Μια διαρκής κατάσταση ομηρίας

Γράφει ο Αντώνιος Μιχελόγγονας, Νομικός

Άλλο ένα τρομοκρατικό χτύπημα στην Ευρώπη ήρθε να ταράξει την ηρεμία του καλοκαιριού. Οι πιθανοί δράστες γνωστοί, λογικά σύντομα η ισπανική αστυνομία θα βγάλει άλλο ένα πόρισμα που θα αποδίδει το έγκλημα στην ισλαμική τρομοκρατία.

Το τραγικότερο όλων όμως δεν είναι οι επιθέσεις. Είναι το γεγονός ότι τις συνηθίσαμε. Πλέον δε μας κάνει αίσθηση όταν ακούμε για άλλο ένα χτύπημα, ούτε καν για περισσότερους νεκρούς. Το αντιμετωπίζουμε σαν άλλο ένα συνηθισμένο περιστατικό που αποτελεί αν όχι καθημερινότητα, σίγουρα συνήθεια. Είναι σαν άλλη μια πτώση των διεθνών αγορών ή  ότι έγινε ακόμα ένα Eurogroup. Το γεγονός ότι χάνονται περισσότερες ανθρώπινες ζωές με κάθε νέο χτύπημα και υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων που μπορούν να παραβιάσουν οποιοδήποτε σύστημα ασφαλείας στον πλανήτη δε φαίνεται να έχει σημασία.

Όταν ξεκίνησε η ιστορία με τα τρομοκρατικά χτυπήματα στην Ευρώπη κυριάρχησε παντού η έκκληση να μην τους αφήσουμε να αλλάξουν τον κόσμο μας. Να μην αλλάξει η καθημερινότητα μας, να μην κυριαρχήσει ο φόβος, να μην προσβληθούν τα θεμέλια του πολιτισμού μας. Εν ολίγοις, να μην επηρεάσουν οι επιθέσεις τις ζωές μας.

Πλέον μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ο στόχος επετεύχθη. Τίποτα δε μας επηρεάζει πλέον. Οι ειδήσεις για τρομοκρατικά χτυπήματα στην Ευρώπη σχεδόν περνούν αδιάφορες. Μερικά συλλυπητήρια με μια δόση συμπαράστασης στη χώρα που δοκιμάζεται και είμαστε εντάξει. Συνηθίσαμε την απώλεια ζωών και την ανυπαρξία ασφαλείας. Δεν αφήσαμε την τρομοκρατία να μας επηρεάσει.

Τι γίνεται όμως για να σταματήσει αυτό το φαινόμενο; Οι ευρωπαϊκές χώρες που δέχτηκαν επιθέσεις ενεργοποίησαν τα βαρύτερα μέτρα ασφαλείας τους, ακόμα κι έτσι όμως οι επιθέσεις συνεχίζονται. Τι μπορεί να κάνει η ΕΕ ή τα ευρωπαϊκά κράτη για να σταματήσει; Είναι δυνατόν ο δυτικός κόσμος να είναι έρμαιο στα χέρια των τζιχαντιστών;

Και έστω ότι κάποτε οι επιθέσεις σταματούν και η ισλαμική τρομοκρατία περιορίζεται δραστικά. Δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι θα εξαφανιστεί, μιας που η θρησκεία τους διατηρεί το μαχητικό της πνεύμα και προκαλεί βία και εχθροπραξίες εδώ και αιώνες. Κάποτε όμως οι τρομοκρατικές επιθέσεις από τη συγκεκριμένη ομάδα θα περιοριστούν.

Και τι θα μείνει πίσω; Μια ευρωπαϊκή κοινωνία που θα έχει συνηθίσει τις απώλειες ζωών. Που θα έχει υποβαθμίσει κάθε έννοια ασφάλειας και υπεράσπισης των συνόρων της. Που στην πραγματικότητα θα αποδέχεται την τρομοκρατία και τη χρήση βίας ως κάτι που συμβαίνει.

Αν οι ευρωπαϊκές ηγεσίες δεν αντιληφθούν σύντομα τον κίνδυνο που δημιούργησε η εμμονή τους να μην αφήσουμε να μας επηρεάσει η τρομοκρατία θα διαπιστώσουν ότι μας επηρέασε, και μάλιστα πολύ. Δε μας γέμισε φόβο, μας έκανε απαθείς. Και μια κοινωνία απαθής στην απώλεια ζωών και στο σεβασμό της νομιμότητας δεν έχει καλά χαρακτηριστικά για να αντιμετωπίσει τις εξελίξεις που θα έρθουν τα επόμενα χρόνια.