Ένα κόμμα στα μέτρα τους…

Γράφει ο Γιάννης Χαραλαμπίδης, Φιλόλογος – Ιστορικός

Χωρίς έκπληξη διαπίστωσα για άλλη μια φορά τις αλγεινές εντυπώσεις που άφησε σε πολλούς, προερχόμενους από τον αριστερόθεν της παραδοσιακής βάσης της ΝΔ χώρο, η πρόσφατη συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αιτία της δυσφορίας και σε αυτή την περίπτωση ήταν η επανεπιβεβαίωση, από την πλευρά του προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης, της στήριξης στην διακυβέρνηση Καραμανλή (2004-’09). Όποτε ο ΚΜ τολμήσει να υπερασπιστεί την στάση της τότε κυβέρνησης του κόμματός του, ειδικά σε ό,τι αφορά τις ευθύνες για το ξέσπασμα της κρίσης, αυτομάτως καταπίπτει από το φιλελεύθερο και μεταρρυθμιστικό βάθρο όπου τον έχουν τοποθετήσει και γίνεται “άλλος ένας πολιτικός του χτες που δεν έχει την τόλμη να τα βάλει με τον μηχανισμό του κόμματός του”. Πολιτική αντίληψη βγαλμένη από παιδικό πρόγραμμα με δράκους και πρίγκηπες…

 

Ξεκινώντας από τα πολύ βασικά, η Νέα Δημοκρατία είναι ένα συντηρητικό κόμμα. Κι ας μην ξέρει η ίδια πώς πρέπει να το λέει, αυτό είναι κατά βάση, ένα κόμμα της παραδοσιακής ευρωπαϊκής Δεξιάς, που ανάλογά του κόμματα υπάρχουν σε όλες της χώρες της Ευρώπης με τις κατά τόπους ιδιαιτερότητες στην παράδοση και την κοινωνική τους αντιστοίχηση. Έχοντας εμπεδώσει αυτό ως δεδομένο, πάμε να δώσουμε το επόμενο, ότι είναι ένα κόμμα που δεν έπεσε με αλεξίπτωτο, αντίθετα πήρε τη σκυτάλη εκπροσώπησης μιας παραδοσιακής παράταξης, την οποία είχαν πρωτύτερα εκπροσωπήσει άλλα κόμματα για πολλές τουλάχιστον δεκαετίες. Η ΝΔ συσσωματώνει και εκπροσωπεί μια παράταξη και δεν έπαψε ποτέ να το κάνει αυτό, υπάρχουν σε αυτή την παράταξη άνθρωποι που οι οικογένειές τους δίνουν το πολιτικό τους παρών για ένα αιώνα και αυτό το παρών συχνά συνοδεύεται από αποτυπώματα στη συνείδησή τους. Όποιος δεν τα αντιλαμβάνεται αυτά τα πράγματα, απλά δεν κάνει και πολύ για το άθλημα της πολιτικής.

 

Η παράταξη στην ιστορική της πορεία δεν έμεινε αμετάβλητη, αντίθετα έδειξε μεγάλη ευελιξία και προσέλαβε πολλές φορές δυναμικά πολιτικά στοιχεία από τον χώρο του Κέντρου, με σημαντικές επιτυχίες. Τα στοιχεία αυτά την μπόλιασαν με δυναμισμό, με ιδέες, με πολιτική αποτελεσματικότητα, δεν έδειξαν όμως ποτέ αναισθησία απέναντι στην παράδοση και τον χαρακτήρα της παράταξης. Ακόμα και όσοι προέρχονται από τον κορμό αυτής της παράταξης και συμμετείχαν κατά καιρούς στις ποικίλες διασπάσεις της, έχουν βαθειά συνείδηση του ανήκειν σε αυτή και η σχετική κινητικότητα δεν είναι καθόλου τυχαία ή ευκαιριακή. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η ΝΔ διατήρησε σε κάθε περίπτωση ένα ανελαστικό αριθμό ψήφων -ακόμα και στη στιγμή του μέγιστου αποπροσανατολισμού των πολιτών, τον Μάιο του 2012, και έχοντας υποστεί τριπλή διάσπαση κατάφερε να λάβει σχεδόν 1.200.000 ψήφους. Σήμερα, ενώ έχουν συμπληρωθεί επτά χρόνια βαθειάς κρίσης, το παλιό πολιτικό σκηνικό έχει συνθλιβεί και εξαιρετικά μεγάλο μέρος του σώματος των πολιτών είναι ριζοσπαστικοποιημένο και αποστρέφεται την πολιτική διαδικασία, σήμερα το παλαιό και παραδοσιακό αυτό κόμμα, προβάλλει ως η μόνη ρεαλιστική ελπίδα για σοβαρή διακυβέρνηση της χώρας και διεκδικεί την αυτοδυναμία με πάνω από 2 εκατομμύρια ψήφους, οψέποτε γίνουν εκλογές.

