Up-date στο πολιτικό λογισμικό μας!
Γράφει η Ελένη Παπουτσή, Εκπαιδευτικός Πολιτισμολόγος (Ευρωπαϊκού Πολιτισμού)
Δυο φιλοσοφικά ρεύματα μόνο!!
Δυο μόνο φιλοσοφικά ρεύματα υπάρχουν, απτά οποία πηγάζουν οι πολιτικές ιδεολογίες, πάνω στις οποίες βασίζονται τα πολιτικά κόμματα!
Μια δια βίου υπενθύμιση είναι απαραίτητη για να συνειδητοποιήσουμε τι, και γιατί έχουμε επιλέξει αυτό που ψηφίζουμε. Να κάνουμε up dateστο λογισμικό της <εκλογικής παιδείας> μας.
Τα δυο βασικά φιλοσοφικά ρεύματα, είναι ο ιδεαλισμός και ο υλισμός.
Προσεγγίζοντας αδρομερώς, ιδεαλισμός είναι η κοσμοθεωρία που εστιάζει στη σχέση μεταξύ της συνείδησης του ατόμου και της κοινωνίας. Ο ιδεαλισμός έχει εκφάνσεις στην κοινωνική ζωή και στην ίδια τη διαδικασία της γνώσης, καταλήγοντας στην ύπαρξη μιας ανώτερης δύναμης. Ο υλισμός υποστηρίζει πως το κύριο συστατικό του Σύμπαντος είναι η ύλη, και πως όλα τα φαινόμενα που παρατηρούνται, μπορούν να εξηγηθούν ως υλικές αλληλεπιδράσεις.
Κύριοι εκπρόσωποι των ρευμάτων είναι ο Μαρξ στον υλισμό, και ο Βέμπερ στον ιδεαλισμό.
Μια αντιπαραβολή των σημαντικότερων σημείων των 2 κοσμοθεωριών (κατά -Κονιόρδο 2002)
Ο Μαρξισμός επικεντρώνεται πολύ στη παραγωγή , χωρίς να εξετάζει τις άλλες ανάγκες του ανθρώπου.
Ο Βέμπερ εξετάζει τις ιδέες με τη γνωστή προτεσταντική ηθική. Υπάρχουν λίγα κοινά σημεία στις δυο κοσμοθεωρίες, μετά την εξέλιξη του μαρξισμού!
Ο Μαρξ διατείνεται ότι οι σχέσεις παραγωγής παίρνουν μορφή ιδιοκτησιακών σχέσεων, και διαπλέκονται με τα μέσα παραγωγής που είναι η τεχνολογία, τα μηχανήματα, τα εργοστάσια, οι γνώσεις, οι δεξιότητες και όλες οι ύλες, καθώς και η εργατική δύναμη του ανθρώπου.
Το αποτέλεσμα αυτής της διαπλοκής συνιστά κατά τον Μαρξ το αληθινό θεμέλιο της κοινωνίας , την υλική της βάση. Γενικά στις σχέσεις παρουσιάζεται μια ένταση, η οποία υπάρχει στο κοινωνικό παραγωγικό σύστημα του καπιταλισμού .Κατά τον Μαρξ οξύνεται η ταξική πάλη μεταξύ της καπιταλιστικής κοινωνίας και τους μισθωτούς εργάτες , οι οποίοι πρέπει να αποκτούν ταξική συνείδηση, αναγκαία για την κατάργηση του καπιταλισμού.
ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΣΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΜΑΡΞ, ΚΑΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΟΥΣ.ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΑΡΞ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΖΩΗ, ΑΛΛΑ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΖΩΗ, ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥΣ!
Ο Βέμπερ με την προτεσταντική ηθική, επιτίθεται στις απόψεις του Μαρξ και τους μαρξιστές, στους υλιστές και τον υλισμό, τονίζοντας τους ιδεατούς παράγοντες. Ο ιδεαλισμός του υπήρξε απάντηση, ως «αντίπαλο δέος» στον υλισμό. Σε αντιδιαστολή ο Βέμπερ τονίζει τη σημασία ορισμένων ιδεών. Ασχολήθηκε με τη μελέτη των παγκόσμιων θρησκειών, και δίνει έμφαση στη μοναδικότητα της δυτικής εξέλιξης προς τον καπιταλισμό.
Ο Βέμπερ δεν ασχολείται με την παραγωγή, όπως ο Μαρξ δεν ασχολήθηκε με τις ιδέες
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΤΑΝ ΝΑ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΕΙ ΤΗ ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΗ ΖΩΗ.
