Πολιτική με υπονοούμενα και… φανέλες

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος, Συγγραφέας

Μια από τις πιο άβολες πολιτικές καταστάσεις είναι όταν ένα κόμμα βρίσκεται στην αντιπολίτευση και η κοινωνία αντιμετωπίζει μια απρόβλεπτη, εξαιρετικά επώδυνη κατάσταση ή μια εθνική καταστροφή. Σε μια στιγμή που, πέρα από ιδεολογικές διαφορές και αντεγκλήσεις, ο λαός ενώνεται προσδοκώντας να ξεπεραστεί ο σκόπελος και να επανέλθει η κανονικότητα, η όποια αντιπολίτευση αισθάνεται την αφόρητη πίεση της συντήρησης ενός επικριτικού λόγου.

Κι εκεί προκύπτει το τεράστιο ηθικό δίλημμα. Πού μπαίνει η κόκκινη γραμμή ανάμεσα στη δημιουργική κριτική και την εμμονή; Πώς ξεχωρίζεις, την προσπάθεια να διαθέτεις διακριτές θέσεις ώστε να μην ταυτίζεσαι με την κυβέρνηση, από τις άκαρπες κραυγές; Η ισορροπία είναι μια δύσκολη υπόθεση και το πιθανότερο είναι, από κομματικό πατριωτισμό, να γύρεις προς τον στρουθοκαμηλισμό και την υπερβολή.

Κάπως έτσι εγκλωβίστηκε κι ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια αδιέξοδη αντιπολιτευτική στάση που εξαντλήθηκε στα υπονοούμενα και τις νοητικές υπερβάσεις. Αναζητούνταν κυβερνητικές ευθύνες ακόμη κι εκεί που ελάχιστα μπορούσε να πράξει η οποιαδήποτε εξουσία. Οι επιστημονικές αποφάσεις που καθοδηγούσαν τις κυβερνητικές, ξεπερνιόνταν ως ανύπαρκτες και όλο και βρισκόταν κάποια δευτερεύουσα αφορμή για να αναδειχθεί ως κυρίαρχο θέμα.

Στην αρχή ενοχλούσαν τα μπράτσα και η επιβλητική φωνή του Χαρδαλιά, η χαμηλών τόνων παρουσία του… ψάλτη Τσιόδρα. Κατόπιν περάσαμε στην πλούσια κόμη τύπου αφάνα του Κικίλια και μέσα από διαδρομή αναλόγου επιπέδου και σοβαρότητας, καταλήξαμε στο… φανελάκι του Τσιόδρα και το χτύπημα του ξύλου!

Την ημέρα που αρχίζουν οι εμβολιασμοί, δίνοντας μια πρώτη ισχυρή ελπίδα για οριστική αποτελεσματική διαχείριση της πανδημίας, ορισμένοι επέλεξαν να ασχοληθούν με την “παλαιομοδίτικη” εμφάνιση του επιστήμονα. Διότι για κάποια πολύ “προοδευτικά” μυαλά, με ειδίκευση στο styling και το fashion design, έχουν μεγάλη σημασία οι ενδυματολογικές  προτιμήσεις. Είναι οι ίδιοι που πλασάρουν ως αντισυμβατικότητα την ασέβεια στους κανόνες που διέπουν το ύφος και το ντύσιμο ενός πρωθυπουργού, που έκαναν τη γραβάτα έπαθλο ταξικού αγώνα.

Υποβαθμίζοντας το συλλογισμό τους σε επίπεδο σοσιαλμιντιακού κουτσομπολιού αποστερούν κάθε σοβαρότητα κι από πολλές από τις υπόλοιπες προτάσεις τους. Με ποια εγκυρότητα θα προτείνεις μέτρα στήριξης της οικονομίας και της αγοράς, ενίσχυσης του συστήματος υγείας και της εκπαίδευσης και περιμένεις ότι θα ληφθούν σοβαρά υπόψη από την κοινωνία, όταν έχεις σπαταλήσει πολύτιμο χρόνο για να σχολιάσεις οτιδήποτε άσχετο με την ουσία του βασικού προβλήματος;