Ύστατος αποχαιρετισμός προς τον Πρόεδρο του Κοινού των Πελοποννησίων και της Εταιρείας Ελλήνων Ευεργετών, Ανάστο Δημητρόπουλο

Γράφει ο Φίλιππος Νικολόπουλος, 

Δρα Κοινωνιολογίας, Νομικού – πρ. Επίκ. Καθηγ. Φιλοσοφικής Σχολής Παν/μίου Κρήτης, 

πρ. Α/τή Καθηγητή Παν/μίου Ινδιανάπολης,

Γραμ. των Σχολών και της Κοσμητείας του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός»

Δεν πάει πολύς καιρός που ο Πρόεδρος του Κοινού των Πελοποννησίων Αναστάσιος Δημητρόπουλος, μια εξέχουσα φυσιογνωμία του εθνικού πατριωτικού χώρου μας άφησε αναπάντεχα. 

Τον Ιούλιο του περασμένου χρόνου γεμάτος ζωντάνια και ενεργητικότητα είχε οργανώσει ολόκληρη ημερίδα στη Νεμέα για τα 200 χρόνια από τη μάχη των Δερβενακίων και μαζί καταστρώναμε τα σχέδια για νέες επιστημονικές εκδηλώσεις πάνω σε θέματα Ελληνικής ιστορίας και εθνικής πολιτισμικής παράδοσης. Ήδη τον περασμένο Μάρτιο οργανώσαμε με τη συνεργασία του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός» και του Δήμου Τρίπολης επιτυχημένη ημερίδα στην Τρίπολη για τη συμβολή της «χαρισματικής φυσιογνωμίας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και άλλων Αρκάδων στην Εθνεγερσία του 1821», ενώ δύο ημέρες μετά μιλήσαμε στα αποκαλυπτήρια των προτομών Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και Παπαφλέσσα στα Αρφαρά Μεσσηνίας. Πάντα ακούραστος ο Ανάστος και πάντα έτοιμος για νέες εθνικές πολιτισμικές δραστηριότητες! Γι’ αυτό και έπεσε σαν κεραυνός στους πατριωτικούς και επιστημονικούς κύκλους της Πελοποννήσου η είδηση του ξαφνικού θανάτου του. Η θλίψη βαριά, τα λόγια δεν αρκούν.

Διαπρεπής δικηγόρος των Αθηνών με ιδιότητα νομικού συμβούλου σε πολλά σωματεία και εταιρείες (και ιδιαίτερα της ΑΧΕΠΑ) επί σειρά ετών είχε αφιερώσει τον εαυτό του σε προσπάθειες ανάδειξης του πολιτισμικού κεφαλαίου του Ελληνισμού και πολλών σημείων της δοξασμένης ιστορίας του. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον του ο Απόδημος Ελληνισμός της Αμερικής, για τον οποίο εργάστηκε συστηματικά. Στις ιδέες του πάντα κυριαρχούσε η πίστη σε μια εθνική πολιτική που έπρεπε όμως να συνδυάζεται και με ένα πραγματικό κοινωνικό περιεχόμενο.

Στον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός» είχαμε πραγματοποιήσει μαζί αρκετές εκδηλώσεις, γι’ αυτό και στην εξόδιο ακολουθία δεν παρέλειψα να τον αποχαιρετήσω και εκ μέρους του Φιλολογικού Συλλόγου. Ο καλύτερος τρόπος να τιμούμε τη μνήμη στον Ανάστο είναι να συνεχίζουμε να εργαζόμαστε συστηματικά, ενωτικά και ασυμβίβαστα για την κατίσχυση των εθνικών ιδεωδών της πατρίδας μας! Αυτή, Ανάστο, είναι η παρακαταθήκη σου και αυτό είναι το χρέος μας προς τη μνήμη σου.