Η τέχνη δεν λογοκρίνεται, ακούτε;

Γράφει ο Στέφανος Νικολαϊδης, Φιλόλογος

Μέχρι χθες το άρθρο 8 του Νομοσχεδίου για τα Οπτικοακουστικά Μέσα επέβαλλε στους παρόχους περιεχομένου την υποχρέωση να αποκλείεται περιεχόμενο που σχετίζεται με το ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία, το βίαιο λόγο και την προτροπή σε τρομοκρατικές ενέργειες. Εξού και άλλαξε.

Λυπάμαι παίδες, αλλά η Ελευθερία του Λόγου και της Έκφρασης δεν περιορίζεται!

γελοιοι αριστεροι… https://t.co/4Z1DaFJsl7

— DAVOS DIMITRIS (@DimiDavos) February 12, 2021

Ναι, η κάθε Τέχνη, και προπαντός η Μουσική και η Κωμωδία, ΠΑΝΤΑ έπαιζε με τα όρια της κοινωνίας. Άλλωστε ο ρόλος του Αριστοφάνη ήταν να πιέζει λίγο παραπάνω κάθε φορά. Έλεγε άβολες αλήθειες, εκφραζόταν ωμά, ξόρκιζε, μίλαγε για θέματα ταμπού, κυρίως όμως απελευθέρωνε…

Αυτό κάνει σήμερα και η Σάτιρα. Μέσα από τη διακωμώδηση τύπων και τον αυτοσαρκασμό με ανάλαφρη διάθεση έχει ως στόχο δυο πραγματάκια: το γέλιο και να μην την παίρνει κανείς τοις μετρητοίς. Διότι απλούστατα δεν έχει πρόθεση να προσβάλλει.

Όποιος τής βάζει τέτοιο φίμωτρο, είναι σαν να λέει πως όταν ο Σεφερλής πιάνει τη φαλάκρα του και λέει αυτοσαρκαζόμενος «ωχ ξέχασα να λουστώ», υποκινεί σε βία εναντίον όλων των φαλακρών ανδρών του γαλαξία επειδή τους θεωρεί κατώτερες υπάρξεις.

Ή όταν κάνει πλάκα με έναν εύσωμο τύπο της μπροστινής σειράς του θεάτρου ή με το νάνο συμπρωταγωνιστή του, σημαίνει ότι έμμεσα καλεί σε πογκρόμ ενάντια σε χοντρούς ή νάνους ανά την οικουμένη. Κάπου ώπα ρε φίλε!

Δεν γίνεται να είμαστε υπέρ τέτοιων νομοσχεδίων λογοκρισίας της Τέχνης και ταυτόχρονα να πολεμάμε την πολιτική κορεκτίλα.

Ζούμε αν μη τι άλλο ιστορικές στιγμές. Η υστερία της κορεκτίλας έχει κερδίσει επάξια τον τίτλο της «Ιεράς Εξέτασης του 21ου αιώνα». Ακούει κάτι που δεν της αρέσει, αμέσως σκούζει και σπεύδει να το φιμώσει και να το πετάξει στο πυρ το εξώτερον…

Δεν βλέπεται τι γίνεται με την Disney; Προ ημερών λογοκρίνανε την Ποκαχόντας, τον Πίτερ Παν και τον Ντάμπο το Ελεφαντάκι ως «ρατσιστικές ταινίες».

