Από τον Φύρερ… στον Ιησού

Γράφει ο Αγκιτάτορας

Ο αυτοαποκαλούμενος πατριωτικός χώρος στην Ελλάδα έχει υποστεί πολλά βάσανα κι απ’ ότι φαίνεται έχει να υποστεί αρκετά ακόμα. Ένας από τους πιο ταλαιπωρημένους όρους ο πατριωτισμός. Ο οποιοσδήποτε τον χρησιμοποιεί κατά το δοκούν και επιχειρεί, ανάλογα με τις εκάστοτε εξελίξεις, να καπηλευτεί τα έντονα εθνικά συναισθήματα των Ελλήνων.

Πάντα με ρητορικές κορώνες, αφελείς οικονομικές απλουστεύσεις, μπόλικη, ανέξοδη τεστοστερόνη από τα Lidl και διπλωματικούς εξυπνακισμούς. Πάντα με υπερβολές που πέρα από την πρόσκαιρη θυμική εκτόνωση δεν εξυπηρετούν κανέναν μακροπρόθεσμο εθνικό σκοπό.

Περίσσιος πατριωτισμός διανθισμένος, πότε με το… σωτήριο ξανθό γένος, την δύναμη… του Ιησού ή ακόμη και τον… αδικοχαμένο Αγώνα του Φύρερ. Όλα τα έχουμε δει. Τίποτα δεν μας εκπλήσσει πια!

Το πιο πρόσφατο κεφάλαιο η δυναμική εκλογική εμφάνιση του Κυριάκου Βελόπουλου. Τη στιγμή που η αριστερή σμυπόρευση του Καμμένου και ο διάχυτος νεποτισμός της Χρυσής Αυγής, απογοήτευαν το κοινό τους, εμφανίστηκε η νέα… εθνικά ευαίσθητη φωνή. Για να εκπροσωπήσει τους κάθε λογής απογοητευμένους και άστεγους “πατριώτες”.  Όπως αποδεικνύουν τα exit polls. τον προτίμησαν από θιασώτες του εθνικοσοσιαλισμού μέχρι… ενωσοκεντρώους.

Με ή χωρίς την βοήθεια του Ιησού, αποδεικνύεται ο κατάλληλος άνθρωπος την κατάλληλη στιγμή. Αν μάλιστα σκεφτούμε ότι σε αυτές τις ευρωεκλογές έμεινε εκτός νυμφώνος, ένα 3% διάσπαρτο σε διάφορα μικρά κόμματα κι ότι με την ανακοίνωση όλων των υποψηφίων βουλευτών της ΝΔ, θα υπάρξουν δυσαρεστημένοι που ίσως θελήσουν να διεκδικήσουν μια… πατριωτική, πάντα, έδρα, έχω την εντύπωση ότι το νέο κόμμα ήρθε για να μείνει.

Έως τον επόμενο εθνικό σωτήρα λοιπόν…