Τέλος εποχής για τον πιο γηραιό αρχηγό…
ΜΕ απρόσμενους μπροστάρηδες τους νέους (30+), που σπεύδουν να εμβολιαστούν συμβάλλοντας στο χτίσιμο του τείχους της ανοσίας, την αποκλιμάκωση της πανδημίας και το σταδιακό άνοιγμα, ένα χαμόγελο και μια νότα αισιοδοξίας έρχονται να «σφυρίξουν» εύθυμα στο ρυθμό τού «αρχίζει το ματς» του Λουκιανού Κηλαηδόνη.
Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
Η διαφαινόμενη λήξη του ματς της πανδημίας σημαίνει την ταυτόχρονη σέντρα του νέου ματς της κανονικότητας. Σε λίγο, τίποτα δεν θα είναι ίδιο με το εφιαλτικό 15μηνο που περάσαμε. Με 5.000.000 εμβολιασμένους έως το τέλος του μήνα και με ένα εγκεκριμένο σχέδιο από το Ταμείο Ανάκαμψης, η χώρα φεύγει από το «μαύρο» και πάει προς το «λευκό», το «γαλάζιο».
ΑΥΤΟ σημαίνει κατ’ αρχάς ότι «καταργούνται» από την ίδια την πραγματικότητα όλοι οι «ιερείς του μαύρου». Ολοι αυτοί οι οποίοι, δίκην πολιτικών βρικολάκων ή κοράκων, περίμεναν να «μυρίσει αίμα». Κι άλλο αίμα. Αίμα δυστυχώς -όπως σε όλον τον πλανήτη- υπήρξε. Αλλά δεν σχημάτισε τα ποτάμια που κάποιοι αποδεδειγμένα πλέον περίμεναν ή και εύχονταν. Βλέποντας σε αυτά την οδό της διαφυγής και της διάσωσης από τη μοιραία πολιτική, ου μην και ηθική, ανυπαρξία τους. Προτού καν σημάνουν καλά-καλά τα σήμαντρα της «ανάστασης», η κοινωνία είχε αρχίσει να στέλνει τα δικά της ηχηρά μηνύματα. Οι δημοσκοπήσεις -πάνω στην καμπή- έδειξαν ότι η μεγάλη πλειοψηφία πιστεύει πως η κυβέρνηση, παρά τα λάθη και τις αντιφάσεις της, τα πήγε καλά. Μετά από 4 μήνες πτωτικής τάσης η Ν.Δ. «τσιμπάει» ξανά, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ υποχωρεί. Εδειξαν ότι η πλειοψηφία πιστεύει πως ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ένα πολιτικό απολίθωμα, το οποίο μπορεί να μιλήσει μόνο για το πολύ απώτερο παρελθόν και σίγουρα όχι για το σήμερα και το αύριο της χώρας. Ουδείς, ούτε καν το σύνολο των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, δεν περιμένουν τίποτα από τον γηραιότερο πολιτικό αρχηγό κοινοβουλευτικού κόμματος. Κάποιοι λίγοι, τελειωμένοι, περιμένουν ίσως την πολιτική νεκρανάστασή του, προκειμένου να κάνουν ξανά ντου στον κρατικό κορβανά, ελέγχοντας αυτή τη φορά καλύτερα τους «αρμούς της εξουσίας». Αλλά κι αυτοί διαρκώς μειώνονται.
