Τουρκοϊσλαμικός ιμπεριαλισμός
Γράφει ο Διονύσιος Κ. Καραχάλιος
Παρά την βαρύτατη προσβολή και την απροκάλυπτη απειλή, που συνιστά για την χώρα μας η απόφαση του νεοοθωμανού δυνάστη να μετατρέψει την Αγία Σοφία σε τζαμί, διάφοροι «προοδευτικοί» και σκεπτόμενοι «πολιτικώς ορθά» επιμένουν στην άποψη της μη διατάραξης των όποιων σχέσεών μας με την Τουρκία και στην εξακολούθηση της ήπιας και ανεκτικής στάσεως της Ελλάδος, προς αποφυγή τυχόν «θερμού» επεισοδίου…
Επιμένουν, δηλαδή, να εκτιμούν ότι, η χώρα μας πρέπει, πάση θυσία, να διατηρήσει χαμηλούς τόνους, να επιδιώξει την εξακολούθηση του διαλόγου, έστω και αν αποδεικνύεται ανούσιος, αναποτελεσματικός και, για τους γείτονές μας, προσχηματικός και να προσπαθήσει να «τα βρει» με την Τουρκία, έστω και αν υποχρεωθεί σε παραχωρήσεις που θίγουν την εθνική μας κυριαρχία και τα βάσει του διεθνούς δικαίου αναγνωριζόμενα δικαιώματά μας…
Είναι προφανές ότι ουδείς φυσιολογικός και λογικός άνθρωπος επιθυμεί την ένταση, την διακινδύνευση της ειρηνικής του διαβίωσης και την ανάφλεξη, που μπορεί να οδηγήσει σε πόλεμο και στα συνεπακόλουθα δεινά του… Αλίμονο! Όμως, όσο είναι προφανής αυτή η διαπίστωση, άλλο τόσο προφανής είναι και η βεβαιότητα πως η ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ δύο χωρών, η εδραίωση σχέσεων καλής γειτονίας και η αποφυγή αντιπαλότητας και εκατέρωθεν αμφισβητήσεων, προϋποθέτουν την ειλικρινή διάθεση αμφοτέρων των πλευρών και την από κοινού αδιατάρακτη συνεργασία τους προς αυτή την κατεύθυνση.
Στην περίπτωση της Τουρκίας ουδείς, όσο αφελής και καλόπιστος μπορεί να είναι, δικαιούται να παραγνωρίζει ότι, οι προθέσεις και οι επιδιώξεις της εκάστοτε ηγεσίας της προσδιορίζονται με βάση την άποψή της ότι η γειτονική χώρα έχει αναφαίρετα δικαιώματα στην Κύπρο, στην Θράκη, στο Αιγαίο και, εσχάτως στο σύνολο της λεκάνης της Ανατολικής Μεσογείου. «Όλως τυχαίως» τα υποτιθέμενα αυτά «δικαιώματα», τα οποία η Τουρκία υποστηρίζει με αδιαλλαξία, επιμονή και θράσος, περιφρονώντας διεθνείς συνθήκες και διεθνές δίκαιο, είναι σε βάρος της Ελλάδος και διεκδικούνται με την αίσθηση του ισχυρού και την πεποίθηση της αποκαταστάσεως του πάλαι ποτέ οθωμανικού μεγαλείου…
Με αυτά τα δεδομένα, οφείλουμε όλοι μας να αντιληφθούμε, ή, έστω, να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τους λόγους, που ο βάρβαρος δεσπότης της γειτονικής χώρας ενεργεί όπως ενεργεί και, ακόμη, να αναζητήσουμε τις απώτερες επιδιώξεις ενός ανθρώπου ο οποίος δείχνει να μην λογαριάζει κανένα και να θεωρεί ότι η χώρα του είναι παγκόσμια δύναμη, της οποίας οι αξιώσεις και οι διεκδικήσεις δεν μπορεί να αμφισβητούνται και να εμποδίζονται.
