Κυβέρνηση του δάσους και του… δακτύλου
Γράφει ο Αγκιτάτορας
Σε αυτή τη χώρα αν δεν πρόκειται ποτέ να στερέψουμε από κάτι είναι η ευρηματικότητα και η αναίδεια. Αυτή η σιγουριά επιβεβαιώθηκε με τις τελευταίες εξελίξεις στο θέμα του Ελληνικού αλλά και την περίφημη σκηνή με το… φίλαθλο πνεύμα του υπ. Άμυνας.
Εκεί που μετά από τόσα χρόνια ατερμόνων καθυστερήσεων καταλήξαμε στην αποδοχή ενός επενδυτικού σχεδίου για το Ελληνικό που δημιουργεί ένα τεράστιο μητροπολιτικό πάρκο αλλά ταυτόχρονα επιτρέπει και τις απαραίτητες, για την βιωσιμότητα του πλάνου, εμπορικές χρήσεις, τι ανακαλύψαμε;
Την μια, ότι υπάρχουν αρχαία στην περιοχή λες και υπάρχει πιθανότητα να σκάψει οπουδήποτε στην Ελλάδα και να μην πέσεις επάνω τουλάχιστον σε έναν αμφορέα. Την άλλη, ότι ένα δάσος 37 στρεμμάτων ξεφύτρωσε με ιδία πρωτοβουλία. Δέντρα που είχαν τοποθετηθεί κυρίως για να οριοθετηθεί ο χώρος πήραν πρωτοβουλία κι έγιναν δασική έκταση. Χωρίς χλωρίδα, πανίδα ή άλλα στοιχεία που να δικαιολογούν αυτό τον χαρακτηρισμό αλλά ποιος νοιάζεται. Ευρηματικότητα είπαμε!
Και αναίδεια βέβαια όταν ένας υπουργός που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, υπόδειγμα συμπεριφοράς και αλλαγής νοοτροπίας καταλήγει πιο άθλιους από τους άθλιους, θρασύς, επιδεικτικός.
Βέβαια από άτομα που με ευκολία χρησιμοποιούν τη λέξη προδότες και στήνουν λαϊκά δικαστήρια και κρεμάλες για πολιτικούς αντιπάλους τι άλλο να περιμένεις; Θα κοιτάζουν επίμονα το δάκτυλο όσο το “δάσος” θα καίγεται!
