Τέρμα το Βουκουρέστι; Μόνο γραμμή Σαμαρά;

Γράφει ο Χαμαιλέοντας,

Στο LastPoint αναφερθήκαμε εγκαίρως στις ερμηνείες που δίνονται στην απειλή άσκησης βέτο το 2008 στην Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι. Στο άρθρο Οι τρεις παγίδες του Σκοπιανού “ρεαλισμού” αναφέρθηκε ότι δεν υπάρχει κανένα επίσημο έγγραφο της συμμαχίας που να περιγράφει την ρητή δέσμευση της Ελλάδας για χρήση του όρου Μακεδονία.

Ο “γεωγραφικός προσδιορισμός” αποτέλεσε μια τακτική κίνηση αποφυγής του μεγαλύτερου κακού που ήταν η ένταξη της γείτονος στο ΝΑΤΟ χωρίς προϋποθέσεις. Όσοι παρακολουθούσαν καλά τις τότε εξελίξεις ξεχώριζαν τις λεπτές διαφορές ανάμεσα σε μια γενική υποχρέωση και στην ανάληψη πολύ συγκεκριμένης ευθύνης.

Ο ίδιος ο τότε πρωθυπουργός επιβεβαιώνει σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα αυτή την οπτική. Γεννιέται βέβαια το ερώτημα γιατί επί μια δεκαετία πέρασε στους πολίτες η εντύπωση της επίσημης και υπογεγραμμένης δέσμευσης για εξεύρεση κοινά αποδεκτού ονόματος με γεωγραφικό προσδιορισμό στο “Μακεδονία”; Γιατί τώρα το ξεκαθάρισμα της “ομίχλης” ΄γύρω από το θέμα;

Φοβόμασταν τις αντιδράσεις των ξένων και δεν παρουσιάζαμε όλη την αλήθεια; Υπήρχε διαφωνία ανάμεσα στην υπ. Εξωτερικών και τον πρωθυπουργό για την ερμηνεία των τότε πρωτοβουλιών και αποσοβήθηκε για να μην προκύψει ενδοκυβερνητική κρίση; Η τωρινή μαζική αντίδραση της κοινωνίας για την αποτροπή αρνητικού εθνικού αποτελέσματος υπήρξε κίνητρο καθυστερημένης αποσαφήνισης;

Ένα είναι το συμπέρασμα. Η κουρτίνα του βέτο, πίσω από την οποία κρύβονταν οι “ρεαλιστές” για να παραχωρήσουν το όνομα της Μακεδονίας, σκίστηκε οριστικά. Επανερχόμαστε με εμφατικό στην γραμμή του 1992. Στην γραμμή που σέβεται το δάκρυ του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Στην τότε περήφανη γραμμή του Αντώνη Σαμαρά.