Και στης Αθήνας την Δημαρχία σφάζονται… παλικάρια!
Γράφει ο Αγκιτάτορας,
Κι εκεί που έσφιξαν οι ζέστες και οδεύουμε προς την Αυγουστιάτικη χαλάρωση, σαν να μην φτάνουν τα έκτροπα στην Αθήνα και την κυβερνητική επίθεση στην δικαιοσύνη, ταλαιπωρημένη πρωτεύουσα έπρεπε να υποστεί και την μάχη των επιγόνων του Καμίνη. Και μάλιστα των επίδοξων διεκδικητών από Κεντροδεξιάς πλευράς που μέρα με την μέρα πληθύνονται και αυξάνονται και… σφάζονται στην “ποδιά” του δημαρχιακού θώκου.
Κι όταν ακούγονται πολλές κι ετερόκλητες υποψηφιότητες τότε το όλο θέμα κινδυνεύει να αγγίξει τα όρια της γραφικότητας. Γιατί κάπου μπερδεύεται η θεμιτή αυτοδιοικητική φιλοδοξία, η επικοινωνιακή προβολή, η πολιτική εκμετάλλευση, όλα τσουβαλιασμένα μέσα στην ανάγκη για επίδειξη πρώιμου ενδιαφέροντος που δήθεν θα περιχαρακώσει δυο χρόνια πριν τις εκλογές τους ψηφοφόρους σε συγκεκριμένα στρατόπεδα.
Μήπως να χαλαρώσουμε λίγο; Καλό θα ήταν η τοπική αυτοδιοίκηση, τουλάχιστον σε επίπεδο Δήμων, να αποκοπεί από τον σφιχτό κομματικό εναγκαλισμό και να αφεθεί στην επιλογή όσων διαθέτουν διαχειριστική ικανότητα και διάθεση βελτίωσης της καθημερινότητας των πολιτών χωρίς το ένα μάτι να λοξοκοιτά διαρκώς στις εξελίξεις στην κεντρική πολιτική σκηνή, περιμένοντας να αρπάξει την ευκαιρία μας κοινοβουλευτικής… αναβάθμισης!
Δεν γνωρίζω αν όλοι όσοι φέρονται ως επίδοξοι Κεντροδεξιοί υποψήφιοι επιθυμούν ειλικρινά την εμπλοκή τους με τα του Δήμου ή απλά εκμεταλλεύονται την στιγμή για πρόσκαιρους ιδίους σκοπούς αλλά η παράταξη θα πρέπει να αποφασίσει τι σκοπεύει να κάνει με το ζήτημα πριν κατρακυλήσει σε επίπεδο σοσιαλμιντιακής καρικατούρας και το “κάψει” οριστικά.
Εκτός κι αν κάποιοι μπρος στην προοπτική της απλής αναλογικής στις αυτοδιοικητικές εκλογές έχουν αποφασίσει τον κατακερματισμό δυνάμεων για να διαθέτουν έστω μια μικρή αλλά διαπραγματευτικά υπολογίσιμη δύναμη ώστε να αποκτήσουν ρόλο στην διαχείριση της τοπικής εξουσίας.
