Όποιος δεν είναι με τον νέο ΣΥΡΙΖΑ είναι εχθρός του λαού

Γράφει ο Γιάννης Κίτσος, Οικονομολόγος – Σύμβουλος χρηματοοικονομικού και στρατηγικού σχεδιασμού

Στο κείμενο απολογισμού και αυτοκριτικής – τρόπος του λέγειν – που έχει διαρρεύσει ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει τις εμμονές περί λαϊκής κυριαρχίας. Απειλεί μάλιστα πως την επόμενη φορά η «διακυβέρνηση της αριστεράς θα ασχοληθεί να διαμορφώσει νέες δομές και νέους θεσμούς». Είναι εμφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να βρει νέο αφήγημα. Είναι, το ίδιο, εμφανές ότι η ηγετική ομάδα και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα και αυτό φάνηκε έντονα τόσο κατά την περίοδο της περήφανης – τρόπος του λέγειν – διαπραγμάτευσης όσο και τα χρόνια της διακυβέρνησης τους. 

Είναι, πολύ περισσότερο, εμφανές ότι οι άνθρωποι δεν έχουν μόνο εμμονές ή και δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα, αλλά δεν μπορούν να απεγκλωβιστούν από το παρελθόν. Όλα αυτά μαζί συνθέτουν ένα εκρηχτικό μείγμα επικίνδυνης για την χώρα βλακείας… Η ιστορία αυτή βασίζεται πάνω σε ένα παλιό και χαμένο ευτυχώς κόσμο. Έναν βαθιά εμφυλιοπολεμικό όμως κόσμο…

Στην αρχή του Οκτώβρη του 1943 ο ΕΛΑΣ (Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός) – στρατιωτικό σκέλος του ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο) – κηρύττει πόλεμο, όχι μόνο κατά των Γερμανών αλλά και κατά του μισητού εσωτερικού του αντίπαλου του ΕΔΕΣ (Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Σύνδεσμος), με σκοπό να επιβληθεί, σ’ όλη τη χώρα, ως μόνος οργανωμένος ελληνικός αντάρτικος στρατός. Παρά την πρόταση του ΕΔΕΣ για προσωρινή μεταξύ τους εκεχειρία για να αντιμετωπίσουν μαζί του τον κοινό εχθρό, ο ΕΛΑΣ αρνήθηκε κάθε συζήτηση και εξακολούθησε να χτυπά μια τους Γερμανούς και μια τον ΕΔΕΣ. Οι Γερμανοί είχαν πια χαμένο τον παγκόσμιο πόλεμο, άρα μοναδικό σκοπός του ΕΛΑΣ ήταν να συντρίψει τον ΕΔΕΣ, μια για πάντα, για να του μείνει η Ελλάδα στα χέρια. Ουσιαστικά πρόκειται για την πρώτη φάση του εμφυλίου.

Με αφορμή τον αφοπλισμό των αντάρτικων ομάδων, μετά την αποχώρηση των ναζιστικών στρατευμάτων, με σκοπό τη δημιουργία εθνικού στρατού, τον Δεκέμβριο του 1944, τα γνωστά και ως Δεκεμβριανά, εισαγόμαστε στη δεύτερη φάση του εμφυλίου. Είναι αξιοσημείωτο ότι, κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών μέλη της οργάνωσης ΟΠΛΑ (Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών) – αριστερή ένοπλη οργάνωση, κάτι σαν να λέμε ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ σήμερα αλλά χωρίς όπλα -, δολοφόνησαν μεγάλο αριθμό αντιφρονούντων, υποστηρικτών του αστικού καθεστώτος, αλλά και αμφισβητιών της επίσημης κομματικής γραμμής της αριστεράς. Μετά την Συμφωνία της Βάρκιζας και την επικράτηση των ακροδεξιών και βασιλόφρονων, αριστεροί και πρώην αντάρτες βρίσκουν καταφύγιο στα βουνά της επαρχίας, μέχρι και το 1949, οπότε και ηττώνται στρατιωτικά. Πρόκειται για την Τρίτη, και τελική, φάση του πολέμου.

Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων του εμφυλίου πολέμου, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, έφτασε στα 150 χιλιάδες περίπου άτομα. Ο αριθμός των προσφύγων ανέρχονταν σε 600 χιλιάδες περίπου άτομα. Δεκάδες χιλιάδες παιδιά ηλικίας 5 – 13 ετών απήχθησαν βίαια από τους αντάρτες με σκοπό τον αφελληνισμό τους και μετακινήθηκαν το 1948 – 1949 από τον Δημοκρατικό Στρατό σε τότε κομμουνιστικά κράτη. Τεράστιες καταστροφές υπέστησαν και οι υποδομές της χώρα. 

Η πλειοψηφία των αριστερών στέκεται στον αντικομμουνιστικό μεταξικό νόμο – περίπου τον ίδιο νόμο, ή τουλάχιστον εξέλιξη του, περί προστασίας του πολιτεύματος, που χρησιμοποίησε ο Τσίπρας για να εκδιώξει τον πρώην σύντροφο του Π. Λαφαζάνη – ως την πηγή όλων των δεινών. Εκείνο, όμως, που πρακτικά προκάλεσε όλα τα δεινά και εδραίωσε και το αντικομμουνιστικό μένος στην χώρα ήταν οι περιπτώσεις ακραίας κόκκινης – αριστεράς – βίας, όχι μόνο κατά δοσίλογων, αλλά κατά υποστηρικτών της κυβέρνησης και του αστικού καθεστώτος και κυρίως κατά αμφισβητιών – αριστερών συντρόφων τους – της επίσημης κομματικής γραμμής της αριστεράς. 

