«ΔΥΟ ΚΑΛΠΕΣ» στις ευρωεκλογές

Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Η ίδια η πραγματικότητα έχει σπάσει στα δύο την κάλπη των ευρωεκλογών. Στη μία θα γίνουν κανονικές ευρωεκλογές με αυξημένο πολιτικό αλλά και ευρωπαϊκό ενδιαφέρον.

Στην άλλη, την πιο μικρή, θα αναμετρηθούν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ για τη δεύτερη θέση. Υπό μία έννοια αυτό το παράδοξο φαινόμενο θα μπορούσε είναι και κάποιου είδους στρέβλωση στη λειτουργία της δημοκρατίας. Αλλά εφόσον αυτό συμβαίνει, χωρίς καμία έξωθεν παρέμβαση ή κάποια θεσμική μπαγαποντιά και είναι αποτέλεσμα μιας διαμορφωμένης πραγματικότητας, τότε δεν είναι στρέβλωση. Είναι η πραγματικότητα έτσι όπως διαμορφώνεται από τα κόμματα διά πράξεων και παραλείψεων.

Ηδη τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν ρίξει λευκή πετσέτα για την κάλπη των κανονικών ευρωεκλογών. Δεν διεκδικούν την πρωτιά -κάτι ψέλλισε σε κάποια στιγμή έπαρσης ο Στ. Κασσελάκης, ωστόσο σχετικά γρήγορα το «μάζεψε» μέσα σε συνθήκες θυμηδίας- αλλά διεκδικούν με πάθος να νικήσει ο ένας τον άλλον. Και μάλιστα αδιαφορώντας σε πόσο χαμηλά ποσοστά μπορεί να κριθεί η σχετική νίκη.

Η χθεσινή δημοσκόπηση της Opinion Poll ήρθε μετά από πολλές άλλες να δείξει ακριβώς την ίδια εικόνα, και μάλιστα μέσα σε συνθήκες έντονων εσωτερικών διαφοροποιήσεων βουλευτών της Ν.Δ. αλλά και μελών του Υπουργικού Συμβουλίου για τον πολιτικό γάμο ομοφύλων και την τεκνοθεσία. Σε ό,τι αφορά την πρώτη θέση, η Ν.Δ. εξακολουθεί να προηγείται του δεύτερου κόμματος με 25%. Ενώ το ντέρμπι της δεύτερης θέσης παίζεται οριακά, με το ΠΑΣΟΚ να προηγείται του ΣΥΡΙΖΑ μόλις με 1,2%. Οσον αφορά στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός, υπάρχει ο Κ. Μητσοτάκης με 42,2% και μετά το χάος: ο Στ. Κασσελάκης με 7,8% και ο Ν. Ανδρουλάκης με 7,1%. Σε αυτές τις συνθήκες δεν είναι παράλογο που οι Στ. Κασσελάκης και Ν. Ανδρουλάκης άφησαν το μεγάλο παιχνίδι κι έφτιαξαν ένα μικρότερο δικό τους, από το οποίο έχουν να περιμένουν κάτι.

Αυτή η επιλογή και των δύο κομμάτων της αντιπολίτευσης μπορεί να είναι αναγκαστική, αλλά είναι αποτέλεσμα και της δικής τους επάρκειας και συμπεριφοράς. Επάρκειας να κατανοήσουν ότι η κοινωνία έχει αλλάξει και είναι «αλλού», ζητώντας λύσεις, ρεαλισμό και όχι μετωπικές μονοθεματικές και διχαστικές συγκρούσεις χωρίς νόημα. Δεν λείπουν από κανέναν οι αντιπολιτευτικές κόντρες, οι οποίες δίνουν ρόλους σε κάποιους, αλλά δεν παράγουν το παραμικρό αποτέλεσμα για τη ζωή και την καθημερινότητα των πολιτών.

Και καλά ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει τα DNAικά προβλήματά του ευρισκόμενος σε ένα απότομο καθοδικό σπιράλ που προκαλεί ίλιγγο. Το ΠΑΣΟΚ; Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει καταλάβει ακόμα ότι διεκδικεί τη δεύτερη θέση λόγω της σοκαριστικής πτώσης του ΣΥΡΙΖΑ και όχι επειδή ανακάμπτουν οι ιδέες του ή επειδή κερδίζει έδαφος το πεδίο της σοβαρότητας και του προγραμματικού ρόλου. Πόσο σοβαρό είναι ένα κόμμα με το θεσμικό φορτίο που κουβαλάει το ΠΑΣΟΚ να κάνει συνδικαλιστικά τερτίπια της δεκαετίας το ’80 και να μην παίρνει σαφή και καθαρή στάση π.χ. για το γάμο των ομοφύλων και την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων; Δεν καταλαβαίνει ότι ο «αντιμητσοτακισμός» δεν είναι πολιτική; Οπως επίσης δεν είναι πολιτική για την αντιμετώπιση της ακρίβειας το «κολλημένο γραμμόφωνο» που παίζει μονότονα «μείωση του ΦΠΑ, μείωση του ΦΠΑ», την ώρα που άλλες χώρες όπως η Ισπανία που την εφάρμοσαν τώρα αυξάνουν τον ΦΠΑ;

Οι επικείμενες ευρωεκλογές θα γίνουν σε «δύο κάλπες». Στην πρώτη κάλπη θα κριθεί η εκπροσώπηση της χώρας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε μια περίοδο έντονου ευρωσκεπτικισμού και κρίσιμων αποφάσεων για την Ε.Ε. Θα δοκιμαστεί και η κυβέρνηση, αν θα αμφισβητηθεί η πολιτική κυριαρχία της, έστω κι αν δεν θα απορροφηθεί από κάποιο άλλο κόμμα. Για τη Ν.Δ. υπάρχει μόνο ένα «κάτω όριο θραύσης»: Το ποσοστό που θα λάβει να μην προσεγγίζει περισσότερο το 30% από το 40%. Στη δεύτερη κάλπη το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ θα λύσουν τις μεταξύ τους διαφορές, οι οποίες δεν είναι μικρές, αλλά ικανές να μην τους επιτρέψουν κοινή πορεία.

Ελεύθερος Τύπος