισμούς της Πολιτικής Επιτροπής που αφορούν ένα μικρό εσωτερικό ακροατήριο; Την επομένη της ολοκλήρωσης του ποιος θυμάται πολλά από όσα ειπώθηκαν, από τις προτάσεις που διατυπώθηκαν, από τις πολιτικές που επικυρώθηκαν; Από ελάχιστοι έως κανείς. Θα είναι ευχής έργον αν στο συλλογικό συνειδητό αποτυπωθεί μια φράση, μια ιδέα.

Αυτή τη φορά αν κάτι τράβηξε τα φώτα της δημοσιότητας ήταν οι προτάσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη για το δημογραφικό και κυρίως η επιδοματική στήριξη των οικογενειών με 2000 ευρώ για κάθε παιδί αλλά και η αναφορά του Αντώνη Σαμαρά στο κυβερνητικό πάρτι με το εύστοχο “Χαβιάρι και φαγοπότι με Άρη Βελουχιώτη”.

Ο πρώτος, άγγιξε ένα κορυφαίο θέμα για την εθνική επιβίωση ενός γερασμένου πληθυσμού. Όσο κι αν είναι θεμιτές οι απορίες για το αν ένα τέτοιο επίδομα θα κατευθυνθεί βασικά σε αλλοδαπούς και Ρομά χαμηλών εισοδημάτων (πραγματικών ή πλασματικών) με το φόβο να λειτουργήσει ως έμμεσο κίνητρο για την ενίσχυση των μεταναστευτικών ροών, το γενικό σκεπτικό είναι θετικό αν συμπεριληφθεί μέσα σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ενίσχυσης της οικογενειακής συνοχής και χρησιμοποιηθούν ασφαλιστικές δικλείδες που θα αποτρέψουν την άσκοπη εκμετάλλευση ενός αποσπασματικού μέτρου.

Ο δεύτερος, περιέγραψε με μια ατάκα τις αντιφάσεις, την ασάφεια, την υποκρισία, την εξουσιομανία των κυβερνητικών τρωκτικών. Οι ιδεολόγοι, οι αντικομφορμιστές, οι “ηθικοί” αποτίουν καθημερινό φόρο τιμής στην τακτοποίηση ημετέρων, την εξυπηρέτηση συμφερόντων, το ξεπούλημα της πατρίδας.

Υ.Γ. Η πανηγυρική διάθεση των Συνεδρίων μπορεί να είναι και παραπλανητική. Η ευφορία της επερχόμενης νίκης καταλήγει… πρόωρη επινίκια φιέστα. Καμία εκλογική επιτυχία δεν είναι σίγουρη. Ειδικά στην μνημονιακή εποχή η συμπεριφορά των πολιτών έχει γίνει πιο πολύπλοκη και δυσκολότερα ανιχνεύσιμη. Συνέπεια, αξιοκρατία, εφικτές προτάσεις, ενσυναίσθηση και ταπεινότητα χρειάζονται για να μην αποδειχτούν άσκοποι οι πανηγυρισμοί.