Η μάχη του Ειρηνικού συνεχίζεται
Γράφει ο Δημοσθένης Δαββέτας, Καθηγητής φιλοσοφίας της τέχνης , ποιητής , εικαστικός
Η άφιξη του Μπάιντεν στην εξουσία δεν θ’ αλλάξει και πολύ την πολιτική της Αμερικής στον ειρηνικό Ωκεανό. Όπως αυτή ξεκίνησε επί Ομπάμα και συνεχίστηκε επι Τραμπ, έτσι και στην νέα Αμερικανική προεδρία η γεωπολιτική μάχη γίνεται με βάση τον Ατλαντικό Ωκεανό. Απ’ οτι φαίνεται ο γεωπολιτικός πόλεμος στον 21ο αιώνα θα ‘χει κέντρο τον Ειρηνικό Ωκεανό. Είναι προς τα εκεί που χτυπά πλέον η καρδιά του παγκόσμιου καπιταλισμού και της γεωπολιτικής αναμέτρησης. Το μισό περίπου του παγκόσμιου πληθυσμού βρίσκεται εκεί . Επίσης εκεί κινείται το 60% της παγκόσμιας παραγωγής. Και να μην ξεχνάμε τις εντάσεις για την θαλάσσια κυριαρχία στην Νότια Κίνα αλλά και το πυρηνικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας . Η άγρια αντιπαλότητα ΗΠΑ -Κίνας οδήγησε τις 21 χώρες του APEC σε μια κοινή δήλωση που μιλά για αδιέξοδο λόγω αυτής της διαμάχης.
Όπως μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο είχαμε τον ψυχρό πόλεμο Ρωσίας-Αμερικής , έτσι και τώρα έχουμε έναν νέο ψυχρό πόλεμο Αμερικής-Κίνας για τον έλεγχο του Ειρηνικού . Ο πόλεμος είναι ολοκληρωτικός . Κι αφορά το εμπόριο( εξαγωγές -εισαγωγές με φορολογικά μέτρα), τις καινοτομίες στην Τεχνολογία ( με την επιθυμία των ΗΠΑ να οδηγήσουν σ’ αποτυχία το νέο φιλόδοξο Κινεζικό πρόγραμμα του “νέου δρόμου του μεταξιού “), την κυριαρχία στο διάστημα , τον κυβερνοχώρο, την τεχνητή νοημοσύνη , την στρατιωτική δύναμη που θέλει από την πλευρά της Αμερικης να προστατεύσει την ανεξαρτησία της Ταιβαά , αλλά και την προσπάθεια της αποτροπής της εξαγωγής του κινεζικού μοντέλου πολιτικού αυταρχισμού και κρατικού καπιταλισμού , που απειλεί να επηρεάσει το Πακιστάν , την Σρι Λάνκα, την Καμπότζη, το Λάος, την Βιρμανία η την Ταϊλάνδη , βασικά μέρη γύρω από την θάλασσα της Νότιας Κίνας.
Η Κίνα πήρε αρχικά το προβάδισμα αυτής της πολιτικής λόγω της ξεκάθαρης στρατηγικής της: όλο και μεγαλύτερο μονοπώλιο του ΚΚ στο εσωτερικό της χώρας ( όπως κι αποδεικνύει η σχέση με το Χονγκ Κονγκ περιφρονώντας τις επίσημες συμφωνίες με το Ηνωμένο Βασίλειο) , ένα ψηφιακό σύστημα ελέγχου του πληθυσμού και επιχείρηση γοητείας των παραδοσιακών φίλων των ΗΠΑ. Κλασσικό παράδειγμα οι Φιλιππίνες του Ροντρίγκο Ντουτέρτε , που εκφράζονται θετικά για τον Κινέζο πρόεδρο τους βοήθησε με 24 δις λόγω εκμετάλλευσης πετρελαίου και αερίου .
Βέβαια η Κινεζική οικονομία δεν είναι τόσο ανεπτυγμένη για ν’ αντέξει αυτή την αυτοκρατορική υπερεξάπλωση. Δεν ξέρουμε αν μπορεί ν’ αντέξει μια μετωπική σύγκρουση με την Αμερική.
Από την πλευρά των ΗΠΑ η συνειδητοποίηση της Κινεζικής απειλής τις οδήγησε σε μια σειρά πρώτων , μέτρων. Η αποχώρηση από το σύμφωνο των χωρών του Ειρηνικού , τα προστατευτικά μέτρα , η προσέγγιση με τον Πούτιν η ακόμη το άνοιγμα προς την Βόρεια Κορέα , ναι μεν χτυπούν την Κίνα αλλά ταυτόχρονα ζημιώνουν και την παραδοσιακή σχέση τους με φίλους-κλειδιά όπως η Ιαπωνία κι η Νότια Κορέα.
Ο σημερινός πολυπολικός κόσμος κι η αποδυτικοποίηση του διεθνούς συστήματος οδηγούν στο νέο πεδίο μάχης αντίστασης της Κινεζικής κυριαρχίας : στην Ασία. Οι ΗΠΑ προσπαθούν με την σειρά τους να “κλέψουν” παραδοσιακούς φίλους της Κίνας όπως το Βιετνάμ ( σταμάτησαν το εμπάργκο και σ’ αντάλλαγμα έχουν πρόσβαση τα στρατιωτικά τους πλοία στα λιμάνια του) . Όμως το βασικό αντι-κινεζικό μέτωπο είναι η δημιουργία ενός ασιατικού άξονα που στηρίζεται στις Ινδίες , την Ιαπωνία , την Αυστραλία ,την Νεα-Ζηλανδία , την Ινδονησίας και την Μαλαισία. Η Αμερική επενδύει μαζικά στην άμυνα για ν’ αντιμετωπίσει την στρατιωτική δύναμη της Κίνας. Ένας εξοπλιστικές ανταγωνισμός βρίσκεται σ’ εξέλιξη στον Ειρηνικό . Κι οι ΗΠΑ καλό θα ‘ταν να μην ξεχνούν πως σ’ αυτη την μάχη τους, η Ευρώπη είναι σύμμαχος τους . Και θα ‘πρεπε να στηρίζονται και σ’ αυτήν κι όχι να την αποδυναμώνουν.