Ο Α. ΤΣΙΠΡΑΣ είναι ήδη ο πιο «γηραιός πολιτικός αρχηγός». Βρίσκεται επί 13 χρόνια στην ηγεσία του κόμματός του. Ουδείς άλλος εν ενεργεία πολιτικός αρχηγός έχει τόσο πολλά χιλιόμετρα στο κοντέρ του. Αρα και σχεδόν ουδείς άλλος, πέραν του Δ. Κουτσούμπα και του «ίδιου» Γ. Βαρουφάκη, είναι τόσο παρωχημένης τεχνολογίας. Γιατί λοιπόν να προκαλέσει εντύπωση π.χ. το εύρημα της Marc ότι το 17,3% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ σκέπτεται να ψηφίσει Ν.Δ.; Γιατί να προκαλεί αίσθηση ότι η Ν.Δ. στο Κέντρο κάνει περίπατο με 42,4% και ο «κουρασμένος Αλέξης» έρχεται… τρίτος με 12,2%, πίσω και από το ΚΙΝ.ΑΛ., που το προτιμά το 14,4% των κεντρώων ψηφοφόρων; Είναι απολύτως προφανές γιατί οι 6 από τους 10 κεντρώους ψηφοφόρους οι οποίοι πριν από μόλις 22 μήνες ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, τώρα του γυρνούν κανονικά την πλάτη και κόβουν κάθε δεσμό μαζί του. Αυτά τα δείχνουν οι μετρήσεις.
ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά τον απολογισμό αυτών των 22 μηνών: Από το πώς εκλήφθηκε η στάση του ΣΥΡΙΖΑ όταν ο Τ. Ερντογάν κήρυσσε τον ασύμμετρο πόλεμο στον Εβρο, μέχρι τη στάση του στην πανδημία. Οταν άρχισε να χτυπάει τον Σ. Τσιόδρα και να επενδύει όλο και πιο απροκάλυπτα στην κορονοκαπηλεία. Μέχρι που έφτασε να «αποδεχθεί το ρίσκο» ή να χαρακτηρίσει τα εμβόλια «εμπόριο ελπίδας» ή να ταυτιστεί με τον πολυδολοφόνο Κουφοντίνα, προκειμένου να αποσταθεροποιήσει πολιτικά την κυβέρνηση και μαζί της τη χώρα. Είναι ο απολογισμός για τη συμπεριφορά της υπόθαλψης κάθε είδους μπαχαλάκηδων και υπέρ της συνέχισης της ανομίας ως αυτοσκοπού, μέχρι την αντίδραση σε κάθε μορφής μεταρρύθμισης ενός χαλασμένου κράτους. Ο Πιερρακάκης και η κυβέρνηση έχτιζαν σε χρόνο-ρεκόρ ένα νέο, υπερσύγχρονο ψηφιακό κράτος-έκπληξη εν μέσω πανδημίας, και ο ΣΥΡΙΖΑ έδινε τη μάχη των οπισθοφυλακών. «Οχι» σε όλα, ακόμα και σε αυτά που είχε ψηφίσει ο ίδιος ως κυβέρνηση. Καμία φρέσκια ιδέα για την οικονομική ανάκαμψη της χώρας μετά την πανδημία, αλλά μόνο αυταπάτες κάτω από τον ανύπαρκτο ίσκιο των ανύπαρκτων λεφτόδεντρων. Και «σεισάχθειες» να «φάνε και οι κότες».
ΕΙΝΑΙ προφανές ότι όσο υποχωρεί η πανδημία -και υποχωρεί- κι όσο πλησιάζει η ώρα της οικονομικής ανάταξης και του εκσυγχρονισμού της χώρας, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ και ο «γηραιός Α. Τσίπρας» δεν θα έχουν να πουν τίποτα. Η κινδυνολογία τελειώνει. Τα fake news ψοφάνε. Οι χάρτινοι ήρωες καταρρέουν. Η επένδυση στο κακό συγκρούεται όλο και πιο βίαια με την αυθόρμητη, αλλά και συνειδητή πλέον, ανάγκη της κοινωνίας για το καλό. Τέλος εποχής για την πολιτική νοσηρότητα και τη φθονερή τοξικότητα. Τέλος εποχής και για όσους τα εκφράζουν όλα αυτά. Είτε στη διάλεκτο του κ. Δρίτσα για τη 17Ν, είτε στη διάλεκτο των εκκαθαρίσεων του κ. Τζανακόπουλου, είτε στην all time classic διάλεκτο του Π. Πολάκη…
