Είναι η Ελλάδα βατράχι;

Γράφει ο Απήγανος

Μια απλή περιληπτική ανάλυση θα κάνω, όπως εγώ την βλέπω και την καταλαβαίνω για το πως φτάσαμε μέχρι εδώ, χωρίς να μπω στο βάθος διότι θα θέλαμε άλλες 5000 λέξεις να γραφτούν. Αφορά τα γεγονότα που διαδραματίζονται στην ευρύτερη περιοχή. Απλά θα εκφράσω προσωπική μου άποψη. Ειδικός δεν είμαι διότι το “παιχνίδι” είναι μεγάλο και πολύπλοκο. Και φυσικά ούτε γνωρίζω σε βάθος κάποια πράγματα που υπάρχουν και τα οποία σίγουρα θα είναι ιδιαίτερα σημαντικά από τα επιφανειακά

Oι βασικοί πρωταγωνιστές του έργου είναι η Ρωσία και η Γαλλία. Λόγω του ενδιαφέροντός τους για την ανατολική Μεσόγειο. Μετά έρχονται άλλοι πολλοί, που έχουν πρόσβαση στο Αιγαίο, στην Μεσόγειο και ολόκληρη η Μέση Ανατολή. Μέσα και η Ελλάδα, μέσα στο παιχνίδι και η δύναμη που ακούει στο όνομα Ισραήλ. Όπως καταλαβαίνετε το party ειναι τεράστιο, μακρύ σε χρόνο και επικίνδυνο. Για κάποιους θα έχει κακό τέλος για κάποιους άλλους όχι. Για ποιους κανένας δεν ξέρει ούτε μπορεί να προβλέψει

Καταρχάς θα πρέπει να γνωρίζουμε γιατί γίνονται όλα αυτά ξαφνικά, που “ξαφνικά” δεν είναι.

Από την εποχή Ομπάμα οι Αμερικάνοι άφησαν την Μ. Ανατολή και την Μεσόγειο, για δικούς τους λόγους, και στράφηκαν αλλού. Έτσι, ως είθισται , κάποιοι θα πρέπει να “καλύψουν” το κενό. Αυτοί οι κάποιοι είναι η Ρωσία η Γαλλία και η Αγγλία. Η τελευταία όμως επέλεξε να εστιάσει περισσότερο στα Ευρωπαϊκά ζητήματα, έχει άλλα προβλήματα πλέον που ονομάζονται… Brexit και δεν έχει μπει (ακόμα) στο παιχνίδι!!

Τώρα να δούμε που κολλάει η Τουρκία Ένας απατεώνας συνήθως κολλάει παντού. Όπου βρίσκει αναμπουμπούλα, χώνεται για να αρπάξει ότι μπορεί. Έτσι κολλάνε οι Τούρκοι. Και σε αυτό το παιχνίδι τα βρήκαν με τους Ρώσους, διότι οι Τούρκοι έχουν άμεση συνοριακή πρόσβαση στην Μ. Ανατολή, και φυσικά έξοδο στο Αιγαίο που οι Ρώσοι αιώνες ονειρεύονται να κάνουν δική τους. Θα δουμε απίστευτες συμμαχίες που ποτέ δεν είχαμε φανταστεί. Θα δουμε Αραβικές χώρες να συμμαχούν με το μεγαλύτερο εχθρό τους το Ισραήλ. Θα δουμε πράγματα που δεν χωράει ο νους μας.   Τόσο απλά, αλλά σίγουρα τόσο επικίνδυνα για εμάς που βρισκόμαστε ακριβώς στο κέντρο του κυκλώνα.

Οι Τούρκοι, άριστα γνωρίζουν ότι ο στρατιωτικός εξοπλισμός της Ελλάδος είναι ανώτερος. Μπορεί να μην έχει ανανεωθεί τα τελευταία δέκα χρόνια λόγο της μεγάλης κρίσης που πέρασε, ξέρουν όμως ότι είναι πολύ καλύτερος από τον δικό τους και πολύ ισχυρότερος. Ας είναι καλά ο Τσοχατζόπουλος και κ Παπαντωνίου για τις αγορές του αιώνα, που μας κόστισαν μεν πολλά εκατομμύρια περισσότερο από το κανονικό, αλλά είναι αυτά τα συστήματα που φοβούνται τώρα οι Τούρκοι. Διότι είναι μεν λιγότερα αλλά είναι μακράν ισχυρότερα από τα δικά τους και η ζημιά που μπορούμε να τους προκαλέσουμε είναι τεράστια. Αυτό φοβούνται οι Τούρκοι και φαίνεται. Δεν τολμάνε, αν και εφτά φορές ισχυρότεροι σε όλα και στον εξοπλισμό, να κάνουν το βήμα. Μένουν στις απειλές και τα μεγάλα λόγια.

