Το τέλος κάθε αυταπάτης

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, σύμβουλος επιχειρήσεων – συγγραφέας

Οι αυταπάτες αποδεικνύονται, κάποιες φορές, ένα αναγκαίο εργαλείο αποστασιοποίησης από την πραγματικότητα και τις ευθύνες που συνεπάγεται η αντιμετώπισή της. Σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, δε, είναι διπλά χρηστικές αφού εκτός από την ατομική “εξαπάτηση” συνεισφέρουν και στη μαζική παραπλάνηση, με το ιδεατό να μετατρέπεται σε οιονεί απτό και επιτεύξιμο.

Το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, δεν είναι απλώς το αποτέλεσμα ενός ακόμη συγκοινωνιακού λάθους από αυτά που συμβαίνουν σε όλον τον πλανήτη.

Φυσικά και υπάρχουν οι προσωπικές ευθύνες τού σταθμάρχη για την εσφαλμένη στιγμιαία επιλογή του. Πλημμεληματικές που πιθανότατα δεν θα επισύρουν καμιά εξοντωτική ποινή, αν δεν καταλογιστούν με αναστολή! Βέβαια, κανένα λόγο δεν θα δώσουν στην κοινωνία οι ηθικοί αυτουργοί που επέλεξαν για ένα από τα πιο κρίσιμα πόστα, να μετατάξουν έναν πρώην αχθοφόρο με ελλιπή εκπαίδευση και ανύπαρκτη εμπειρία.

Φυσικά και υπάρχουν πολιτικές ευθύνες στη μια ντουζίνα υπουργούς συγκοινωνιών της τελευταίας εικοσαετίας που αδυνατούσαν να θέσουν σε εφαρμογή ένα σύγχρονο, ψηφιακό σύστημα παρακολούθησης των διαδρομών, σε όσους μετέτρεψαν τον ΟΣΕ σε μια απαξιωμένη επιχείρηση και άφησαν απαρχαιωμένο το δίκτυο του. Καθένας εξ’ αυτών, εφόσον δεν ενημέρωνε τους πολίτες για τον ανορθολογισμό που παραλάμβανε από τον προηγούμενο και δεν εκπονούσε ένα πλάνο διευθέτησής του, κουβαλά ακόμη περισσότερες ευθύνες.

Φυσικά ευθύνη φέρει και η ανύπαρκτη Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων που παρά τα πρόστιμα της Ε.Ε. και τις διαρκείς παραινέσεις για βελτίωση του σιδηροδρομικού έργου, δεν “έπαιξε” ούτε κατ’ ελάχιστο τον ρόλο της, απαιτώντας άμεσες παρεμβάσεις, απειλώντας με κλείσιμο τις ράγες σε περίπτωση μη συμμόρφωσης.

Όμως πέρα, από αυτές τις ειδικές ευθύνες υπάρχει και μια σημαντικότερη που αφορά όλους μας. Η ευθύνη της επιλογής. Όταν οι επιλογές προσώπων για να διαχειριστούν τη διοίκηση κάθε δημόσιου φορέα, γίνεται με μικροκομματικά κριτήρια κι όταν εμείς οι ίδιοι ουδέποτε θέτουμε ως προτεραιότητα τέτοια ζητήματα της καθημερινότητας, εξαρτώντας την ψήφο μας από ρουσφέτια ή πρόσκαιρες εισοδηματικές διευκολύνσεις, γιατί παραπονιόμαστε όποτε η προφανής ανικανότητα ορισμένων δεν τιμωρείτε ποτέ δια της εκλογικής αποπομπής;

Είμαι σίγουρος ότι θα ακολουθηθούν όλες οι νόμιμες διαδικασίες για να διαλευκανθεί κάθε λεπτομέρεια του δυστυχήματος και να αποδοθούν οι ευθύνες. Είμαι σίγουρος ότι έστω και με τραγική καθυστέρηση θα βρεθεί επιτέλους ο τρόπος οι σιδηρόδρομοι μας να αποκτήσουν την ψηφιακή υποδομή που απαιτούν οι καιροί. Αυτό για το οποίο δεν είμαι σίγουρος είναι ότι εμείς θα διδαχθούμε κάτι τα λάθη μας κι ότι θα επιλέγουμε διεξοδικότερα όσους μας εκπροσωπούν ή τουλάχιστον θα θέτουμε ψηλά στη λίστα των κριτηρίων μας, όσα καταδεικνύουν την πραγματική ικανότητα και την ανυπαρξία υστεροβουλίας.