Να γιατί δεν πρέπει να γίνουν εισαγωγικές εξετάσεις τώρα, ούτε ν’ ανοίξουν τα σχολεία

Γράφει ο Μανόλης Νικολουδάκης, Μαθηματικός, Λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

Δεν παθαίνουν απολύτως τίποτα οι υποψήφιοι αν δώσουν εξετάσεις τον Σεπτέμβριο, που πιθανόν να έχει βρεθεί και κάποιο φάρμακο.

Το 2019 υπήρξαν 860 εξεταστικά κέντρα και έδωσαν εξετάσεις 104000 υποψήφιοι. Με τις σημερινές συνθήκες τού κορωνοϊού, αν δεχτούμε ότι μία αίθουσα κατά μέσο όρο θα δεχτεί 10 μαθητές (που είναι πολλοί) θα χρειαστούν 10400 αίθουσες. Από 2 επιτηρητές η κάθε αίθουσα θα χρειαστούν μόνον επιτηρητές 20800. Για τα 860 εξεταστικά κέντρα θα χρειαστούν 6020 καθηγητές που θα αποτελέσουν τις επιτροπές καθώς και καθηγητές διαδρόμου γύρω στους 3000. Με απλά μαθηματικά θα χρειαστούν 30000 καθηγητές. Αν είναι λιγότεροι από 10 υποψήφιοι σε κάθε αίθουσα, δηλ. στους 6-7 τότε χρειαζόμαστε ακόμη περισσότερες αίθουσες και πολύ περισσότερους καθηγητές. Προφανώς ο συνωστισμός καθίσταται αναπόφευκτος. Αλλά και αν δεχτώ ότι δεν θα συνωστισθούν, ο έλεγχος στοιχείων τού υποψηφίου από τον επιτηρητή καθηγητή καθίσταται δύσκολος δεδομένου ότι ο επιτηρητής έρχεται σε απόσταση λίγων εκατοστών από τον υποψήφιο.

Επίσης κατά την παράδοση του γραπτού ο εξεταζόμενος δείχνει στον επιτηρητή πού ακριβώς τελειώνει το γραπτό του για να υπογράψει εκεί ακριβώς ο επιτηρητής και στην συνέχεια να σφραγίσει με το μπλε αυτοκόλλητο  τα στοιχεία του υποψηφίου για να μην φαίνονται. Αυτά όλα δεν γίνονται εκ του μακρόθεν, ούτε  και πετώντας ο μαθητής από τα τρία μέτρα το γραπτό στον επιτηρητή φωνάζοντάς του «πιάστο μάγκα», αλλά του το παραδίδει από λίγα εκατοστά.

Όπως εύκολα μπορεί να παρατηρήσει κανείς αυτές οι διαδικασίες κρύβουν σοβαρότατους κινδύνους, δηλ. να κολλήσουν μαθητές τούς καθηγητές και στα επόμενα μαθήματα να κολλήσουν οι καθηγητές άλλους μαθητές. Οι μαθητές, όσοι τουλάχιστον διδάσκουμε το γνωρίζουμε πολύ καλά, δεν είναι πάντα προβλέψιμης συμπεριφοράς και στην αγωνία των εξετάσεων τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα. Αυτό μπορεί να έχει ως συνέπεια να κολλήσει ένας υποψήφιος οποιοδήποτε άλλο υποψήφιο που θα μεταφέρει τον ιό στο σπίτι. Φυσικά και ο καθηγητής που θα κολλήσει θα μεταφέρει επίσης τον ιό στο σπίτι. Και αν δεχτούμε ότι η πλειονότητα υποψηφίων και καθηγητών έχουν πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα, όπως σε κάθε περίπτωση και εδώ κάποιοι ένθεν και ένθεν κάτι μπορεί να μην κάνουν καλά και να κολλήσουν. Αυτό αποτελεί βόμβα σε κάθε σπίτι που θα μεταφερθεί ο ιός. Από εκεί και έπειτα κάποιος από το σπίτι θα νοσήσει και κάποιος πιθανόν να πεθάνει, δεδομένου ότι πολλοί είναι εκείνοι που πάσχουν από κάποια νοσήματα, χωρίς να είναι υπερήλικες υποχρεωτικά.

Το ανθρώπινο δυναμικό των εξεταστικών κέντρων δηλ. 104000 υποψηφίων και 30000 καθηγητών, που ανέρχεται στις 134000, ποιος μπορεί να μας εξασφαλίσει ότι κανένας δεν θα κολλήσει; Και αν μεν παρουσιαστεί ένας ελάχιστος αριθμός κρουσμάτων π.χ. 50 τότε κάπως ελέγχεται το πράγμα. Αν όμως παρουσιάσει 1000 κρούσματα; Υπολογίστε τους θανάτους από εκεί και έπειτα. Και πώς θα ιχνηλατηθούν όλα αυτά τα κρούσματα διασπαρμένα πανελληνίως το ίδιο χρονικό διάστημα; Έτσι θα μιμηθούμε την Ιταλία.

Από την άλλη μεριά μια εβδομάδα που θα ανοίξουν τα σχολεία είναι υπεραρκετός ο χρόνος, ώστε όσοι προσέλθουν να κολλήσουν. Και δεδομένου ότι οι μαθητές είναι μάλλον ασυμπτωματικοί θα μεταφέρουν τον ιό στους πάντες οι ίδιοι από απροσεξία και έχοντας την αίσθηση ότι είναι καλά.

Ιδιαιτέρως στην πρωτοβάθμια Εκπαίδευση τα παιδάκια δεν ξέρουν να προφυλαχθούν.  Αυτό βέβαια θα βολέψει κατά πολύ τον ανεύθυνο ΣΥΡΙΖΑ, που θα πει ότι ο Μητσοτάκης απέτυχε τελικά! Αλλά αυτό που μετράει και πάνω από ό,τι πει ο Αλέκσης, ο οποίος δημοσκοπικά κατρακυλάει συνεχώς  τώρα και από την απελπισία του παραμιλάει, αυτό λοιπόν που μετράει, θα είναι οι χαμένες ζωές.

Αποτέλεσμα όσοι τώρα σε υμνούν Κυριάκο θα στραφούν εναντίον σου.

Κυριάκο πρόλαβε δεν πρέπει ούτε τα σχολεία να ανοίξουν ούτε οι εξετάσεις να γίνουν. Πρόλαβε. Κάποιοι παρασύρουν την κ. Υπουργό Παιδείας.