Ως το τέλος…

Γράφει ο Χρήστος Τσοκάνης, Απόφοιτος Φιλοσοφικής

Συνηθισμένοι στην παράδοση που επικράτησε από την μεταπολίτευση και εντεύθεν, οι “σύντροφοι” του ΣΥΡΙΖΑ περίμεναν την εξαφάνιση του Αντώνη Σαμαρά από την πολιτική σκηνή του τόπου, μετά την ήττα του στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015.

Πράγματι, όλοι οι πρωθυπουργοί μετά την απομάκρυνση τους από την εξουσία, με εξαίρεση τον Ανδρέα Παπανδρέου, παραιτήθηκαν από την ηγεσία του κόμματος τους και “αποστρατεύτηκαν”. Σε αυτό στόχευσε και ο Αλέξης Τσίπρας ελπίζοντας να ξεχαστεί γρήγορα η λάσπη και ο λαϊκισμός του ενάντια στον παροπλισμένο Αντώνη Σαμαρά.

Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο πολέμησαν με μανία την επιλογή του να παραμείνει στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας μετά και την 25η Ιανουαρίου. Ειδικά δε η κίνησή του να μην παραδώσει το Μαξίμου στον επόμενο πρωθυπουργό, ως είθισται, εξόργισε τόσο τους ίδιους, όσο και πολλούς θιασώτες της πολιτικής ορθότητας και του πολιτικού “πολιτισμού”. Μια κίνηση σημειολογική, η οποία βεβαίως απεδείχθη ορθότατη. Επιστράτευσαν μάλιστα και τους γνωστούς άγνωστους φίλους τους, μερικοί εκ των οποίων βρίσκονται ακόμη και σήμερα εντός των τειχών της ΝΔ. Εν τέλει κατάφεραν την παραίτηση του, μετά το δημοψήφισμα-παρωδία τον Ιούλιο του 2015, νομίζοντας έτσι πως έκλεισαν το κεφάλαιο “Σαμαράς”.

Εδώ όμως είναι που έκαναν τεράστιο λάθος. Σταθερά, μεθοδικά και με υπομονή περίμενε την δικαίωση του και με καίριες παρεμβάσεις υπενθύμιζε πως πάντα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Ήρθε λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου να αντιμετωπίσουν ο Τσίπρας και η συμμορία του ό,τι έθρεψαν. Τρία χρόνια μετά τις καταστροφικές εθνικές εκλογές ο Σαμαράς παρουσιάζεται δικαιωμένος όχι μόνο για την περίοδο 2012-2014, αλλά πανηγυρικά πλέον δικαιωμένος και για την περίοδο 1990-1993. Αυτό φάνηκε και από την αποθέωση του από χιλιάδες κόσμου στο συλλαλητήριο για την Μακεδονία, στην πλατεία Συντάγματος.

Η σκληρή γραμμή που εκείνος τήρησε το μακρινό 1992 και τόσο χλευάστηκε για αυτήν, αποτελεί πλέον μονόδρομο για την πατρίδα μας, καθώς όπως σωστά είχε προβλέψει εκείνος από το 2008 κιόλας, ο χρόνος είναι υπέρ μας. Πλέον οι Σκοπιανοί πιέζονται, η Ελλάδα δεν έχει τίποτα να χάσει και η μη παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας φαντάζει απολύτως εφικτή. Κοινώς, όλοι ευθυγραμμίστηκαν πλέον στην γραμμή Σαμαρά, πλην βεβαίως της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Αυτοί έχουν εγκλωβιστεί για ακόμη μια φορά στις ιδεοληψίες τους.

Η στοχοποίηση του για το υποτιθέμενο σκάνδαλο της Novartis αποτέλεσε απλά το έναυσμα για την ολική του επαναφορά. Η μηνυτήρια αναφορά απέναντι στους Τσίπρα και Παπαγγελόπουλο είναι μόνον η αρχή. Το τέλος για τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πλησιάζει και είναι βέβαιο πως θα έχει υπογραφή Σαμαρά. Εξάλλου το δήλωσε κι ο ίδιος. Θα τους πάει μέχρι τέλους.