Ο κόσμος αυτός χάθηκε· οποίος έχει τα μάτια ανοιχτά το βλέπει και το παίρνει απόφαση, μια για πάντα. Παρόλα αυτά, οι αριστεροί πατάνε, όχι φυσικά πάνω στον χαμένο από τότε κόσμο τους μια και ευτυχώς δεν υπήρξε αλλά ούτε και πρόκειται να υπάρξει, αλλά πάνω στο ότι η μεγάλη υπέροχη του κεφαλαιοκρατικού μας συστήματος είναι ότι παραδέχεται τους ανθρώπους τέτοιους που είναι, με τις αδυναμίες τους, τις μικρότητες τους, τα λάθη τους, τα στραβοπατήματα τους. Είναι σύστημα ελαστικό, συμβιβαστικό, φρόνιμο, γεμάτο πείρα και κατανόηση. Αυτό είναι το μεγαλείο και της αστικής δημοκρατίας. Πόσες φορές οι αριστεροί προφήτες ανάγγειλαν το θάνατο του, από την αρχή κιόλας του 19ου αιώνα! Πόσες φορές, αφού πρώτα άφησαν πίσω τους χαλάσματα, έπεσαν έξω! Πρόσφατα, με την πρώτη φορά αριστερά, δεν το βιώσαμε με τον χειρότερο τρόπο! 

Η κατοχή στην Ελλάδα οδήγησε στην κατάρρευση του κράτους και της κοινωνίας και η Αντίσταση από την αρχή δεν κατάφερε να λειτουργήσει ενωτικά. Κάποιοι καιροσκόποι προσπάθησαν μέσα από αυτήν την σύγχυση να επωφεληθούν. Να πάρουν την εξουσία. Οι τότε αριστεροί σύντροφοι τους κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου έλεγαν χαρακτηριστικά: «Όποιος δεν είναι με το ΕΑΜ είναι εχθρός του λαού… Όποιος δεν είναι με το λαό είναι εναντίον του… Η δικαιοσύνη που ξέρατε τελείωσε. Τώρα λειτουργεί η δικαιοσύνη του λαού». 

Το ίδιο, με πολύ χαμηλότερης έντασης ευτυχώς αποτελέσματα, συνέβη και πρόσφατα με την οικονομική κρίση. Τα ίδια ακριβώς συνθήματα ακούστηκαν, μόνο που το ΕΑΜ έγινε ΣΥΡΙΖΑ και ο ΟΠΛΑ έγινε ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ. «Όποιος δεν είναι με το ΣΥΡΙΖΑ είναι εχθρός του λαού… Όποιος δεν είναι με το λαό είναι εναντίον του… Η δικαιοσύνη που ξέρατε τελείωσε. Τώρα λειτουργεί η δικαιοσύνη του λαού». Αυτά πάνω κάτω δεν φώναζαν στις πλατείες;;; Δεν εφάρμοσαν βίαια, με κατασκευασμένα κατηγορητήρια και σπίλωμα υπολήψεων;;;   

Αυτό που θέλει να τονίσει και επαναλαμβάνει με το κείμενο απολογισμού και αυτοκριτικής – τρόπος του λέγειν – ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι φυσικά τα λάθη του, παρά τις εμμονές και τα κολλημένα στον παλιό χαμένο κόσμο μυαλά τους. Αν πραγματικά θεωρούσαν ότι έκαναν κάτι λάθος, το πρώτο πράγμα που θα όφειλε να γίνει θα ήταν να έχει παραιτηθεί ο πρόεδρος τους. Μάλιστα, όχι μόνο θα τον οδηγούσαν σε παραίτηση, αλλά ως αριστεροί θα τον κρέμαγαν στα μανταλάκια. Αυτό που ουσιαστικά κάνουν για τους πρώην συντρόφους τους και που αυτή είναι και η κύρια λογική και αυτού του κειμένου. Αλλά και για να υπενθυμίσουν ακριβώς τα παραπάνω ίδια συνθήματα! 

Μην έχετε καμία απολύτως αμφιβολία ότι τα ίδια ακριβώς συνθήματα θα τα ακούσουμε πάλι πολύ έντονα όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποκτήσει το νέο του όνομα. «Όποιος δεν είναι με το νέο ΣΥΡΙΖΑ είναι εχθρός του λαού… Όποιος δεν είναι με το λαό είναι εναντίον του… Η δικαιοσύνη που ξέρατε τελείωσε. Τώρα λειτουργεί η δικαιοσύνη του λαού». Από το ΕΑΜ στον νέο ΣΥΙΡΖΑ ένα τσιγάρο δρόμος… Το είπε άλλωστε και ο Τσίπρας πρόσφατα: «ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΠΑΣΟΚ, έχουν μήτρα το ΕΑΜ!». Τα ίδια και τα ίδια… Η βλακεία είναι ανίκητη άλλωστε…