Διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια ή κουβέντα για το μήκος της αλυσίδας;

Άρθρο του Περιφερειάρχη Ν. Αιγαίου Γιώργου Χατζημάρκου

Στην συζήτηση για την διοικητική μεταρρύθμιση στον χώρο της αυτοδιοίκησης, ο καθένας συμμετέχει με την πολιτική του ταυτότητα, τους στόχους του αλλά και τα βιώματα του. Προσωπικά δίνω μεγάλη σημασία στα βιώματα για τους λόγους που θα εξηγήσω στη συνέχεια.

Το σχέδιο νόμου με τον τίτλο “Κλεισθένης” που έδωσε στην δημοσιότητα το υπουργείο εσωτερικών, είναι το αποτέλεσμα μίας συζήτησης που κράτησε σχεδόν δύο χρόνια. Πολύ φτωχό το αποτέλεσμα, αφού ουσιαστικά το μόνο που φέρνει είναι την αλλαγή στον τρόπο εκλογής των μελών των δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων και των δημάρχων και περιφερειαρχών της χώρας.

Απλή αναλογική ονομάζει το νέο σύστημα το υπουργείο αλλά επιτρέψτε μου να έχω μια μικρή διαφωνία ως προς το αν είναι πράγματι απλή αναλογική αυτό που εισάγει ο “Κλεισθένης”.

Εξηγώ την αναφορά στα βιώματα που έκανα στην εισαγωγή μου : υπηρέτησα για πολλά χρόνια τον θεσμό των εμπορικών και βιομηχανικών επιμελητηρίων, στο επιμελητήριο Δωδεκανήσου του οποίου είχα την τιμή να διατελέσω και πρόεδρος. Σε αυτό τον χώρο ίσχυε πάντα η απλή αναλογική, την οποία βίωσα και υπηρέτησα. Αυτός είναι και ο λόγος που από την πρώτη στιγμή μίλησα θετικά για την απλή αναλογική και εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι λάθος να κατηγορείται η απλή αναλογική ως ο κίνδυνος που η συντριπτική πλειοψηφία των αυτοδιοικητικών όλης της χώρας διαβλέπει μέσα από τις διατάξεις του “Κλεισθένη”. Γιατί, αυτό που περιγράφει ο “Κλεισθένης” δεν είναι απλή αναλογική. Είναι ένα νέο εκλογικό και διοικητικό μοντέλο, υβριδικό.

Τι σχέση έχει η απλή αναλογική με δεύτερη Κυριακή;

Τι φταίει η απλή αναλογική αν ο “Κλεισθένης” προβλέπει διαδικασίες κινητικότητας μέχρι φυσικής εξάντλησης ανάμεσα στις παρατάξεις των δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων για τους συμβούλους;

Η απλή αναλογική επέβαλε τις πονηριές που περιγράφει ο “Κλεισθένης” για τις μονοεδρικές περιφερειακές ενότητες, εκεί που ο συντάκτης του σχεδίου νόμου προσπαθεί ακροβατικά και ανεπιτυχώς να αιτιολογήσει ότι για να προστατεύσει την απλή αναλογική, που υποτίθεται ότι αγαπά, οφείλει να την παραβιάσει πριν την εφαρμόσει;

Λίγα λόγια για το τι τύπου αυτοδιοίκηση έχουμε ανάγκη. Αυτή που κράτησε την καθημερινότητα της ζωής των Βέλγων σταθερή όταν για 589 ημέρες, μεταξύ 2010 και 2011, το Βέλγιο δεν είχε κυβέρνηση. Αν είχε συμβεί ή αν συμβεί στο μέλλον στην χώρα μας κάτι αντίστοιχο στην δική μας αυτοδιοίκηση δεν θα δουλεύει ούτε το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο!

Διοικητική χωρίς οικονομική αυτοτέλεια, δεν λειτουργεί. Ούτε το αντίστροφο. Το «πακέτο» απαιτεί διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια και για να μην γελιόμαστε ή χανόμαστε στους όρους, οικονομική αυτοτέλεια επιτυγχάνεται μόνο με φορολογική αποκέντρωση.

Οι τοπικές κοινωνίες και οι θεσμοί θα ωριμάσουν μόνο μαζί, παράλληλα, και μόνο μέσα από μια «βίαιη» μεταβίβαση ευθύνης.

Οι πολιτικοί που εκλέγονται από τον λαό, πρέπει να κρίνονται για την αξιοπιστία τους, τα αντανακλαστικά τους, την αποτελεσματικότητα τους. Αν τους επιτρέπεται φυσικά να είναι αποτελεσματικοί.

Όλα τα άλλα είναι πονηράδες και κουβέντα απλά για το μήκος της αλυσίδας της αυτοδιοίκησης.