Ζητούνται πατριώτες…
Γράφει η Μαρία Έλλη Κουτσουβέλη, Πολιτικός Επιστήμων – Διεθνολόγος
Έχει χυθεί τόσο μελάνι τα τελευταία χρόνια για το Σκοπιανό, όσο περίπου αίμα χύθηκε από τους προγόνους μας για την υπεράσπιση της πατρίδας μας. Κι όμως, φτάσαμε σε εκείνους τους χαλεπούς καιρούς, όπου γινόμαστε θεατές μιας ανείπωτης εγκληματικής πράξης, με τους θύτες να βρίσκονται όχι εκτός συνόρων αλλά μέσα στην ίδια μας τη χώρα.
Το πώς φτάσαμε ως εδώ χωράει μεγάλη συζήτηση, όμως δεν είναι η στιγμή να εξαπολυθούν αλληλοκατηγορίες εκατέρωθεν. Είναι βέβαια απορίας άξιο, πως οι έξι προηγούμενοι πρωθυπουργοί της Ελλάδος, προερχόμενοι από διαφορετικούς ιδεολογικούς χώρους κατάφεραν να υιοθετήσουν μια κοινή εξωτερική πολιτική για στο Σκοπιανό σε αντίθεση με τον τωρινό πρωθυπουργό, ο οποίος όχι μόνο δεν κράτησε τις ελληνικές κόκκινες γραμμές που επί σειράς ετών είχαν χαραχθεί αλλά έκανε στροφή 180°, επιβεβαιώνοντας ότι ο τρόπος αντιμετώπισης καίριων εθνικών θεμάτων από μέρους της κυβέρνησης είναι ανώριμος και επιπόλαιος.
Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μια κακή συμφωνία. Μια συμφωνία παραχώρησης και οπισθοχώρησης, παράδοσης και υποταγής. Η επικύρωσή της συνεπάγεται αλυσιδωτές αντιδράσεις μέσα και έξω από την Ελλάδα. Δημιουργεί τέτοιο ιστορικό προηγούμενο που καμία επόμενη κυβέρνηση δεν μπορεί να ανατρέψει. Κατακρεουργεί την ήδη καθημαγμένη δημοκρατία μας. Δεν είναι τυχαίο ότι δεκαοκτώ πρώην πρέσβεις, είκοσι επτά πρόεδροι δικηγορικών συλλόγων, διπλωμάτες, διεθνολόγοι, ακαδημαϊκοί και σύσσωμη η ελληνική κοινωνία αντίκεινται στην εν λόγω συμφωνία.
Η επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών δεν κατευνάζει τις αλυτρωτικές βλέψεις των Σκοπιανών, αντίθετα προσφέρει νέα όπλα στη φαρέτρα των διεκδικήσεών τους. Νομιμοποιεί την αποκλειστική χρήση των όρων «μακεδονική» γλώσσα και «μακεδονικός» λαός, ενώ ταυτόχρονα παραβιάζει τη συνθήκη του Βουκουρεστίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα 700.000 βλαχοφώνων των Σκοπίων. Και σα να μην έφτανε αυτό, τα πρώτα δείγματα γραφής της «συναίνεσης» των Σκοπιανών φάνηκαν από το γεγονός ότι η Συνταγματική Αναθεώρηση ήταν επιλεκτική, το κείμενό της δεν ήρθε ποτέ αυτούσιο στο ελληνικό κοινοβούλιο, η υπογραφή της δεν προήλθε από Πρόεδρο Ιβάνοφ ως όφειλε, ούτε καλείται να εφαρμοσθεί άμεσα αλλά σε ορίζοντα πενταετίας, αφού ξεκινήσει η διαδικασία ένταξης στην ΕΕ, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα σε μια μελλοντική σκοπιανή κυβέρνηση να ανατρέψει τα έως τώρα συμφωνηθέντα, έχοντας όμως εγκλωβίσει την ελληνική πλευρά μέσω της επικύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Το πλήγμα είναι βαρύ για την εξωτερική μας πολιτική και το χειρότερο όλων είναι ότι δημιουργεί προηγούμενο ανοίγοντας την όρεξη και άλλων γειτονικών κρατών για αιτιάσεις. Ο χρόνος θα δείξει τελικά εάν η Βουλή απαρτίζεται μόνο από «πρόθυμους» βουλευτές ή υπάρχει χώρος και για γνήσιους πατριώτες.
ΠΗΓΗ: ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