Την ίδια ώρα και όσο η Τουρκία φλυαρεί,  η Ελλάδα οργανώνεται και εξοπλίζεται άριστα. Έτσι την πάτησε και στον Έβρο. Άργησε και πρόλαβε η χώρα μας να οργανωθεί και να κόψει τον δρόμο. Από τότε η κυβέρνηση είναι σε μια μόνιμη ετοιμότητα και προλαβαίνει όλες τις κινήσεις τους και αυτό εξοργίζει περισσότερο τον Ερντογάν ο οποίος κάνει απανωτά λάθη.

Πρώτα απ’ όλα ο Τούρκος, δεν υπολόγιζε την άμεση και πολύ δυναμική αντίδραση της κυβέρνησης στον Έβρο. Εκεί έφαγε όχι μόνο ένα δυνατό πολιτικό χαστούκι αλλά και ανεπάντεχο. Έχασε εκτός την υπερηφάνεια του στο εσωτερικό και κάποια δις από την Ευρώπη. Αλλά και το μεγαλύτερο όπλο εκβιασμού που θεωρούσε ότι είχε κατά της ΕΕ. Ακυρώθηκε στην πράξη από το μπλόκο της Ελλάδας στις ορδές των λαθρομεταναστών.

Το δεύτερο που δεν υπολόγισε ήταν η συμφωνία με την Αίγυπτο. Εκεί πραγματικά έχασε το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Ήταν ένας αληθινός κεραυνός στο κεφάλι του γιατί δεν το περίμενε, και ακυρώνει στην πράξη τη συμφωνία του με τη Λιβύη.

Το τρίτο που τον έκανε να χάσει τον ύπνο του ήταν η στάση της Γαλλίας. Ήρθε στο πλευρό της Ελλάδας, όχι με λόγια αλλά με έργα και στρατό. Αυτό δεν το άντεξε.

Επίσης η αλλαγή στάση της Αμερικής. Μόνο και μόνο που είπε ότι η Κύπρος θα εξοπλιστεί αρκούσε για να τον ζώσουν τα φίδια και να χάσει την ψυχραιμία του. Το ίδιο και η στάση της Μέρκελ. Της κράτησε μούτρα λέει ο μπέμπης για ένα διάστημα και δεν της σήκωνε το τηλέφωνο.

Έρχονται και άλλα βέβαια. Όχι μόνο ο δυνατός εξοπλισμός της χώρας μας από τους Γάλλους που θα κάνει την Ελλάδα ακόμα ισχυρότερη απέναντι της Τουρκίας, άλλα και η στρατιωτική συνεργασία των δυο χωρών σε περίπτωση πολέμου. Μια απίστευτη συμφωνία. 

Βλέπουν οι Τούρκοι να διαμορφώνονται απίστευτες συμμαχίες, πολύ ισχυρές ενάντια τους, που ποτέ δεν είχαν φανταστεί. Βλέπουν Αραβικές χώρες να συμμαχούν με το μεγαλύτερο εχθρό τους το Ισραήλ. Έρχονται και άλλα απίστευτα. Και ολα αυτά εξαγριώνουν τον Ερντογάν που νόμιζε ότι με την εμφάνιση της στο Αιγαίο και στην Μεσόγειο θα έκανε έναν εύκολο περίπατο

Η Γαλλία με την φυγή των Αμερικανών και με τα προβλήματα της Αγγλίας δεν θα αφήσει την μεγάλη ευκαιρία να γίνει αυτή το νέο “αφεντικό” της Μεσογείου και κατ επέκταση του Αιγαίου που συνορεύει με την Μ. Ανατολή. Εκεί είναι τα συμφέροντα της και εκεί δίνει τα ρέστα της.

