Πώς θα μπορούσε να γίνει μία «εύκολη» μεταρρύθμιση στην Παιδεία

Γράφει ο Άγγελος Κωβαίος

Καθώς η συζήτηση για τα χάλια του εκπαιδευτικού μας συστήματος συνεχίζεται, με αφορμή τα αποτελέσματα του τελευταίου παγκόσμιου διαγωνισμού PISA, το μεγάλο ερώτημα που τίθεται είναι: Και μετά τη συζήτηση, τι;

Τι έχει σκεφτεί να πράξει το αρμόδιο υπουργείο και σε ποιο βάθος μπορεί κανείς να ελπίζει ότι θα σχεδιαστεί μία πραγματική μεταρρύθμιση στην Παιδεία, αφού σε τελική ανάλυση, αυτό ακριβώς δείχνουν τα αποτελέσματα ότι απαιτείται.

Επειδή συνήθως σε τέτοιου είδους μεταρρυθμίσεις χάνονται οι αρμόδιοι μεταξύ επιτροπών, συμβούλων, συνδικαλιστών και γονέων, τα πράγματα είναι κάπως απλά. Ή τουλάχιστον θα μπορούσαν να είναι απλά.

Όπως και σε πολλούς άλλους τομείς, υπάρχουν οι διεθνείς κατατάξεις για τις χώρες, με αξιολογήσεις για τις επιδόσεις τους με βάση συγκεκριμένα κριτήρια. Διαφάνεια, ελευθερία του Τύπου, επενδυτικό περιβάλλον, κ.λπ.

Σε όλα αυτά, οδηγός ως προς τους στόχους για κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια θα έπρεπε να είναι ένας και απλός: Η βελτίωση της επίδοσης της χώρας στην επόμενη αξιολόγηση και η διαρκής πρόοδος στις μελλοντικές.

Για παράδειγμα, στον τελευταίο διαγωνισμό PISA, όπου ερευνώνται οι ικανότητες των μαθητών στην κατανόηση κειμένου και σε μετρίου βαθμού δυσκολίας προβλήματα μαθηματικών και φυσικών επιστημών, η Ελλάδα είναι στην 44η θέση.

Στόχος λοιπόν θα πρέπει να είναι, στον επόμενο διαγωνισμό, που θα γίνει σε τρία χρόνια, η χώρα να βρεθεί σε μία καλύτερη θέση, ως προς την αξιολόγηση των μαθητών στα τρία αυτά, βασικά γνωστικά πεδία. Όλα τα άλλα θα είναι περιττά.

Ας τεθεί ο στόχος και ας βρεθεί και η μέθοδος για την επίτευξη του…

Reporter