Δεν ζούμε σε μια εικονική πραγματικότητα
Γράφει ο Βασίλης Χ. Γερογιάννης, Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Μαθαίνουμε από τα ΜΜΕ ότι τον κορωνοϊό τον μετέφερε στον «απομονωμένο» οίκο ευγηρίας στο Ασβεστοχώρι της Θεσσαλονίκης ένας εργαζόμενος που είχε έρθει σε επαφή με νεαρό φίλο του, ο οποίος παραβρέθηκε σε μια συναυλία στη Χαλκιδική και διαγνώστηκε θετικός.
Εμφανίζεται ο Καθηγητής κ. Τσιόδρας να μας εφιστά την προσοχή στο ότι «ο ιός μπορεί να περάσει από ένα χώρο όπου δεν υπάρχει κίνδυνος – από νέους που διασκεδάζουν σ’ ένα νησί, σ’ έναν χώρο διακοπών – σ’ ένα γηροκομείο, που είναι μια πολύ ευαίσθητη μονάδα με ανθρώπους ηλικιωμένους».
Ακούμε επιδημιολόγους να λένε ότι «τρέμουμε την επιστροφή των παραθεριστών και ειδικά των νέων που επιστρέφουν από τα νησιά στα σπίτια τους, στους γονείς τους, σε μεγάλους ανθρώπους, σε ευπαθείς ομάδες».
Στο άρθρο περιέγραφα τις αναλογίες μεταξύ των τρόπων με τους οποίους θα μπορούσε, δυνητικά, να εξαπλωθεί ο κορωνοϊός και των τρόπων με τους οποίους μεταδίδονταν στον εικονικό κόσμο του διαδικτυακού βιντεοπαιχνιδιού World of Warcraft (στην έκδοση του παιχνιδιού που κυκλοφόρησε το 2005) ένας «θανατηφόρος» εικονικός ιός, το «μολυσμένο αίμα» (corrupted blood) ενός φανταστικού τέρατος, του δράκου Hakkar.
Αυτά που συμβαίνουν στις μέρες μας, τέλη Αυγούστου του 2020, βαδίζοντας προς το τέλος της καλοκαιρινής περιόδου, φαίνεται να πραγματοποιήθηκαν (με τον ίδιο ακριβώς τρόπο!) το 2005, στους τρισδιάστατους κόσμους του διαδικτυακού παιχνιδιού World of Warcraft, με προεξάρχουσα αιτία της μετάδοσης του «μολυσμένου αίματος» (του εικονικού ιού), την επιστροφή των «δυνατών» παικτών (των νέων ατόμων που ήταν φορείς του ιού), από την περιοχή της μόλυνσης, στις περιοχές όπου ήταν τα σπίτια τους.
Συγκεκριμένα, περιέγραφα, μεταξύ άλλων, στο εν λόγω άρθρο:
«…Στο παιχνίδι World of Warcraft πολλοί από τους δυνατούς (και πλέον μολυσμένους) παίκτες που τελικά επέζησαν πολεμώντας τον δράκο Hakkar, επέλεξαν να μη συνεχίσουν τις μάχες μαζί του μέχρι θανάτου, αλλά να τηλε-μεταφερθούν, άμεσα, από τη Zul’ Gurub (τον τόπο στον οποίο μολύνθηκαν, δηλαδή την περιοχή όπου κατοικούσε Hakkar) σε άλλους εικονικούς κόσμους του παιχνιδιού. Οι περισσότεροι από αυτούς τους δυνατούς παίκτες επέλεξαν να επιστρέψουν στις εικονικές περιοχές όπου ήταν τα σπίτια τους. Με τον τρόπο αυτό, ασυνείδητα μετέδωσαν το μολυσμένο αίμα σε εκατοντάδες χιλιάδες αδύναμους παίκτες, σκοτώνοντας πολλούς από αυτούς άμεσα. Η θανατηφόρα μόλυνση εξαπλώθηκε ταχύτατα, από τους πιο αραιοκατοικημένους κόσμους του World of Warcraft, στους πιο πυκνά κατοικημένους κόσμους. Εξαπλώθηκε σε πόλεις όπου ζούσαν εκατοντάδες χιλιάδες παίκτες. Η μόλυνση έφτασε στις πόλεις, όπου ανυποψίαστοι παίκτες συνέχιζαν την εικονική τους ζωή. Και αυτοί οι παίκτες, αφού μολύνθηκαν, μόλυναν με τη σειρά τους χιλιάδες άλλους παίκτες, και όλοι τους, ο ένας μετά τον άλλο, άρχισαν να πεθαίνουν ξαφνικά…»
Θα συμφωνήσετε πιστεύω μαζί μου ότι η παραπάνω ομοιότητα, μεταξύ εικονικής και φυσικής πραγματικότητας, είναι πραγματικά εξόφθαλμη!
Γράφοντας το συγκεκριμένο άρθρο, στις 17 Μαρτίου του 2020, στην αρχή της γενικής καραντίνας στην οποία μπήκαμε όλοι μας, δεν μπορούσα παρά να καταλήξω σε ένα και μόνο επίλογο:
«Μένουμε στο σπίτι!»
Σήμερα, τελευταίες μέρες αυτής της καθόλου ανέμελης καλοκαιρινής περιόδου, δεν έχω κάτι άλλο να τονίσω παρά να επαναλάβω τα γραφόμενα στο μαζικό μήνυμα, που λάβαμε μέσω 112, στις 17 Αυγούστου του 2020, στο κινητό μας τηλέφωνο, από τη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας:
«Κατά την επιστροφή σας από τις διακοπές δείξτε ιδιαίτερη προσοχή. Ο κίνδυνος διασποράς COVID-19 είναι αυξημένος, Μην έρχεστε σε επαφή με ευάλωτες ομάδες και ακολουθείτε τα μέτρα προστασίας».
Ας ενοχλεί λοιπόν κάποιους η επίκληση της ατομικής ευθύνης … δεν θα μπορούσα και εγώ με τη σειρά μου να μην υπογραμμίσω τη σημασία της σε ό,τι αφορά στην αντιμετώπιση της πανδημίας που απειλεί όλους μας, στον πραγματικό και όχι στον εικονικό κόσμο.
Ας προσέξει λίγο παραπάνω ο καθένας μας προσωπικά κατά την επιστροφή του από τις διακοπές.
Ας προσέξει λίγο παραπάνω ιδιαίτερα κάθε νέος συμπολίτης μας.
Αφού λοιπόν δεν ζούμε σε μια εικονική πραγματικότητα, η προσοχή και η τήρηση των μέτρων προστασίας είναι ευθύνη όλων μας αλλά, πρωτίστως, είναι ατομική ευθύνη του καθενός και της καθεμιάς μας!
