Δεν είναι ο γέρος κι η γριά!
Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου
Δύσκολες οι μέρες που ζούμε. Παράξενες, που ζητάνε υπακοή, υπομονή, επιμονή..
Μας έχουν αγριέψει όλους. Έχει μπει αυτό το “ο θάνατός σου, η ζωή μου” στην εξίσωση και το μάτι γυαλίζει, η γλώσσα δεν βουτιέται στο μυαλό και οι επιθέσεις είναι τουλάχιστον άκομψες. Ειδικά αυτές με στόχο τους μεγαλύτερους ανθρώπους.
Βλέπεις φίλε μου, δεν είναι γριά, δεν είναι γέρος. Δεν είναι «πακέτο», δεν είναι ηλίθιος, δεν είναι ζαβός. Δεν δικαιούσαι να προτείνεις να τον κλείσουμε μέσα με χτισμένη πόρτα ή να τον απειλήσουμε με τη σύνταξή του.
Ναι, έχει άγνοια κινδύνου. Την ίδια άγνοια που χρόνια τώρα έχει και βγαίνει έξω μόνος, και φροντίζει τον εαυτό του μόνος, κι έχει κάνει παρέες στο ΚΑΠΗ και στην πλατεία γιατί εσύ δουλεύεις, σοσιαλιζεσαι και δεν προλαβαίνεις.
Έχει την ίδια άγνοια κινδύνου που είχε όταν ερχόταν με 5 συγκοινωνίες με ο,τι καιρό και να είχε να σου προσέξει τα παιδιά σου! Να στα φροντίσει με ιώσεις, με δυσκολίες, με «όλα τα καλά».
Έχει την ίδια άγνοια κινδύνου που είχε όταν πήγαινε στη λαϊκη και τα έπαιρνε όλα λειψά για να σου πάρει και για το δικό σου σπιτι!
Έχει την ίδια άγνοια κινδύνου που είχε όταν δούλευε σαν σκυλί για να μη σου λείψει τίποτα τσακίζοντας το σώμα του και τις αντοχές του!
Δεν είναι γέρος και γριά, δεν είναι όλα τα κοσμητικά που του έχεις φορέσει! Είναι ο πατέρας σου, η μάνα σου, ο παππούς σου, η γιαγιά σου, ο συγγενής σου, ή ο γείτονας!
Γι’ αυτό όσο δίκιο κι αν έχεις που φωνάζεις για το καλό του, βουτά τη γλώσσα στο μυαλό, εσύ κι εγώ τους μάθαμε στην επιβίωση και στην άγνοια κινδύνου και τώρα τους ζητάμε προσαρμοστικότητα, αντίληψη, αλλαγή, με άμεση εφαρμογή. Σαν να πατάμε κουμπάκια.
Ε μάθε εσύ που έχεις τόσο υποτιμητικά λυσσάξει με το «γριές και γέροι» και «για εσάς μένουμε εμείς μέσα» να κλείνεις λίγο το στόμα σου.
Ναι, πρέπει να μείνουν μέσα. Ναι, είναι ξεροκέφαλοι, αυθάδεις και σε βγάζουν εκτός εαυτού.
Ναι, δεν το έχουν καταλάβει. Ναι, πες το 5000 φορές. Μέχρι να καταλάβουν.
Όσες χρειάστηκε να σου πουν κι εσένα να μην κάνεις κάθε μαλακία που έκανες και ήρθαν να σε ξεμπλέξουν, να σε φροντίσουν και να σε κανακέψουν!
Δεν είναι ο γέρος κι η γριά. Είναι κάποιου μάνα και πατέρας. Δεν είναι το πακέτο που σε βαραίνει ανόητε! Κι όσο εσύ τους κάνεις να νιώθουν παρίες της ζωής, εκείνοι θα πεισμώνουν να αποδείξουν το αντίθετο.
Είναι κάποιου μάνα και πατέρας. Και τους οφείλεις σεβασμός και αξιοπρέπεια! Κι αν δεν τους έχεις χάσει, δεν ξέρεις τι αξία έχουν αυτές οι λέξεις! Δεν έχεις ιδέα!
ΥΓ. Μια σοφή παροιμία λέει, “εκεί που είσαι ήμουνα, κι εδώ που είμαι θα ρθεις…”