Από την άλλη οι Ρώσοι που έχουν τα ίδια συμφέροντα με τους Γάλλους, παίζουν και αυτοί το παιχνίδι τους στην ίδια περιοχή και το παίζουν βρώμικα (όπως πάντα…). Μετά από μήνες που απλά σιωπούσαν προς όφελος της Τουρκίας, πλέον έλαβαν ουσιαστική θέση υπέρ της. Αναμενόμενο, δεν παύει όμως να είναι αρνητικό για εμάς. Απομακρύνει βέβαια την Τουρκία από το ΝΑΤΟ, όμως της έδωσε ένα έρεισμα και ένα γερό σύμμαχο στην περιοχή.

Στο τέλος πως θα καταλήξει αυτή η παρτίδα “σκάκι” που έχει όμως στρατούς και όπλα κανένας δεν ξέρει.

Γαλλία ή Ρωσία; Εμάς τα συμφέροντα μας είναι με την Γαλλία και μόνο. Οι σύμμαχοι της Γαλλίας είναι η Ελλάδα, η Αίγυπτος τα Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβία. Το Ισραήλ παίζει, σχεδόν, μόνο του άλλα σίγουρα κοντά μας και εναντίον των Τούρκων του Ιράν και των συμμάχων τους. Στο πλευρό των Γάλλων επίσης είναι και το Κουρδιστάν που τους εξοπλίζουν. Οι Τούρκοι έχουν το Ιράν και οι Ρώσοι, μάλλον, την Συρία

Από την μεριά του ο Ερντογάν, θέλει να γίνει μαζί με την Ρωσία η δεύτερη μεγάλη δύναμη στην ευρύτερη περιοχή και γι’ αυτό βρήκε την ευκαιρία τώρα να επιβληθεί στην Ελλάδα αψηφώντας (“σκίζει”…) συνθήκες και οποιεσδήποτε άλλες νόμιμες συνθήκες. Έτσι κατάφερε με την επιθετικότητα του, και την ρητορική του, να ανεβάσει επικίνδυνα τον πήχη των διεκδικήσεων και να φτάσει το όλο θέμα σε αδιέξοδο στο Αιγαίο Τώρα είναι δύσκολο να κάνει πίσω (αν και νομίζω δεν το θέλει…). Ένα μικρό βήμα υποχώρησης αν κάνει,  δεν θα μπορέσει να επιβιώσει στην πεινασμένη Τουρκία που. αυτός προσωπικά και η οικογένεια του, την κατάντησαν φτωχή και πεινασμένη.

Άρα; Άρα θα το τραβήξει και όπου πάει. Δε θα κάνει πίσω για διαπραγματεύσεις με Ελληνικους όρους και άλλους συμβιβασμούς. Έχει μπει στο υψηλότερο επίπεδο διεκδίκησης ελληνικών εδαφών και  εκβιασμού Ευρώπης και Αμερικής, χρησιμοποιώντας σαν απειλή τον πόλεμο, για να απορροφά χρήματα και να πάρει και ότι θέλει από την Ελλάδα.

Αν δεν πετύχει όλα αυτά, η κατάρρευση του ειναι δεδομένη, και το τέλος του άσχημο. 

Τα πράγματα στην λεκάνη της Μεσογείου και στην Μ. Ανατολή αλλάζουν ραγδαία και θέλαμε δεν θέλαμε μας έμπλεξαν και άγρια και άσχημα. Και σε μια περίοδο έτσι κι αλλιώς κακή.

Αυτά που λένε και κάνουν οι Τούρκοι και ό,τι γίνει, δεν είναι μόνο κάτι μεταξύ μας. Οι Τούρκοι βρήκαν πόρτα (ευκαιρία) και μπήκαν. Το πώς θα βγουν όμως από την πόρτα, κανένας δεν ξέρει.

Κάποια παροιμία λέει. “Όταν στον βούρκο μαλώνουν τα βουβάλια…την πληρώνουν τα βατράχια”. Εμείς βατράχια δεν είμαστε. Μένει να αποδειχθεί.

Και κάτι προς την πολιτική μας ηγεσία που μέχρι τώρα αριστα χειρίζεται το θέμα.

Αν φτάσουμε στην σύγκρουση θα πρέπει η αναχαίτιση του Ερντογάν να είναι οριστική και σε βάθος. Είμαστε ισχυρότεροι και τέτοια ευκαιρία δεν θα ξανά βρούμε.