Brexit: Μύθοι και πραγματικότητα

Γράφει ο Μιχάλης Αράπης *

Το άρθρο αναφέρεται στην πολιτική περιδίνηση που βρίσκεται εδώ και 3.5 περίπου χρόνια το Ηνωμένο Βασίλειο (ΗΒ) λόγω του συμβουλευτικού δημοψηφίσματος για το Brexit. Θα αναλυθούν τα εκλογικά στοιχεία, οι αποκλεισμοί τμημάτων του εκλογικού σώματος και επομένως η πρόδηλη αλλοίωση του αποτελέσματος. Η επικράτηση της πρότασης για αποχώρηση του HB από την Ευρωπαική Ένωση (Ε.Ε) στις 23/06/2016, έγινε η θρυαλλίδα μιας αχρείαστης κρίσης που ταλανίζει τη χώρα και τους κατοίκους της. Παρ’όλα αυτά, ύστερα από πάνω από 3 χρόνια το ΗΒ παραμένει πλήρες μέλος της Ε.Ε.. Λόγω της αλλαγής στο κλίμα μέσω των εκλογικών αναμετρήσεων και των δημοσκοπήσεων ακόμα και από αυτούς που τότε ψήφισαν υπέρ της αποχώρησης, μπορεί κανείς με βεβαιότητα να χαρακτηρίσει εκείνο το αποτέλεσμα ένα στιγμιαίο λάθος μιας συγκυριακής εκλογικής πλειοψηφίας.

Εκλογικά στοιχεία

Ο μεγαλύτερος μύθος είναι ότι “ο Βρετανικός λαός επιθυμεί την αποχώρηση από την Ε.Ε.”. Καλή η θεωρία αλλά επειδή η πράξη είναι που μετράει, πρέπει να μελετηθούν τα επίσημα στοιχεία. Το ΗΒ έχει πληθυσμό περίπου 65.5 εκ. κατοίκους. Σε αντίθεση με την Ελλάδα η εγγραφή στους εκλογικούς καταλόγους γίνεται κάθε χρόνο και έτσι εκείνη τη χρονιά οι εγγεγραμένοι ήταν 46.5 εκ.. Στούς εγγεγραμένους περιλαμβάνονται και οι πολίτες της Κοινοπολιτείας (ανάλυση παρακάτω). Οι ψηφίσαντες ήταν 33,57 εκ. δηλαδή 72.21% των εγγεγραμένων. Επομένως, ψήφισαν περίπου οι μισοί πολίτες της χώρας. Από αυτούς, υπέρ της αποχώρησης ψήφισαν 17,41 εκ. και υπέρ της παραμονής 16,14 εκ. δηλαδή 51.89% έναντι 48.11%. Η διαφορά μεταξύ των δύο είναι πολύ μικρή, μόλις 3.78% που αντιστοιχεί σε 1,27 εκ. Πιο συγκεκριμένα, επί του συνόλου του πληθυσμού (και αυτών που ψήφισαν χωρίς να είναι πολίτες), το 26.6% ψήφισε αποχώρηση ενώ το 24.6% ψήφισε παραμονή. Αυτό σημαίνει ότι μόνο το 51.2% του πληθυσμού ψήφισε ενώ σχεδόν το άλλο μισό του πληθυσμού (48.8%), δεν ψήφισε καν. Άρα η απόφαση δεν στηρίχθηκε από 73.4%, τη συντριπτική δηλαδή πλειοψηφία του πληθυσμού. 

Αποκλεισμός αποδήμων

Ο δεύτερος μύθος είναι ότι “ο βρετανικός λαός ψήφισε”. Ισχύει όμως αυτό ή υπήρχε αλλοίωση του εκλογικού σώματος; Το πρώτο πρόβλημα ήταν οι απόδημοι Βρετανοί που δεν μπορούσαν να ψηφίσουν αν ήταν μόνιμα εγκατεστημένοι για πάνω από 15 χρόνια στο εξωτερικό γιατί δεν ήταν εγγεγραμένοι στους εκλογικούς καταλόγους. Συνολικά υπολογίζεται ότι 6 εκ. Βρετανοί ζουν στο εξωτερικό και 1.8 εκ. από αυτούς σε κράτη μέλη της Ε.Ε. Αν αυτοί μπορούσαν να ψηφίσουν (εν συνόλω) το αποτέλεσμα θα ήταν πολύ διαφορετικό αφού η πλειοψηφία τους θα ψήφιζε την παραμονή.

