Τι να μας πει κι ο… Άγνωστος Στρατιώτης;

Γράφει ο Αγκιτάτορας,

Μαζεύτηκε σήμερα μια παρεούλα ανθρώπων, που δεν γεμίζουν ότι ταξί αλλά κατά τ’ άλλα αγωνίζονται με.. νύχια και με δόντια κατά του ρατσισμού, κι ανηφόρισαν προς τον Άγνωστο Στρατιώτη με σκοπό να μας ενημερώσουν για τις… επιτυχημένες δράσεις τους που έχουν φέρει καίριο χτύπημα στο σημαντικό αυτό κοινωνικό πρόβλημα.

Το ότι κανείς δεν γνωρίζει τι ακριβώς έχουν καταφέρει πέρα από το συναθροίζονται κατά καιρούς κάποιες δεκάδες ατόμων, να στήνουν δυνατές μικροφωνικές εγκαταστάσεις και να διαλαλούν τις ιδέες τους που εκτός από αντιρατσιστικές, πολλές φορές όλως τυχαίως μπολιάζονται και με αντιεξουσιαστικές κορώνες, μάλλον δεν τους απασχολεί και πολύ!

Και φυσικά ήταν αναμενόμενο στα πλαίσια της γνωστής λογικής, ότι καθετί δημόσιο δεν έχει συγκεκριμένη, διακριτή χρήση αλλά είναι διαθέσιμο για κάθε είδους χρησιμοποίηση που φτάνει στα όρια της κατάχρησης, να στήσουν τραπεζάκι μπρος στο μνημείο αδιαφορώντας για τις παραινέσεις της σκοπιάς να απομακρυνθούν από τον χώρο.

Συνηθισμένοι είμαστε. Εδώ θεωρήθηκε συμβατή με την απεργιακή δράση η ανάρτηση πανό στο κορυφαίο ιστορικό μνημείο της Ακρόπολης και θα τους ξέφευγε ένας “απλός” Άγνωστος Στρατιώτης. Έτσι έχουν μάθει να συμπεριφέρονται σε κάθε αξία που αντιπροσωπεύει το έθνος, την ιστορική συνέχεια, την πολιτισμική κληρονομιά αυτής της χώρας. Δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό. Αλλά η θλίψη και η κατήφεια για την κατάντια μας παραμένει η ίδια…