ΠΑΣΟΚ. Ένα μύθο θα σας πω…
Γράφει ο Σωτήρης Χήνος
Πολλοί συμπολίτες μας, ζουν με έναν μύθο, που ελπίζουν ότι κάποτε θα επαναληφθεί. Σαν τον μαρμαρωμένο βασιληά που θα ξυπνήσει και θα πάρουμε ξανά την Πόλη. Τον μύθο αυτό, είτε τον έζησαν ως νεότεροι, είτε τους τον διηγήθηκαν μία χειμωνιάτική χιονισμένη νύχτα δίπλα στο τζάκι…
Είναι ο μύθος του παλιού καλού ΠΑΣΟΚ και κυρίως του καλού εκείνου ηγέτη του Ανδρέα Παπανδρέου, που ήρθε στην εξουσία για να δώσει λεφτά στον κοσμάκη, να γιατρέψει τις κοινωνικές αδικίες και να φέρει στην εξουσία τον λαό, με άξονα τους μη προνομιούχους Έλληνες. “Ήρθε ο Ανδρέας κι’ έφαγ’ ο κόσμος κρέας”…
Ο μύθος έχει και συνέχεια. Κάποτε, ο καλός αυτός κυριούλης πέθανε, και τη θέση του την πήραν ύπουλα, νεοφιλελέ πράκτορες μέσα στο ΠΑΣΟΚ, που άλλαξαν πολιτική, δεν νοιαζόντουσαν για τον λαό, εφάρμοσαν νεοφιλελεύθερες πολιτικές και οδήγησαν τον φτωχό εργαζόμενο βιοπαλαιστή στην ανέχεια και την απόγνωση. Οι κακοί αυτοί φιλελέ πράκτορες, ήταν και διεφθαρμένοι, και κατάκλεψαν τον μόχθο του δύστυχου λαού μας….
Οι μύθοι έχουν ένα καλό. Είναι ευχάριστοι στα αυτιά.
Έχουν και ένα κακό. Είναι μύθοι, παραμύθια. Και πίσω τους κρύβεται συνήθως μια όχι και τόσο ευχάριστη πραγματικότητα. Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι, ο καλός πρίγκηπας του παραμυθιού, ήταν ως επί το πλείστον κάποιος φεουδάρχης του μεσαίωνα.
Ας ξεκινήσουμε από τους νεοφιλελέ διεφθαρμένους πράκτορες. Δύο βασικά στελέχη ανέδειξε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Δύο “αντ’ αυτού”, όπως τους χαρακτηρίζαμε. Τον Μένιο Κουτσόγιωργα και τον Άκη Τσοχατζόπουλο.
Ο μεν Μένιος (πρωθυπουργεύων κατά διάστημα της ασθενείας του Ανδρέα), παραπέμφθηκε στο ειδικό δικαστήριο και με τις ψήφους του ίδιου του ΠΑΣΟΚ γα το σκάνδαλο Κοσκωτά. Πέθανε πριν δικαστεί.
Για τον Άκη τα ξέρετε, μην τα ξαναλέμε.
Πάμε στο “κρέας”. Το ΠΑΣΟΚ, αναλαμβάνοντας την εξουσία, παρέλαβε ένα δημόσιο χρέος ύψους 630 δις δρχ. Ας πούμε 2 δις ευρώ (στις τότε αξίες). Το χαμηλό αυτό χρέος, τού έδωσε τη δυνατότητα της πιστωτικής επέκτασης. Ήτοι να δανείζεται χωρίς σταματημό. Σε 8 χρόνια, το επίσημο δημόσιο χρέος, έφτασε τα 9 τρις και τα 11 τρις λαμβάνοντας υπόψιν χρέη συνεταιρισμών, κρατικές εγγυήσεις κλπ. Ήτοι 32 δις ευρώ (στις τότε αξίες).
Εν ολίγοις έπεσαν στην οικονομία 10,4 τρις, που δεν παράγαμε, δανειστήκαμε. Και προφανώς αύξησαν μισθούς, συντάξεις, διόρισαν μιλούνια στο δημόσιο, έχτισαν ζημιογόνους συνεταιρισμούς, δεν άφηναν καμία εταιρεία να πτωχεύσει, όσες ήταν για λουκέτο τις κρατικοποιούσαν, μειώσανε υπερβολικά τα έτη συνταξιοδότησης κλπ κλπ. Φάγαμε κρέας. Βερεσέ από τον χασάπη.
Όταν ξαναήλθε το 1993 στην εξουσία ο καλός αυτός κυριούλης, και πριν εγκαταλείψει τα εγκόσμια και αναλάβουν οι κακοί νεοφιλελέ, είχε ήδη αλλάξει ρότα το καράβι. Ελλείψει ρευστού. Ιδεολογικά σταμάτησε τα περί σοσιαλδημοκρατίας υπηρέτη του καπιταλισμού και προσχώρησε στην κακή Ευρωσοσιαλιστική ομάδα. Πάει ο τρίτος δρόμος. Οικονομικά, και εξ υποχρεώσεως, η ακολουθούμενη πολιτική ήταν πιο ορθολογική και έγινε ακόμα πιο ορθολογική με την διαδοχή του από τον Σημίτη. Μετά δεν έγιναν λάθη; Προφανώς. Ξαναγυρίσαμε στις κακές πρακτικές της δεκαετίας του 80 και τελικώς…δυστυχώς…επτωχεύσαμε….
Γι αυτό, όσοι ζουν με τον μύθο και περιμένουν την ανάσταση του μαρμαρωμένοι βασιληά, στο πρόσωπο του όποιου πχ Αλέξη, τους παραπέμπω στο άσμα “Γύρνα πίσω Αποστόλη, δεν την παίρνουμε την Πόλη”. Η χώρα είναι αρκούντως δανεισμένη και περιθώρια πιστωτικής επέκτασης – ήτοι νέου βερεσέ από τον χασάπη – δεν υφίστανται…
Αν θέλουμε να φάμε κρέας, όποιος και να είναι ο ένοικος στο Μαξίμου, πρέπει να το πληρώσουμε… προκαταβολικά… από το πορτοφόλι μας… και τη δουλειά μας…
