Κάτι έρχεται στα ελληνοτουρκικά;

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος, Συγγραφέας

Όπως περίπου έναν χρόνο πριν την παρουσίαση της Συμφωνίας των Πρεσπών, στο γενικότερο κλίμα “μύριζε” η προοπτική εξελίξεων, έτσι και τώρα, είναι τέτοια η πυκνότητα και η ένταση των γεγονότων που, ευθέως ή εμμέσως, αφορούν τα ελληνοτουρκικά ώστε δεν είναι αυθαίρετο το συμπέρασμα οτι μάλλον βρισκόμαστε ξανά μπροστά σε ιστορικές αποφάσεις. Όλα τα “κομμάτια” που απαρτίζουν το παζλ της Αν. Μεσογείου κινούνται με τη δική τους ταχύτητα και τους δικούς τους στόχους.

Όσο εμείς ασχολούμαστε με το εάν ένας ανώτατος στρατιωτικός, όπως ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, επιτρέπεται να επισημαίνει την αποφασιστικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας να αποκρούσουν με σθένος κάθε εξωγενή κίνδυνο, χρησιμοποιώντας σκληρές εκφράσεις για τον εχθρό, η Τουρκία, η Λιβύη, η Αίγυπτος αλλά και η Κύπρος με το Ισραήλ, ξετυλίγουν την στρατηγική τους. Ειδικά η Τουρκία, προχωρά επιθετικά ελπίζοντας η κατάληξη των εχθροπραξιών στη Λιβύη να την καταστήσουν κυρίαρχη ή τουλάχιστον να της επιτρέψουν να διεκδικήσει περισσότερα από όσα τυπικά δικαιούται με βάση το διεθνές δίκαιο.

Η Ελλάδα δεν στέκει αμέτοχη. Προχωρά σε αντίστοιχες επιλογές. Προχώρησε σε οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ιταλία, έσα στα πλαίσια που είχαν οριοθετηθεί το ’77. Οπότε όσοι ψάχνουν θεωρητικές αρνητικές πλευρές κυρίως με τις τότε διαδικασίες θα πρέπει ν’ ασχοληθούν και τη σκοπιμότητα των αποφάσεων μέσα στπ ιστορικό πλαίσο και τις συνθήκες της εποχής. 

Όλοι βέβαια γνωρίζουν ότι όσο σημαντική κι αν ήταν αυτή η συμφωνία, οι τελικές διευθετήσεις στην Αν. Μεσόγειο περνούν μέσα από τον ορισμό της επήρειας του Καστελόριζου στη χάραξη της ΑΟΖ. Κι αυτή θα καθοριστεί, σε μεγάλο βαθμό, από τη σχετική συμφωνία με την Αίγυπτο, που έχει τεράστια σημασία να έχει προκύψει πρίν την όποια ανάλογη ανακήρυξη με την Κύπρο. Για τον απλό λόγο, ότι επιθυμείς να μην προϋπάρχουν περιορισμοί που θα επιτρέπουν στην Αίγυπτο την άρνηση μιας λύσης.

Επειδή όμως είναι δεδομένη η διαφοροποιημένη στάση της Αιγύπτου στο κρίσιμο θέμα του Καστελόριζου, ήδη οι γνωστοί κύκλοι των διαχρονικών συμβιβασμών άρχισαν να αναπτύσουν την επιχειρηματολογία τους για το πόσο μεγάλη επιτυχία θα πρέπει να θεωρηθεί η αποδοχή της μερικής επήρειας του νησιού στην ΑΟΖ. Βάλθηκαν, κι αυτή τη φορά, να χτίσουν κλίμα ανάλογο με την περίοδο του σχεδίου Ανάν, ελπίζοντας αυτή τη φορά να καμφθεί η αναμενόμενη κοινωνική αντίδραση από τις συνέπειες μιας προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

Στην κυβέρνηση εναπόκειται να αποδείξει ότι μένει σταθερή στην εθνική γραμμή περί αναγνώρισης ενός και μόνο θέματος προς διευθέτηση με την Τουρκία, αυτό της υφαλοκρηπίδας. Οι, κάθε λογής, συμβουλάτορες και θεωρητικοί των υποχωρήσεων, είτε επειδή πέρασαν… Διαφωτισμό, είτε γιατί εξυπηρετούν ευθέως ευρύτερα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα στην περιοχή, ας αρκεστούν στον… ακαδημαϊκό τους ρόλο.