Τι γίνεται στο νοσοκομείο Αγρινίου;

Γράφει ο Σωτήρης Χήνος

Το νοσοκομείο Αγρινίου, είχε εξαιρετικά αρνητικά αποτελέσματα στη διαχείριση της πανδημίας. Ερωτώμενος ο παραιτηθείς διοικητής για τους λόγους, απάντησε πως δεν γνωρίζει διότι είναι λογιστής. Για τη δήλωσή του αυτή κατεκρίθη. Κακώς. Η ειλικρίνεια είναι δυσεύρετο προτέρημα στον τόπο μας.

Το νοσοκομείο Αγρινίου έχει 170 κλίνες. Το Metropolitan 300. Στο Αγρίνιο έχουν επενδυθεί 80 εκ. για εξοπλισμό. Στο Metropolitan 113. Θεωρητικώς το Αγρίνιο έχει καλύτερο εξοπλισμό. Για να προσληφθεί ο Σπυρίδης διοικητής στο Metropolitan, πέρασε 7 γύρους συνεντεύξεων, είχε το καλύτερο βιογραφικό, καλές σπουδές και πλούσια εμπειρία στο χώρο. Ο πρώην διοικητής στο Αγρίνιο, είχε προφανώς απλά γνωστό τον ισχυρό βουλευτή του νομού. Τουλάχιστον ήξερε λογιστικά. Ο κος Πολάκης είχε επιλέξει για διοικητή έναν ιδιοκτήτη βουλκανιζατέρ. Ίσως είχαν πρόβλημα τα λάστιχα των ασθενοφόρων.

Υπάρχει αυτός ο δρόμος που απαιτεί τόλμη, θάρρος και απεμπόληση του μικροκομματικού συμφέροντος.
Υπάρχει και ο δρόμος της επιβράβευσης των αφισοκολλητών.

Η Ελλάδα έχει 100 δημόσια νοσοκομεία. Οι διοικητές αλλάζουν όταν αλλάζει η κυβέρνηση (ή ο υπουργός) και προέρχονται συνήθως από τον χώρο της αφισοκόλλησης. Ας πούμε ότι ακολουθούσαμε για αλλάγη αξιοκρατικά κριτήρια. Ποιους θα βάζαμε; Έλα μου ντε. Η χώρα στερείται ανθρώπων με ακαδημαϊκές γνώσεις και εμπειρία σε αυτόν τον κλάδο. Ίσως να βρίσκαμε 3-4. Όχι πάντως 100.

Θα μπορούσαμε να απευθυνθούμε για έμπειρα στελέχη στον ιδιωτικό τομέα; Ο Ιδιωτικός τομέας σε ότι αφορά μονάδες μεγάλης κλίμακας, είναι υποαναπτυγμένος λόγω της υποχρεωτικής ασφάλισης στα δημόσια ταμεία. Αλλά και να βρίσκαμε, ποιος θα άφηνε τη δουλειά του, για να γίνει διοικητής σε ένα μπάχαλο και να τον διώχνανε σε λίγα χρόνια, όχι γιατί δεν ήταν καλός, αλλά γιατί απλά άλλαξε η κυβέρνηση;;;

Όταν μιλάμε για υγεία, μιλάμε για προσλήψεις επί προσλήψεων Ουδείς ασχολείται με το επίπεδο της διοίκησης. Οι προσλήψεις είναι εύκολες και βολικές. Η διοίκηση θέλει κόπο και προσπάθεια. Απαγορευμένες λέξεις. Αν πραγματικά το πολιτικό σύστημα ενδιαφερόταν για την υγεία των λιγότερο προνομιούχων πολιτών, θα υϊοθετούσε μια μακροχρόνια στρατηγική με διακομματική συναίνεση. Δεν το ενδιαφέρει. Δεν το κάνει.

Τι σημαίνει μακροχρόνια στρατηγική; Σημαίνει ανεξάρτητη αρχή επιλογής προσωπικού για διοικητικές θέσεις. Με στόχευση στους αριστούχους πτυχιούχους των Ελληνικών management schools. Τους βάζεις στα νοσοκομεία, αποκτούν εμπειρία 5ετή και μετά με έξοδα του κράτους, τους στέλνεις να σπουδάσουν healthcare management σε καλά σχολειά του εξωτερικού (όπως το Berlin University of applied sciences). Δημιουργείς ένα pool στελεχών και επιλέγεις για τις διοικητικές θέσεις τους καλύτερους. Που δεν αλλάζουν. Όποιος κερατάς και να γίνει Υπουργός Υγείας.

Ενδιάμεσα δοκιμάζεις ένα μοντέλο ΣΔΙΤ σε ότι αφορά το Management, όπου συνεργάζεσαι με τις πιο επιτυχημένες διοικητικές ομάδες της αγοράς του ιδιωτικού τομέα πιλοτικά σε μεγάλα νοσοκομεία της Αττικής. Οι ομάδες αυτές θα αμοίβονται στη βάση κινήτρων (success fee), κίνητρα που θα συνδέονται με την ταχύτερη είσπραξη απαιτήσεων, την πιο εύρυθμη λειτουργία, την εξοικονόμηση πόρων στις προμήθειες και την παραγωγή εσόδων από νοσηλεία ασθενών εκτός ασφαλιστικού συστήματος.

Υπάρχει αυτός ο δρόμος που απαιτεί τόλμη, θάρρος και απεμπόληση του μικροκομματικού συμφέροντος.
Υπάρχει και ο δρόμος της επιβράβευσης των αφισοκολλητών.

Διαλέγουμε και παίρνουμε….