Στην εποχή της πολιτικής ορθότητας

Γράφει ο Hλίας Γεωργουλάκος, Ασκούμενος Δικηγόρος

Η παγκόσμια κοινότητα πέρασε από πολλά στάδια για να φτάσει στη σημερινή της μορφή. Ακόμη και σήμερα, όμως,  που οι κοινωνίες εξελίσσονται πάνω σε εν πολλοίς στέρεες βάσεις, αρκετά ζητήματα παραμένουν μετέωρα και ενώ θεωρητικά η ελευθερία της έκφρασης θα έπρεπε να δεσπόζει στο δημόσιο λόγο, βλέπουμε ολοένα και να περιορίζεται.

Κάποτε οι κοινωνίες έκριναν τους ανθρώπους αποκλειστικά από την φυλετική τους καταγωγή και το φύλο. Το χρώμα, την γλώσσα, την θρησκεία. Για πάρα πολλά χρόνια η ομοφυλοφιλία θεωρείτο ανίατος ψυχοσωματική νόσος. Διαλύθηκαν χώρες και χάθηκαν χιλιάδες ζωές για να απαρνηθεί ο άνθρωπος τις ολοκληρωτικές πολιτικές ιδεολογίες του μίσους. Άνθρωποι δεν έβρισκαν δουλειά ή την έχαναν εν μία νυκτί επειδή επικρατούσαν ρατσιστικές αντιλήψεις και επικίνδυνες γενικεύσεις.

Φυσικά και σήμερα υπάρχουν σκουριασμένα μυαλά σε κάθε σημείο της γης που απορρίπτουν τον διπλανό τους βάζοντας ταμπέλες με γνώμονα τα παραπάνω λανθασμένα κριτήρια. Πάντα θα υπάρχει ένα ποσοστό της κοινωνίας, συχνά αμόρφωτο και βαθιά φοβικό, που ψάχνει αποδιοπομπαίους τράγους για να επιρρίψει ευθύνες. Που ψάχνει ενδιαφέρον στις ζωές των υπολοίπων, γιατί προφανώς η δική του είναι κενή και μίζερη.

Οι κοινωνίες έχουν προοδεύσει. Η ανθρώπινη προσωπικότητα προστατεύεται στα περισσότερα μέρη της γης με ορισμένες μελανές εξαιρέσεις. Για τον πολιτισμένο κόσμο η αυτονόητη αποδοχή κάθε ανθρώπου στην κοινωνία και ο σεβασμός στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματά του, είναι αξίες αδιαπραγμάτευτες. Και αυτό είναι μια μεγάλη κοινωνική νίκη.

Δυστυχώς, πολλές φορές η κατάκτηση αυτή λειτουργεί ως μπούμερανγκ που εγκλωβίζει την κοινωνία από την υπερβολή ορισμένων ΜΜΕ και συγκεκριμένων κύκλων που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη. Και παρατηρούμε μια συστηματική προσπάθεια υπερπροβολής κοινωνικών ομάδων που είχαν αδικηθεί κατά το παρελθόν. Βλέπουμε μια γιγάντωση μεμονωμένων περιστατικών, τα οποία περισσότερο διχάζουν την κοινωνία με τον τρόπο που φτάνουν στα αυτιά της, παρά την φέρνουν πιο κοντά.

Η ελευθερία του ενός τελειώνει ξεκάθαρα εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. Όσο ρατσιστικό και επιπόλαιο είναι να κρίνεις έναν άνθρωπο μόνο και μόνο από την καταγωγή, το χρώμα του δέρματος, τις σεξουαλικές του προτιμήσεις, χωρίς να αξιολογείς τον χαρακτήρα και την παιδεία του, τόσο επικίνδυνο είναι να τον βάζεις στο απυρόβλητο και να τον υπερπροβάλεις ως αψεγάδιαστο πρότυπο μόνο και μόνο επειδή είναι διαφορετικός.