Τον ενδιέφερε ο παράγων αυτός, γιατί σε αυτόν έβλεπε τη σωτηρία, και πίστευε ότι αυτός αποτελεί τη ψυχολογική ώθηση στον καπιταλισμό με τη σύγχρονη μορφή του. Παρουσιάζεται όμως και γίνεται γνωστή από το 1953 μια ώριμη μαρξική αντίληψη που συγκλίνει με τον Βέμπερ, και σε αυτή ο Μαρξ αποδέχεται κάπως τις διάφορες ιδεολογίες(όχι θρησκεία), στις υλικές παραγωγικές συνθήκες, που οι νεομαρξιστές υιοθετούν κατά περίπτωση.
Μπορούμε να συμπεράνουμε λοιπόν γιατί απέτυχε παγκοσμίως η θεωρία του Μαρξ (ο οποίος παρεμπιπτόντως έλεγε ότι δεν ήταν μαρξιστής). Δεν ασχολιόταν καθόλου με τη ψυχή, τα συναισθήματα, και το πνεύμα του ατόμου, αλλά μόνο με την παραγωγή και την ύλη.
Οι μαρξιστές είναι εκ προοιμίου υλιστές ,και οι φανατικοί λόγω της ιδεολογίας τους, αντίθετα με ότι έχουν αφήσει να διαρρεύσει -επειδή τους συμφέρει-, δεν μπορούν ν ασχοληθούν με το άτομο, αλλά με την ύλη σε συνάρτηση με το άτομο. Δε συνάδει με τη κοσμοθεωρία τους η μεταφυσική παιδεία και η πνευματικότητα του ατόμου.
Η ύλη σαν αυτοσκοπός όπως αυτοί ενστερνίζονται, δεν μπορεί να εμπεριέχει πνευματικότητα. Δεν μπορούν να ταυτιστούν οι έννοιες πνευματικός άνθρωπος και υλιστής. Κάτι δε ξέρει, η κάτι μπερδεύει σκόπιμα για να ωφεληθεί όταν τις ταυτίζει.
Προσέξτε, ο μορφωμένος άνθρωπος με τα 10 πτυχία, δε σημαίνει απαραίτητα ότι είναι πνευματικός άνθρωπος. Είναι σε άλλο ημισφαίριο του εγκεφάλου η μόρφωση, (γενικά στο αριστερό) και η πνευματικότητα στο δεξί.
Ένα παράδειγμα, για να κατανοήσουν οι άνθρωποι, που έλεγαν ότι οι υλιστές είναι μορφωμένοι.. Ο γιατρός που απαγάγει παιδιά και πουλάει τα όργανά τους, επιστήμονας είναι, μορφωμένος δε ξέρουμε, πνευματικός άνθρωπος σίγουρα δεν είναι.
Για να κυριαρχήσουν ιδεολογικά οι εκ πεποιθήσεως υλιστές, έχουν διαδώσει και διασώσει μέσα στα χρόνια, ότι ενδιαφέρονται για τον άνθρωπο, ενώ αντίθετα το ρεύμα στο οποίο βασίζονται είναι η ύλη, και όχι ο άνθρωπος..
Για αυτό ακούσατε γνωστή βουλευτίνα του υλισμού το καλοκαίρι που έλεγε, ότι απορεί γιατί γιορτάζουμε ένα θάνατο στις 15 Αυγούστου. Ο άνθρωπος για τους ιδεαλιστές, είναι σώμα πνεύμα και ψυχή. Ο θάνατος είναι μόνο του υλικού σώματος, σαν αποχωρισμός απ τη ψυχή , και η ψυχή μπορεί να προστατεύει τους ανθρώπους, κάτι που δε μπορεί να το κάνει το υλικό σώμα. Αυτό δικαίως δεν μπορούν να το καταλάβουν, οι υλιστές, δηλαδή αυτοί που πιστεύουν ότι ο κόσμος περιορίζεται μόνο στις 5 αισθήσεις, που δεν πιστεύουν με τη κοσμοθεωρία τους στη ψυχή του ατόμου.
Πιστεύουν ότι ο Θεός των πάντων είναι το κράτος, δηλαδή αυτοί οι ίδιοι όταν αναλαμβάνουν εξουσία. Σημαίνει κατ αυτούς ένα κράτος-σώμα, χωρίς να υπάρχουν κύτταρα, δηλαδή τα άτομα πρώτα, …σα ψυχές και πνεύματα!!
