Τζόνσον ή Τσίπρας;
Γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης, Φοιτητής Γλώσσας Φιλολογίας και πολιτισμού παρευξείνιων χωρών
Ο Economist χαρακτήρισε τον Τζόνσον ότι μπορεί να είναι ο νέος Τσίπρας της Βρετανίας για το 2019.
Φυσικά μιλούσε για μία πολιτική κυβίστηση από τον πρωθυπουργό της Βρετανίας όσον αφορά το μέλλον του Brexit. Αλλά η διαφορά του Τζόσον με του Τσίπρα είναι ότι ο πρώτος δεν θέλει ούτε να σκέφτεται υπαναχώρηση, ενώ ο δεύτερος έκανε την υποχώρηση, διέσπασε το κόμμα του και υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο.
Η Βρετανία είναι σε χαώδης κατάσταση, δεν ξέρει τι πρέπει να κάνει. Ο Τζόνσον έκλεισε το κοινοβούλιο για τέσσερις εβδομάδες μέχρι και τις 14 Οκτωβρίου, δηλαδή δεκαπέντε μέρες πριν την τελική ημερομηνία για το Brexit. Μπλοφάρει; Δύσκολο να το πει κανείς, γιατί δεν φαίνεται να θέλει μία συμφωνία με τις Βρυξέλλες, αλλά αντίθετα επιθυμεί να ρίξει το βάρος ενός no deal στην πλευρά των Ευρωπαίων. Πιστεύει και αυτός ότι την τελευταία στιγμή οι Βρυξέλλες θα υποχωρήσουν όπως πίστευε και ο Βαρουφάκης; Τελικά ο ένας λάθεψε και ο άλλος πάει τη χώρα του στο γκρεμό συνειδητά.
Τα σενάρια είναι πολλά, από δεύτερο δημοψήφισμα, από ένα no deal, μία νέα παράταση, συμφωνία και εκλογές. Όλα δεν έχουν τις ίδιες πιθανότητες και αυτό που έχει τις περισσότερες είναι το no deal. Όλοι όμως προειδοποιούν ότι ένα τέτοιο σενάριο θα φέρει την Βρετανία σε παράλυση σε πολλά θέματα.
Ο Τζόνσον όμως δεν εκλέχτηκε με εκλογική διαδικασία για να έχει την απόλυτη πλειοψηφία, εκλέχτηκε από το σώμα των Τόρις.
Ο λαϊκισμός έχει φτάσει στον Τάμεση, έχει περάσει την Ρώμη, έφτασε στην Αμερική και ξεκίνησε από την Ελλάδα. Τώρα όμως η Ελλάδα παρακολουθεί χωρίς να έχει λαϊκισμό, αλλά τον βίωσε πολλά χρόνια.
Τώρα η Ελλάδα μπορεί να παρακολουθεί με έμφαση όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο, να προτείνει λύσεις για τον ιό του λαϊκισμού. Πως αλλάζουν τα πράγματα!
Μερικές φορές ο λαϊκισμός, η πατριδοκαπηλία, η μωροφιλοδοξία έχει αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που πιστεύουν οι πρεσβευτές του.
Ο Τσίπρας δεν ήξερε τι έκανε στην αρχή, μετά έμαθε. Αλλά ο Τζόνσον φαίνεται ότι δεν ξέρει τι θέλει και δεν ξέρει καν που θέλει να πάει.
Η Βρετανία έχει πολιτική μυωπία. Η Ελλάδα είχε, αλλά την ξεπέρασε.
