Είναι όλοι οι άνθρωποι για όλα τα κλίματα ή χρειάζονται προσαρμογή;
Γράφει η Ελένη Παπουτσή, Εκπαιδευτικός, Πολιτισμολόγος Ευρωπαϊκού Πολιτισμού
“Οι φιλεύσπλαχνοι” ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν έχουν λάβει υπ’ όψιν τους τον παράγοντα άνθρωπο, αλλοδαπό που έρχεται η ημεδαπό που τον δέχεται, αλλά και σ’ αυτό κοίταξαν μόνο το συμφέρον τους. Τι θα πάρουν από Ευρώπη, σε πόσους θα δώσουν ιθαγένεια για ψήφους , τι συμφέροντα θα εξυπηρετήσουν για να αλλοιώσουν τον ελληνικό πληθυσμό, στόχο τον οποίο έχουν υποσχεθεί να υλοποιήσουν, με συνέπεια να κάνουν όλους τους ανθρώπους δυστυχισμένους. (εκτός απ αυτούς που διορίζουν)
Τι μας λένε οι ειδικοί για αυτό; Μελέτη της αλληλεξάρτησης της κοινωνίας και του χώρου, κάτι που δεν έκανε η μισάνθρωπη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και που η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΑΜΑΡΑ-ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ είχε κάνει . Ήταν πολύ καλύτερα με κλιματισμό, χωρίς αυτοκτονίες, οι πολύ λιγότεροι μετανάστες που ελεγχόμενα είχαν έρθει.
“Η πολυμορφία και οι συνεχείς αναδιαρθρώσεις της Γεωγραφίας αποτελούν ιδιομορφία ευρωπαϊκή. Ήταν η ιστορική πορεία της Ευρώπης από αυτοκρατορίες, αποικιοκρατία και βιομηχανική Επανάσταση, που έδωσε μια τροπή στη γεωγραφική σκέψη. Το 19 αιώνα, στη Κλασσική Γεωγραφία, οι ντετερμινιστές (ντετερμινίζω=καθορίζω), πίστευαν ότι το περιβάλλον είναι αποκλειστικός παράγοντας, για την εξέλιξη και διαμόρφωση της ανθρώπινης δράσης. Αυτή ήταν η θέση του περιβαλλοντικού ντετερμινισμού, η οποία δέχτηκε έντονη κριτική από την άλλη μεγάλη σχολή της εποχής τον ποσιμπιλισμό, (πιθανόν) σύμφωνα με τον οποίο οι κοινωνικές συμπεριφορές και αξίες, η τεχνολογική εξέλιξη η διαφαινόμενη παγκοσμιοποίηση της οικονομάς, αλλά και η ιστορία του κάθε τόπου έπρεπε να ληφθούν υπόψη σοβαρά στην ανάλυση της διαφοροποίησης της ανθρώπινης δραστηριότητας στο χώρο. Αυτό είναι το μέλημα της περιφερειακής Γεωγραφίας. Μεταπολεμικά εμφανίζεται η Ποσοτική Γεωγραφία με έμφαση στη χωρική ανάλυση, που προσπαθεί να εξηγήσει την ανθρώπινη συμπεριφορά και τον τρόπο που αυτή εκφράζεται στο χώρο, με μαθηματικούς και γεωμετρικούς όρους και μοντέλα. Μετά από μια περίοδο σημαντικών αναταραχών, υπήρξε η ανάγκη να ληφθεί σοβαρά υπόψη ο ανθρώπινος παράγοντας, ΚΑΙ να μελετηθεί η αλληλεξάρτηση της κοινωνίας και του χώρου” (Λεοντίδου Σκλιάς Ανθρωπογεωγραφία και υλικός πολιτισμός της Ευρώπης. Πατρα 2001).