Επειδή ξερωγω σε μια σκηνή του Παν δείχνει τυχαία 10-15 Ινδιάνους να χορεύουν αστεία σαν καρικατούρες, σημαίνει ότι υπάρχει κρυφό και μπαμπέσικο υπονοούμενο ότι όλοι οι μαύροι είναι από το DNA τους γελοίοι…

Άρα με την ίδια λογική εγώ μπορώ να ισχυρισθώ ότι επειδή ο κακός Κάπταιν Χουκ είναι πλούσιος και λευκός, σημαίνει ότι αυτό κρύβει σαφή ρατσιστικά μηνύματα ότι όλοι οι λευκοί πλούσιοι είναι από τη φύση τους κακοί…

Εκεί φτάσανε! Αλλά δεν έμειναν προφανώς μόνο εκεί…

Πριν λίγες εβδομάδες τούτοι οι κυνηγοί μαγισσών έβαλαν στον αξεπέραστο Όμηρο την ταμπελίτσα του «σεξιστή» και λογόκριναν τη διδασκαλία των κειμένων του σε Πανεπιστήμια της Αμερικής.

Πριν λίγους μήνες γκρέμισαν το άγαλμα του σπουδαίου Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και της Μικρής Γοργόνας, διότι είναι και καλά μισογυνισμός να δείχνεις ότι μια γυναίκα είναι μισή ζώο.

Εδώ το καλοκαίρι η ίδια η L’Oréal απέσυρε τον όρο «λεύκανση» από τα προϊόντα της ως ρατσιστική έκφραση μίσους κι υποτίμησης κατά του μαύρου.

Εδώ σκέφτηκαν την ίδια περίοδο να απαγορεύσουν το σκάκι, διότι τα άσπρα παίζουν πρώτα, άρα το παιχνίδι συμβολίζει την καθολική υπεροχή του καλού λευκού απέναντι στο κακό μαύρο… Άρα αν με τη διεστραμμένη αυτή λογική παίζανε πρώτα τα μαύρα, θα σήμαινε ρατσισμός απέναντι στους λευκούς;

Μη γελάτε, σοβαρά τα είπαν όλα αυτά! Θέλετε και άλλα;

Την προηγούμενη άνοιξη λογοκρίνανε το αριστούργημα «όσα παίρνει ο άνεμος» διότι έδειχνε τους μαύρους δούλους.

Σε λίγο θα κόψουνε και το άλλο αριστούργημα «12 χρόνια σκλάβος» για τους ίδιους λόγους. Σε λίγο θα κόψουνε και το “American history x” διότι δείχνει Αμερικανούς νεοναζί να σκοτώνουν μαύρους σε πεζοδρόμια.

Σε λίγο θα κάψουν και την «καλύβα του Μπάρμπα Θωμά» ή τους «10 μικρούς Νέγρους» της Αγκάθα Κρίστι διότι έχει τη λέξη «νέγρος» στον τίτλο…

Σε λίγο θα βάλουν mute και στον «αράπη» του Ζαμπέτα, σε λίγο θα αποσύρουν και το «Τζόκερ» ως ρατσιστική ταινία εναντίον των ψυχικά διαταραγμένων.

Σε λίγο θα κάψουν τον Παρθενώνα με τις Καρυάτιδες ως μνημεία χτισμένα από σκλάβους, σε λίγο θα κάψουν και τον «Πελοποννησιακό Πόλεμο» του Θουκυδίδη για προτροπή σε βία…

Κι όλα αυτά εις το όνομα της δήθεν Ελευθερίας του Λόγου; Ε όχι ρε παιδιά!

Αν υπάρχουν τραγουδάκια, σκετς ή άλλα καλλιτεχνικά μέσα που εύχονται ψόφους και κατάρες σε ανθρώπους, ας τους γίνουν ωραιότατες μηνύσεις, ας απομονωθούν οι «δημιουργοί» κι ως εκεί. Δημοκρατία έχουμε, η μήνυση είναι δημοκρατικό δικαίωμα.

Αλλά στη Διαφορετική Άποψη και στην Έκφραση να απαντάμε με λογοκρισίες και σκοταδισμούς προσωπικά με αηδιάζει…

Θα μου πείτε « οκ συμφωνούμε αλλά το λέει η Ευρώπη». Sorry, καμία σχέση με την «Ευρεία Οπή» της αυτό…
Sorry, δεν είναι αυτή η Ευρώπη που ονειρεύομαι…