Κοινοπολιτεία

Η χρήση των εκλογικών καταλόγων των εθνικών εκλογών σημαίνει ότι είχαν δικαίωμα ψήφου οι πολίτες κρατών της Κοινοπολιτείας, μια ένωση 52 ανεξαρτήτων κρατών (κυρίως πρώην αποικίες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας). Επομένως, οι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Μάλτας που ανήκουν στην Κοινοπολιτεία, είχαν δικαίωμα ψήφου. Επίσης είχαν για ιστορικούς λόγους και οι πολίτες της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας (δεν είναι στην Κοινοπολιτεία). Αντίθετα, οι πολίτες των 24 υπολοίπων κρατών της Ε.Ε. από ένα σύνολο 3.8 εκ. δεν είχαν δικαίωμα να ψηφίσουν για κάτι που τους αφορά άμεσα παρ’ότι ζούν μόνιμα στο ΗΒ. Το παράδοξο του συστήματος είναι ότι οι πολίτες κρατών της Κοινοπολιτείας που έρχονται και μένουν για ένα εξάμηνο στο ΗΒ, μπορούν να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους και να ψηφίσουν στις εθνικές εκλογές. Έτσι μπόρεσαν να ψηφίσουν και στο συμβουλευτικό δημοψήφισμα!

Αντιθέτως, ένας Έλληνας που ζούσε επί δεκαετίες δεν μπορούσε να ψηφίσει (εκτός αν είχε πάρει Βρετανική υπηκοότητα) αλλά ένας Αυστραλός, Νιγηριανός, Ινδός, Πακιστανός ή Καναδός που έμεινε λίγους μήνες είχε το δημοκρατικό (;) δικαίωμα να ψηφίσει και να καθορίσει το μέλλον των Βρετανών και κατ’επέκταση και της ελληνικής ομογένειας του ΗΒ… Εννοείται ότι οι πολίτες αυτοί ψήφισαν αποχώρηση από την Ε.Ε. γιατί αυτό συμφέρει τους ίδιους και τις χώρες τους. Ο λόγος είναι ότι δεν τους συμφέρει να έρχονται για να ζήσουν και να εργαστούν τόσο εύκολα Ευρωπαίοι στο ΗΒ. Εκείνοι θα ήθελαν όπως είναι λογικό να μπορούν να έρχονται εδώ ευκολότερα οι συμπατριώτες τους από την Ασία, την Αφρική ή την Καραιβική και οχι οι Ευρωπαίοι. Εν κατακλείδι, είναι προφανές οτι ακόμη και με αυτές τις περίεργες αλλοιώσεις, το 26.6% του συνολικού πληθυσμού που ψήφισε τότε Brexit (λόγω ψεμάτων και άθλιας αντιευρωπαικής προπαγάνδας) σε καμία περίπτωση δεν εξέφραζε την συνολική επιθυμία του Βρετανικού λαού. Επιπροσθέτως είναι προφανές ότι το τότε αποτέλεσμα δεν εκφράζει καθόλου την τωρινή πλειοψηφία του λαού, αφού πλέον γνωρίζει την πραγματικότητα και ενώ έχουν ήδη μεσολαβήσει περίπου 3.5 χρόνια.

(Επικαιροποιημένη έκδοση άρθρου που είχε δημοσιευθεί στην εφημερίδα Ελευθερία του Λονδίνου)

* LLB, LLM – Νομικός

Πρόεδρος της Ειδικής Κομματικής Οργάνωσης της Νέας Δημοκρατίας – 

Ε.Κ.Ο. Επιστημόνων Ηνωμένου Βασιλείου (ΗΒ) 

Υπεύθυνος Ουαλίας του φιλοευρωπαικού οργανισμού New Europeans

*Νομικός με μεταπτυχιακό στο Διεθνές Εμπορικό Δίκαιο και ερευνητής στον τομέα του ηλεκτρονικού εγκλήματος και της τρομοκρατιάς στον Κυβερνοχώρο.