Ο Ερντογάν έχει αντιληφθεί ότι τα επί μέρους οικονομικά συμφέροντα των ισχυρών ευρωπαϊκών χωρών ενισχύουν την αδυναμία τους να τα υπερβούν, προς χάρη της αλληλεγγύης και της προστασίας του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Διαπιστώνει την απεμπόληση του ενδιαφέροντος των ΗΠΑ για την Μεσόγειο και την «παραίτησή» της από τον ηγετικό ρόλο, τον οποίο άλλοτε επέβαλλε και με την αίσθηση της στρατιωτικής της ισχύος. Βλέπει, τέλος, ότι η «άρνηση» της Δύσεως να προστατεύσει τον πολιτισμό της και την χριστιανική της κληρονομιά και να αντιμετωπίσει οργανωμένα και συντονισμένα την εισβολή του ισλαμικού φονταμενταλισμού και τις επιπτώσεις μιας άνευ ορίων πολυπολιτισμικότητας στον τρόπο ζωής των κοινωνιών της, ευνοούν την αλαζονική φαντασίωσή του να ενώσει όλους τους φανατικούς μουσουλμάνους υπό την σκέπη του και να προσδώσει στην Τουρκία χαρακτηριστικά ηγεμονικής δύναμης, με στόχο την επέκταση της κυριαρχίας της σε βάρος των «απίστων».
Η μεγαλομανία του, η νεοοθωμανική επιθετικότητά του και η βαρβαρική αναισχυντία του ως προς την περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συνθηκών, όπως ήδη έχουν εκδηλωθεί στην Συρία και στην Λιβύη, τον ωθούν να διεκδικεί, μέσω των οργανώσεων των «Αδελφών Μουσουλμάνων», την ηγεσία του σουνιτικού Ισλάμ και την προβολή της ιδέας μιας παντοδύναμης και αποφασιστικής Τουρκίας ικανής να ενώσει σε «ιερό πόλεμο» όλους του πιστούς του Αλλάχ εναντίον της «άπιστης» Δύσεως. Δεν είναι τυχαία, αλλά, αντιθέτως, είναι απολύτως ενδεικτική των προθέσεών του και των ονειρώξεών του, η επισήμανσή του ότι την «απελευθέρωση», όπως αποκάλεσε την μετατροπή του ιερού βάθρου της Χριστιανοσύνης σε τζαμί, θα ακολουθήσουν αναπόφευκτα το τέμενος Αλ Ακτσά στην Ιερουσαλήμ και η επαρχία της Ανδαλουσίας στην Ισπανία!… Τα ίδια περίπου έλεγε και ο αλήστου μνήμης Μπιν Λάντεν μετά το δολοφονικό κτύπημα στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης…
Με απλά λόγια, ο τουρκοϊσλαμικός ιμπεριαλισμός είναι πλέον ολοφάνερος. Η απειλή που συνιστά, όχι μόνον για την Ελλάδα, αλλά για ολόκληρη την πολιτισμένη Ευρώπη, η ηγεμόνευση της γειτονικής χώρας από έναν βάρβαρο, άξεστο, μεγαλομανή, ξεδιάντροπο και ημιπαράφρονα φανατικό μουσουλμάνο, ο οποίος αισθάνεται ήδη ως χαλίφης υπό τους αλαλαγμούς των πιστών του Ισλάμ, που ηδονίζονται με την σκέψη της εξόντωσης των «απίστων» της Δύσεως, δεν μπορεί πια να υποτιμάται και να παραβλέπεται… Η Ελλάδα οφείλει να λάβει τα μέτρα της και να αναλάβει δραστικές πρωτοβουλίες για να κινητοποιήσει ενεργά τους Ευρωπαίους εταίρους της, ώστε να εξέλθουν από την παχυλή αδιαφορία τους και την καταστροφική παθητικότητά τους…
