Σύντροφοι, ποιο τείχος τελικά είναι το καλό; Του Βερολίνου ή του Έβρου;

Γράφει ο Γιώργος Παντάκης

Τείχος του Βερολίνου. Γνωστό σε όλους σαν το “τείχος του αίσχους”.
Ένα τείχος ντροπή για όλη την ανθρωπότητα.Ή μάλλον, όχι για όλη. Ήταν το καμάρι της αριστεράς και του κομμουνισμού. Από τότε μέχρι και στις ημέρες μας.

Το περίφημο τείχος που χώριζε την κομμουνιστική Ανατολική Γερμανία από τον ελεύθερο κόσμο, και συμβόλιζε όλα αυτά που πρέσβευε ο κομμουνισμός. Το κατασκεύασε το τότε καθεστώς του ανατολικού Βερολίνου για να εμποδίσει τη φυγή των Ανατολικογερμανών από το καταπιεστικό κουμμουνιστικό καθεστώς προς τον δημοκρατικό Δυτικό κόσμο.

Η μαζική φυγή πολιτών δεν ταίριαζε με το αφήγημα του σοσιαλιστικού παραδείσου που ευαγγελιζόταν η Ανατολική Γερμανία. Γιατί να επιθυμούν να φύγουν οι πολίτες από έναν παράδεισο; Κάπως έτσι κατασκευάστηκε το τείχος της ντροπής με το πρόσχημα της προστασίας από την Δυτική απειλή αλλά επί της ουσίας αποτέλεσε μέσο αποτροπής μαζικής φυγής.

Όποιος διαφωνούσε με το φασιστικό αυτό καθεστώς και επιχειρούσε το πέρασμα στην ελευθερία, τον πυροβολούσαν εν ψυχρώ. Χιλιάδες οι άνθρωποι που το τόλμησαν θέτοντας σε κίνδυνο της ζωή τους. Χιλιάδες τα θύματα εκείνης την μαύρης και ντροπιαστικής εποχής για την ανθρωπότητα.

Και ακόμα, αν κάποιος κατάφερνε να το περάσει και να γλιτώσει ο ίδιος, τότε όλη η οικογένεια του έμπαινε στο στόχαστρο της Στάζι και του κόμματος. Ανακρίσεις επί ανακρίσεων, διώξεις, φυλακίσεις, βασανιστήρια, για να εκβιάσουν το συγγενικό πρόσωπο να επιστρέψει.

Ο 18χρονος Peter Fechter πεθαίνει στα χέρια των στρατιωτών. Προσπάθησε να περάσει στο δυτικό Βερολίνο και όταν οι φύλακες τον εντόπισαν άνοιξαν πυρ. Για σχεδόν 50 λεπτά παρέμενε τραυματισμένος στην ενδιάμεση ζώνη και όταν τελικά απομακρύνθηκε για να μεταφερθεί στο νοσοκομείο, πέθανε. 17 Αυγούστου 1962.  ΠΗΓΗ φωτογραφίας www.lifo.gr

Τώρα, οι άνθρωποι της ίδιας ιδεολογίας με την τότε Ανατολική Γερμανία και υπερασπιστές του τείχους στου αίσχους… διαφωνούν για το τείχος που έχει ανυψωθεί στην δική τους χώρα για την αποτροπή εισβολής λαθραίων μεταναστών.

Θέλουν σύνορα ανοιχτά για να μπορεί να μπαίνει ο οποιοσδήποτε ανεξέλεγκτα… Βαφτίζουν τους εαυτούς τους “αλληλέγγυους” και επιθυμούν την κατάργηση των συνόρων… Ποιοι; Αυτοί που υπερασπίζονται ακόμα και τώρα ένα τείχος που απαγόρευε, όχι μόνο την είσοδο αλλά και την έξοδο των πολιτών.

Παιδιά με μπερδέψατε. Τελικά πότε ένα τείχος είναι καλό και πότε κακό; Καλό ένα τείχος είναι όταν κυβερνάει η αριστερά, ο κομμουνισμός και κακό είναι όταν το φτιάχνει μια οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση; Καλό όταν απαγορεύει το κόμμα τη διακίνηση ανθρώπων αντίθετων ιδεών, καθώς και την είσοδο τουριστών ή επισκεπτών, και κακό αυτό που προστατεύει την ξαφνική και βίαιη είσοδο χιλιάδων ανθρώπων από πολύ μακρινές χώρες χωρίς τα απαραίτητα έγγραφα;

Φωτογραφία από την μαζική απόδραση 57 ανθρώπων μέσω τούνελ τον Οκτώβριο του 1964. Κατάφεραν να περάσουν στο δυτικό Βερολίνο σκάβοντας μια σήραγγα στο υπόγειο ενός φούρνου στην οδό Bernauer. 

Αυτή η χώρα δεν έχει καμία ανάγκη από ψευτοαλληλέγγυους. Έχει αποδείξει στην πράξη την ευαισθησία της όταν χρειάστηκε, στον υπερθετικό βαθμό.

Φιλοξενεί χιλιάδες οικογένειες με παιδιά, απροστάτευτα παιδιά από εμπόλεμες ζώνες. Χιλιάδες!!!
Άλλο όμως η φιλοξενία κι η βοήθεια, άλλο η εισβολή με το έτσι θέλω. Όπως μπορούμε να βοηθάμε όποιον έχει ανάγκη, έτσι οφείλουμε και να προστατεύουμε την πατρίδα μας.

Τελικά σύντροφοι είναι καλά τα υπερυψωμένα τείχη σε μια χώρα ή όχι; Αποφασίστε και πέστε μας.
Σας αρέσουν όταν προστατεύουν τους σοσιαλιστικούς σας παραδείσους από τις σειρήνες του έξω κόσμου; Όχι όμως όταν προστατεύουν μια χώρα από την αλλοίωση του πληθυσμού της και τις επεκτατικές βλέψεις των γειτόνων της;

Εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά αυτό που εσείς όχι μόνο αγνοείται και αποφεύγεται αλλά φοβάστε. Την πραγματική ανθρωπιά και δημοκρατία. Και κυρίως, την αγάπη μας για την πατρίδα. Και το χρέος να την υπερασπιζόμαστε κόντρα σε κάθε εξωτερικό κι εσωτερικό εχθρό.