Έχουμε μπλέξει τα μπούτια μας…
Γράφει ο Σωτήρης Χήνος
Η Ελλάδα και γενικά η Δύση, έχει μπερδέψει αρκούντως κάποια πράγματα. Η δικτακτορία της πολιτικής ορθότητας που λειτουργεί ως Ταλιμπάν λογοκριτής, διαγράφοντας, απαγορεύοντας και εξορίζοντας ό,τι κινείται έξω από τα ασφυκτικά πλαίσια που ορίζει, έχει ανακαλύψει και μια καινούργια εκδοχή των «δικαιωμάτων», στη λογική του άρτζι μπούρτζι και λουλάς. Αλλά και στη λογική ενός περίεργου ενοχικού συνδρόμου…
Πολύ σωστά ανέδειξε τις κοινωνικές μειονότητες που έπρεπε να βγουν από το κοινωνικό περιθώριο, από τα απαρτχάιντ που χτίσαμε διαχρονικά για να τις στριμώξουμε. Και τους έδωσε και ρόλο και φωνή. Ταυτόχρονα όμως θεώρησε ως δικαίωμα υπό προστασία, ό,τι αφορά μειοψηφικές ομάδες ανεξαιρέτως και αδιακρίτως. Ενώ αντιμετώπιζε με σκεπτικισμό ό,τι αφορούσε επιλογές πλειοψηφικές…
Δεν πιστεύω στις θρησκείες, αντιθέτως δεν θεωρώ θετικό τον ρόλο τους διαχρονικά. Θα ζούσαμε πολύ καλύτερα χωρίς αυτές. Εν τούτοις, στο βαθμό που ακόμα υπηρετούν ανθρώπινες ανάγκες των πολλών, είναι άξιες σεβασμού αλλά προφανώς και ισχυρής κριτικής όταν με πράξεις και λόγο αποτελούν πρόσκομμα στην κοινωνική εξέλιξη.
Άρα ο νεαρός, που προπορεύεται στο gay pride, διεκδικεί ένα δικό του δικαίωμα, καταπατώντας το δικαίωμα κάποιων άλλων. Παρά το ότι δικαίως νιώθει ότι υφίσταται πόλεμο από τον θεσμό αυτό. Ο κανόνας «οφθαλμόν αντί οφθαλμού», δεν μπορεί να είναι αποδεκτός σήμερα…
Η κοπέλα της φωτογραφίας εκφράζει το απόλυτο παράδοξο. Το ενοχικό σύνδρομο της ανοησίας. Την ώρα που ευκόλως αρνούμαστε τα δικαιώματα της πλειοψηφίας που υπηρετούν μία πίστη ήπιας επιρροής στην κοινωνία, προβαίνουμε σε ακτιβισμούς υπέρ μιας θρησκείας με ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά, απλά γιατί είναι ακόμα λίγοι στις κοινωνίες μας!
Βγαίνει με μαντήλα στους δρόμους, υπερασπίζοντας το δικαίωμα των μουσουλμάνων γυναικών, λες και είναι επιλογή τους. Λες και αυτές επέλεξαν να κυκλοφορούν εν έτει 2021 σαν τη θεία τη Φώταινα από το Διαβολίτσι και όχι ένα ανδροκρατικό περιβάλλον με σύμμαχο μια οπισθοδρομική θρησκεία με επικυρίαρχη θέση…
Εν ολίγοις έχουμε μπλέξει τα μπούτια μας. Δεν μπορούμε να διακρίνουμε ακόμα και τα πλέον αυτονόητα. Ούτε καν ποιο δικαίωμα είναι άξιο υπεράσπισης και αν συνιστά δε δικαίωμα και όχι άνανδρη επιβολή…
Και τίθεται το ερώτημα: Το δικαίωμα στον ολοκληρωτισμό και η καταγγελία της «ισλαμοφοβίας», θα επιτρέψει στο νεαρό να κυκλοφορήσει από αύριο στους δρόμους της Καμπούλ με φωτογραφία του Αλλάχ άνωθεν των γεννητικών του οργάνων και θα επιτρέψει στην κοπέλα να βγει για ψώνια, στην ίδια πόλη, βαμμένη, χτενισμένη και με το στενό της μινάκι;
