Η Ευρώπη του Αλέξη Τσίπρα

Γράφει ο Διονύσης Κ. Καραχάλιος, δικηγόρος

Σε πρόσφατο άρθρο του («Εφημερίδα των Συντακτών» 13.03.2017), ο πρωθυπουργός, αφού αναφέρθηκε στην «κρίση προσανατολισμού» που αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση, απεφάνθη ότι «χρειαζόμαστε επανακαθορισμό της σημερινής κατάστασης»  (και γι’ αυτό) «είναι καλύτερα να μιλάμε όχι για Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων, αλλά των πολλαπλών επιλογών».

Για να γίνει περισσότερο αντιληπτός, ο Αλέξης Τσίπρας προσέφερε δύο  παραδείγματα:

Το πρώτο: «Οι ορειβάτες που προχωρούν έχοντας ένα σκοινί να τους συνδέει κινούνται με ενιαία ταχύτητα. Αν το καταργήσουν, διαμορφώνεται ένα νέο πλαίσιο με δυνατότητα για πολλές ταχύτητες». Όμως, αν οι ορειβάτες καταργήσουν το σκοινί, απλώς θα γκρεμοτσακιστούν και, φυσικά, δεν θα έχουν καμιά δυνατότητα να σκεφτούν τις πολλές ταχύτητες….

Το δεύτερο:  «Αν διασφαλίσουμε ότι είμαστε σε ένα πλοίο που πηγαίνει με την ίδια ταχύτητα, δεν είναι δυνατόν, επειδή ορισμένοι επιθυμούν να μείνουν στις καμπίνες τους, να κλειδώνουμε τις πόρτες σε όσους επιθυμούν να βγουν στο κατάστρωμα». Εδώ αποκαλύπτεται η αντίληψη που έχει ο Αλέξης Τσίπρας για τις δεσμεύσεις και τις υποχρεώσεις τις οποίες αναλαμβάνει: Δυστυχώς δεν έχει ακόμη καταλάβει ότι, η συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι «μπάστε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μην δίνετε». Με απλά λόγια, το να «μπαινοβγαίνεις στην καμπίνα του πλοίου» και να πηγαίνεις, όποτε σου καπνίσει, «στο κατάστρωμα», μπορεί να ταιριάζει στην ανεμελιά και στην χαλαρή διάθεση των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κάθε άλλο παρά βρίσκει σύμφωνους εκείνους που πληρώνουν την καμπίνα…

Όμως, το απαύγασμα της πρωθυπουργικής ευφυΐας περικλείεται στην εξής φράση: «Οποιοδήποτε επίπεδο ενισχυμένης συνεργασίας θα πρέπει να είναι ανοιχτό και ελεύθερα προσβάσιμο στα μέλη». Εδώ πια καταλαβαίνουμε για τα καλά γιατί ο πρωθυπουργός λατρεύει τις ξεκλείδωτες καμπίνες: Στην λογική του άλλοτε καταληψία, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι τίποτε περισσότερο από το σχολείο του, που, όποτε «του γούσταρε», το έκανε «ρημαδιό», χωρίς να πολυσκοτίζεται για τα περαιτέρω… Ουδεμία αίσθηση ευθύνης, καμιά σκέψη για τήρηση κανόνων και αρχών, όλα ανοικτά και στην διάθεση της «πρώτη φορά» αριστεράς… «Ελεύθερη πρόσβαση» σε δάνεια, χρηματοδοτήσεις, επιδοτήσεις, «πολλαπλές επιλογές» για να μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να διατηρεί την εξουσία του, όχι μόνον επ’ αγαθώ του ελληνικού λαού, αλλά και για τον «επανακαθορισμό» ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης !…

Πράγματι, για να μην έχουμε αμφιβολία για τους μεγαλόπνοους στόχους του πρωθυπουργού μας, ο Αλέξης Τσίπρας δεν έκρυψε το όραμά του: «Η προοδευτική Ευρώπη, τα συνδικάτα και οι κοινωνικές δυνάμεις, οι πολιτικοί χώροι της Αριστεράς, της Σοσιαλδημοκρατίας και της Οικολογίας πρέπει να αναζητήσουν ένα νέο ηγεμονικό ρόλο στις εξελίξεις».  Όπου «προοδευτική Ευρώπη» σημαίνει τους Podemos της Ισπανίας, την Die Linke της Γερμανίας και κάποια σκόρπια γκρουπούσκουλα αναλόγων με τον ΣΥΡΙΖΑ αντιλήψεων, όπου «συνδικάτα» σημαίνει κρατικοδίαιτους εργατοπατέρες, όπου «κοινωνικές δυνάμεις» σημαίνει συλλογικότητες, αλληλέγγυους και τις δυνάμεις των Εξαρχείων και όπου «Οικολογία» σημαίνει διάφορους γραφικούς ονειροπόλους που ταυτίζονται με την αριστερά στο μίσος τους για τις επενδύσεις και την ιδιωτική πρωτοβουλία … Ιδού η Ευρώπη που ονειρεύεται ο Αλέξης Τσίπρας!