 

Είναι μια πολύτιμη σταθερά της δημοκρατίας μας σήμερα η ΝΔ. Σε μια εποχή βίαιης και άτακτης αναδιάταξης των πραγμάτων, υπάρχει μια συμπαγής και στιβαρή πολιτική παράταξη που εκπροσωπεί τον μέσο Έλληνα και εκφράζει την αταλάντευτα θεσμική και δυτικόστροφη διάσταση της ελληνικής πολιτικής. Ταυτόχρονα είναι ένα ανθεκτικό πολιτικό όχημα, που κινείται με βεβαιότητα προς τον σταθμό της εξουσίας, αποτελώντας την τελευταία μας ελπίδα σε αυτή τη φάση για τερματισμό της κρίσης σε οποιοδήποτε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα. Κατά τη γνώμη, λοιπόν, κάποιων ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να αγνοήσει όλα τα παραπάνω και να ανοίξει ένα φαύλο κύκλο εσωστρέφειας και εσωτερικής σύγκρουσης στο κόμμα του με αντικειμενικό σκοπό Κύριος οίδε ποιον. Και αυτό το θεωρούν οφθαλμοφανή πολιτική ανάγκη και πρόκληση βάσει της οποίας θα κριθεί ο Μητσοτάκης ως ηγέτης που πιστεύει στις μεταρρυθμίσεις!

 

Μπορώ να κατανοήσω την κατάσταση κάποιου που είναι πολιτικά ανέστιος, έχει καταρρεύσει γύρω του το πολιτικό του σύμπαν και αγωνίζεται να βρει ένα νόημα στις εξελίξεις. Μπορώ ακόμη και να καταλάβω κάποιον που έχει χτίσει ένα αυτοπροστατευτικό περίκλειστο σύστημα πολιτικού ηθικισμού για να καταφέρει να ανθέξει το βάρος της πολιτικής ανυπαρξίας. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι η προσπάθεια επιβολής της προβολής μιας οικτρής μειοψηφίας πάνω στην πραγματικότητα, όπως αυτή σχηματίζεται στη συλλογική συνείδηση μιας ξένης συλλογικότητας. Ό,τι και να γίνει, η παραταξιακή μνήμη δεν τελειώνει στο 2009 ή το 2004, αντίθετα εκτείνεται πολύ πίσω και μάλιστα ο χώρος μνήμης της μεταπολίτευσης είναι πολύ νέος και ζωντανός ακόμα. Άλλωστε φρόντισαν τόσοι από την χορεία της τελευταίας σοσιαλιστικής οικοδόμησης, ώστε να είναι όλα πολύ φρέσκα στη μνήμη μας.

 

Είναι φρέσκια στη μνήμη μας η παλέτα των χάπενινγκ σε ΟΛΠ, ΟΛΘ, ΕΥΑΘ και τόσα άλλα μέτωπα στη μάχη κατά των ιδιωτικοποιήσεων. Από κοντά η παντελής έλλειψη στοιχειώδους συναίνεσης στο εντελώς αρχικό ξέσπασμα της κρίσης και η αντιθεσμική επίκληση της δυνατότητας για “πραξικόπημα” στην εκλογή ΠτΔ. Η πλημμυρίδα των υποσχέσεων για “ακόμα καλύτερες μέρες”, που έφερε την παλινόρθωση του 43%. Η παιδαριώδης διαχείριση της περιόδου από το φθινόπωρο του ‘09 ως την άνοιξη του ‘10. Η ακόμα τραγικότερη διαχείριση του προγράμματος ως την απώλεια του ελέγχου το φθινόπωρο του ‘11. Αυτά έχτισαν την διάλυση του ΠαΣοΚ την αμέσως επόμενη περίοδο. Διαγράφουν αυτά τις αδυναμίες και ολιγωρίες της προηγούμενης κυβέρνησης; Όχι, αλλά γιατί πρέπει να αυτομαστιγώνονται χωρίς αίσθημα ψυχικής αυτοσυντήρησης οι νεοδημοκράτες, όταν έχουν απέναντί τους ένα μπαξέ ολόκληρο από άνθη πολιτικής παρακμής, πολλά από τα οποία σήμερα κοσμούν μάλιστα το βάζο του μηχανισμού του ΣυΡιζΑ, του οποίου έχουν γίνει ένας αποτελεσματικός εξωσκελετός;

 

Μην αναζητάτε αλλού θύματα εξιλασμού για τις δικές σας αμαρτίες, αγαπητοί φίλοι της φιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας. Αν έχετε την πολιτική ωριμότητα να αντιληφθείτε ότι η ΝΔ σήμερα είναι ο πυρήνας κάθε βιώσιμης προσπάθειας για φυγή προς τα μπρος, αποδεχτείτε το και πάρτε τις αποφάσεις σας. Αν νομίζετε ότι προέχει η ατέρμονη πολιτική ψυχανάλυση του αχαρτογράφητου πια ιστορικού χώρου σας, συνεχίστε την, αλλά αφήστε αυτούς που μπορούν να κάνουν ακόμα κάτι για τη χώρα, να το πράξουν. Αν πάλι, ανήκετε σε αυτούς που θεωρούν ότι στόχος πρέπει να είναι “η μεγάλη δημοκρατική παράταξη” που ονειρεύεστε να κάνετε με τον ΣυΡιζΑ, επανενούμενοι με τους παλιούς σας συντρόφους, δεν έχουμε να πούμε πολλά πράγματα. Θα ανανεώσουμε το ραντεβού μας για την πολιτική κονίστρα. Όπως και να ’χει, κάντε τις επιλογές σας και εδώ είμαστε, για να συνεργαστούμε ή να αντιπαρατεθούμε. Αλλά όχι για να αυτοχειριαστούμε.-