Γιατί μας μισούν;

Γράφει ο Οδυσσέας Ματζιούνης, Σπουδαστής

Πριν από περίπου δύο εβδομάδες, έλαβε χώρα μία ακόμα τρομοκρατική επίθεση. Συγκεκριμένα, στις 22 Μαρτίου 2017 ένας προσηλυτισμένος Ισλαμιστής ονόματι Καλίντ Μασούντ (προσηλυτίστηκε το 2003 και είχε σχέσεις και με ΜΚΟ υπέρ των μουσουλμάνων, τους λεγόμενους αλληλέγγυους) οδήγησε ένα γκρίζο Χιουντάι πάνω σε πεζούς κοντά στο Βρετανικό Κοινοβούλιο. Αφού σκότωσε 3 και τραυμάτισε 50 ανθρώπους, κατέβηκε μπροστά από το Κοινοβούλιο και τραυμάτισε θανάσιμα τον εν υπηρεσία αστυνομικό Κέιθ Πάλμερ, ο οποίος προσπάθησε να τον σταματήσει. Αμέσως μετά, ο δράστης, έπεσε από πυρά αστυνομικού, πιθανότατα της προσωπικής φρουράς του Υπουργού Εθνικής Άμυνας (Μάικλ Φάλλον). Την ώρα των συμβάντων ήμουν σε ένα επαναληπτικό μάθημα Χημείας και όταν το άκουσα από συμμαθητή που έβλεπε τα νέα στο κινητό, άρχισα να σκέφτομαι την ερώτηση που βλέπετε στον τίτλο.

Γενικά η Μεγάλη Βρετανία είναι συγκριτικά μία ασφαλής χώρα σε θέματα τρομοκρατίας. Όντας νησί είναι πιο εύκολο για την κυβέρνηση να ελέγξει της μεταναστευτικές ροές, ενώ μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στον υπόγειο του Λονδίνου (όπου πέθαναν 56 άτομα και τραυματίστηκαν 784) έχουν παρθεί αυξημένα μέτρα ασφαλείας και έτσι αποφεύγονται καταστάσεις τύπου Γαλλίας ή Γερμανίας. Επιπλέον η Αστυνομία σε συνεργασία με τις μυστικές υπηρεσίες έχει συλλάβει πολλούς τρομοκράτες και υποστηρικτές τους, αποτρέποντας έτσι πολλές τρομοκρατικές ενέργειες.

Το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει το Ηνωμένο Βασίλειο είναι μία σημαντική μερίδα της μουσουλμανικής μειονότητας που αρνείται πεισματικά να αφομοιωθεί και από εκεί προέρχεται η πλειονότητα των εκ της Βρετανίας τρομοκρατών (συγκεκριμένα περίπου 600 είναι οι τζιχαντιστές που πολεμούν στις τάξεις του Ισλαμικού Κράτους). Σε αυτές τις απομονωτικές κοινότητες λειτουργούν οργανώσεις που θέλουν την επιβολή Σαρίας, δρουν ιμάμηδες με ακραία αντι-Δυτική ρητορική και υπάρχουν συμμορίες που στρατολογούν τζιχαντιστές.

Αυτή η κατάσταση δεν είναι μοναδική στο Ηνωμένο Βασίλειο. Και όπου υπάρχει το παραπάνω φαινόμενο υπάρχει και έξαρση της τρομοκρατίας. Τι γίνεται λοιπόν; Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφέρω ότι δεν είναι ο μέσος μουσουλμάνος που είναι επικίνδυνος. Σε ατομικό επίπεδο ο τελευταίος δεν αποτελεί πρόβλημα. Αλλά βλέπουμε το πρόβλημα από την λάθος οπτική γωνία.

Δεν πρέπει να βλέπουμε το Σουνητικό Ισλάμ ως ένα σύνολο ατόμων, αλλά ως μία οντότητα, γιατί πολύ απλά τα αποτελέσματά του στην Ευρώπη δεν είναι οι προσωπικές πράξεις του κάθε μουσουλμάνου πιστού αλλά του συνόλου. Αυτό μπορούμε να το παρατηρήσουμε σε διάφορα επίπεδα. Πρώτα από όλα ο μουσουλμανικός πληθυσμός αυξάνεται συνεχώς, και πολλές φορές σε βάρος των υπόλοιπων πληθυσμών. Επιπλέον αυτός ο πληθυσμός ριζοσπαστικοποιείται ολοένα και περισσότερο. Επίσης αυξάνονται οι κοινότητες που ζητούν Σαρία και τέλος, όσο αυξάνεται ο πληθυσμός των μουσουλμάνων στην Ευρώπη, αυξάνεται ο αριθμός αλλά και το ποσοστό των εξτρεμιστών μέσα σε αυτές τις κοινότητες. Απόδειξη είναι το γεγονός ότι οι ολοένα και περισσότεροι τρομοκράτες είναι Βρετανοί Υπήκοοι. Αυτό είναι μία αυτόματη κίνηση και δεν γίνεται λόγω συνωμοσίας η σχεδίου. Γίνεται επειδή το Σουνητικό Ισλάμ είναι από την φύση του επεκτατικό. Πολύ απλά υπάρχουν πάρα πολλές αναφορές στην σημασία του προσηλιτισμού και στην επέκταση του Ισλάμ στο Κοράνι για να μπορούν όλοι οι μουσουλμάνοι να τις αγνοήσουν.

Κι έτσι έφτασα στο συμπέρασμα ότι δεν μας μισούν. Επιφανειακά ίσως. Όταν οι εξτρεμιστές βρεθούν μπροστά στις κάμερες του BBC θα αρχίσουν να μιλάνε για τα δίκια των μουσουλμάνων και πόσο άδικος και βλάσφημος είναι ο Δυτικός Πολιτισμός (ξεχνώντας ότι αυτός ο τόπος τους έδωσε ευκαιρίες που στους «Ισλαμικούς τους παράδεισους» δεν θα ονειρεύονταν) αλλά βαθιά μέσα στο υποσυνείδητό τους ο σκοπός τους είναι ένας: η επιβολή.