Ο λαός και τα αγκωνάρια του Ν. Παππά

Γράφει ο Διονύσης Κ. Καραχάλιος

Ο Νίκος Παππάς είναι, ως γνωστόν, υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής. Ποιες ακριβώς είναι οι αρμοδιότητές του, ποιο το αντικείμενό του και ποιο το παραγόμενο έργο του ως υπουργού, μάλλον είναι δύσκολο να το περιγράψουν ακόμη και οι πλέον ενθουσιώδεις θαυμαστές της πολυπραγμοσύνης του. Το «στραπάτσο» που υπέστη, στην προσπάθειά του να χειραγωγήσει τις τηλεοπτικές άδειες στα μονοπάτια της συριζαϊκής ορθοφροσύνης, ουδόλως μετρίασαν την αλαζονεία και την έπαρσή του. Άλλωστε, τον ενισχύει η πρωθυπουργική εύνοια, που τον θέλει απαραίτητο συνοδό στα ταξίδια του εξωτερικού, όπου μάλλον ασχολείται με ο,τιδήποτε άλλο, εκτός από ζητήματα «ψηφιακής πολιτικής»…. Το βέβαιο είναι ότι διαθέτουμε έναν υπουργό, που μοιάζει να ασχολείται με τα πάντα, χωρίς να κάνει τίποτε, που ομιλεί επί παντός επιστητού, χωρίς να προσφέρει τίποτε περισσότερο από την άκαμπτη αλαζονεία του και ο οποίος, ως πρωθυπουργικό «alter ego», θεωρεί ότι, με την μονότονη δογματική φλυαρία του, συντρίβει κάθε αντιδραστική εκδήλωση δεξιού σκοταδισμού και κερδίζει πόντους στις πειθήνιες αριστερές συνειδήσεις… «Δρακογενιάς βλαστός», όπως θα έλεγε και ο Στέλιος Παππάς, «ποιητής» και αξιοκρατικός πρόεδρος του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης, που τυγχάνει να είναι και πατέρας του…..

Αυτός λοιπόν ο λαμπρός υπουργός, μετά την πορεία «θριάμβου» του Αλέξη Τσίπρα στις ΗΠΑ, σκέφθηκε ότι οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ προβληματίστηκαν ιδιαίτερα με τις πρωθυπουργικές κυβιστήσεις και, εν όψει μάλιστα και του «Πολυτεχνείου», αισθάνθηκε την ανάγκη να θυμίσει στον «λαό» ποιοι είμαστε και που βαδίζουμε… Ενοχλημένος από την εις βάρος του κριτική, φρόντισε να μας παραδώσει μαθήματα «ιστορικής αλήθειας», στα οποία «ειδικεύονται» οι «βασανισμένοι» αριστεροί, καθώς, είναι γνωστό ότι, πέρα από την ιστορία, την οποία «παίζουν στα δάκτυλα» είναι και οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας, την οποία, μάλιστα, διακονούν κατ’ αποκλειστικότητα…

Με αυτό το πνεύμα, ο Νίκος Παππάς μίλησε για «τις κεντρικές ιδέες στις οποίες τοποθετούμαστε ως λαός, καθώς βγαίνουμε από την κρίση. Έχουμε πάρα πολύ ισχυρά αγκωνάρια αντιφασιστικής κληρονομιάς» είπε και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους!

Είναι εντυπωσιακή η άνεση με την οποία ένας αμετανόητος αριστερός τοποθετείται και εκφράζεται ως «λαός». Θεωρεί πάντα ότι δεν διατυπώνει ιδιοτελείς απόψεις. Είναι ολοκληρωτικά «ταγμένος» και «αφοσιωμένος» στην υπηρεσία του «λαού». Επειδή δε, κατά την μονολιθική (λενινιστικής προέλευσης) αντίληψη, ο λαός δεν γνωρίζει το συμφέρον του, η αριστερά έχει αναλάβει «εργολαβικώς» την εξ αποκαλύψεως καθοδήγησή του και το αποκλειστικό δικαίωμα να ομιλεί εξ ονόματός του και για λογαριασμό του. Η αριστερά και μόνον αυτή, χάρη στη «θεόπνευστη» ευφυΐα που (νομίζουν ότι) διαθέτουν τα στελέχη της, γνωρίζει τα συμφέροντά του και μπορεί να διασφαλίζει την εξυπηρέτησή τους. Όποιον δε η αριστερά θεωρεί εχθρό της, επειδή δεν συμφωνεί με τις ιδέες της, τον καταγγέλλει ταυτόχρονα και ως εχθρό του λαού, αφού, πολύ απλά, λαός και αριστερά ταυτίζονται! Αλλά όχι όποιος και όποιος λαός… Μόνον αυτός που διαθέτει «αγκωνάρια αντιφασιστικής κληρονομιάς», δηλαδή πιστοποιητικά νομιμότητας χορηγημένα από την αριστερά, δικαιούται να λέγεται λαός!… Όλοι εμείς οι υπόλοιποι ας «προσκυνήσουμε» την «ιστορική αλήθεια» του Νίκου Παππά! Και προσοχή στα «αγκωνάρια αντιφασιστικής κληρονομιάς», που διαθέτουν αυτοί οι ξεδιάντροποι θαυμαστές του λενινιστικού – σταλινικού φασισμού….