Σταθερότητα! Ουδείς πολιτισμός εδραιώθη άνευ κοινωνικής σταθερότητας

Γράφει ο Γιάννης Κίτσος, Οικονομολόγος – Σύμβουλος χρηματοοικονομικού και στρατηγικού σχεδιασμού

Μετά τα πρόσφατα γεγονότα που ακολούθησαν την πολύ εύστοχη, κατά την δική μου γνώμη, τοποθέτηση των δυο πρώην πρωθυπουργών, Α. Σαμαρά και Κ. Καραμανλή, – του ενός οδήγησε σε διαγραφή του και του άλλου στο άδειασμα του – το Μαξίμου αποφάσισε με τον Πρωθυπουργό και Υπουργό Εξωτερικών να βγει συντεταγμένα να διαλαλήσει την πραμάτεια του. Σε γενικές γραμμές όλα τα θεωρεί καλά, χωρίς βέβαια να δίνει καμία απολύτως απάντηση στα πολύ σημαντικά ερωτήματα που έθεσαν και οι δυο πρώην πρωθυπουργοί. Επιλέγει να αποπρασανοτολίσει την κοινή γνώμη. «Η απόφαση είναι οριστική, κοιτάμε μπροστά», διαμηνύει ο έλληνας Πρωθυπουργός, νομίζοντας πως με αυτόν τον τρόπο θα αφήσει πίσω βασικά ερωτηματικά για τον τρόπο που ασκεί η κυβέρνηση του εξωτερική πολιτική και τίθενται σε κίνδυνο εθνικά συμφέροντα.

Επιλέγοντας να ξεκινήσω από τον δεύτερο, ο Υπουργός Εξωτερικών σε πρόσφατη συνέντευξη του σε συστημικό ραδιοφωνικό σταθμό συνεχίζει, μέσα στην έκδηλη ανασφάλεια του, το αφήγημα περί «πυλώνος σταθερότητας και ασφάλειας» για την χώρα. Αναφέρεται σε «ήρεμα νερά», ενώ δεν είναι – πως μπορείς να το πεις αυτό έχοντας πάνω από το κεφάλι σου ένα μόνιμο casus belli («αιτία πολέμου»). Αυτό δεν είναι υπεύθυνη πολιτική, αλλά φοβική πολιτική. Είναι καλό να ομολογείς, λοιπόν, ότι είσαι φοβικός. Αυτό είναι στάση ευθύνης.

Όταν οι Τούρκοι βάζουν στο τραπέζι συνέχεια θέματα, αιτήματα και συμφωνίες τις θεωρούν δεδομένες, κ Υπουργέ. Η εξωτερική πολιτική γι’ αυτούς δεν είναι καφενειακού τύπου. «ήρθαμε να πιούμε ένα καφέ μαζί σας να σας περάσουν τα νεύρα και μεταξύ άλλων να πούμε και καμιά @#%*$!@ να περάσει η ώρα!». Δεν είστε αφελής, αλλά και διαθέτετε την στοιχειώδη αντίληψη να το καταλάβετε αυτό. Και έχοντας αυτό ως δεδομένο και ότι το Υπουργείο Εξωτερικών δεν είναι Μη Κυβερνητική Οργάνωσης (ΜΚΟ) που δραστηριοποιείται σε θέματα ειρήνης, όταν λέτε «αν δε λυθεί η μεγάλη διαφορά με την Τουρκία, δηλαδή ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, δεν θα υπάρξει ειρήνη και ευημερία στην περιοχή μας», αυτό πως σκέφτεστε να το επιλύσετε;

Είναι εξίσου σημαντικό να μη ζείτε στην χώρα της ουτοπίας, όταν λέτε ότι «θα δημιουργήσεις μια ειρηνική γειτονιά για τις επόμενες γενιές». Κανείς δεν θέλει τον πόλεμο, αλλά πατρίδα μας είναι η Ελλάδα και όχι η Ειρήνη. Και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα ότι πόλεμοι γινόντουσαν, γίνονται και θα γίνονται, αυτή είναι άλλωστε η ανθρώπινη φύση. Δεν αλλάζει, επίσης, το γεγονός ότι αν θα δώσετε κάτι θα συνεχίσει να διεκδικεί ακόμα περισσότερα ο άλλος. Και κάθε φορά στο όνομα της «ειρήνης» εσύ θα ενδίδεις, και θα ενδίδεις, και θα ενδίδεις ώσπου να χάσεις εντελώς τελικά την πατρίδα σου.

Κανείς δεν μέμφεται τον Υπουργό Εξωτερικών για την απόφαση του στον διάλογο με την Τουρκία.  Αυτό που θα πρέπει να προβληματίσει όμως είναι κατά πόσο μπορούν φοβικοί άνθρωποι που ζούνε στην «χώρα του ποτέ» να έχουν τόσο σημαντικές θέσεις ευθύνης και να διεξάγουν αυτόν τον διάλογο!!! Μπορεί το Υπουργείο Εξωτερικών να λειτουργεί σαν ΜΚΟ!!!

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός αποφάσισε και αυτός σε ένα από τα συστημικά ΜΜΕ, να εκδηλώσει το πολυσχιδές ταλέντο του – τρόπος του λέγειν – στο να «σκίζει γάτες». Μας είπε ότι δεν ανέχτηκε την υπόδειξη του Α. Σαμαρά για απόλυση του Υπ. Εξωτερικών – ειρήσθω εν παρόδω ο πρώην πρωθυπουργός δεν του υπέδειξε να τον απολύσει γενικά, αλλά να «στείλει σπίτι τους όποιους δηλώνουν ότι στο όνομα της «φιλίας και ηρεμίας» με την Τουρκία «ας χαρακτηριστούν και μειοδότες».

Μας είπε, επίσης, ότι διαφωνεί με τον έτερο πρώην πρωθυπουργό για το θέμα της διαγραφής του άλλου πρώην, επειδή και καλά λέγοντας χαρακτηριστικά «με αυτόν τον τρόπο προστάτευσα και το κύρος της κυβέρνησης και της παράταξης». Η απάντηση αυτή ήρθε μετά από την δήλωση του πρώην πρωθυπουργού ότι: «Η διαφορετική ανάγνωση ακόμα και η έντονη κριτική δεν πρέπει να δαιμονοποιούνται. Και πάντως δεν αντιμετωπίζονται με πειθαρχικά μέτρα, καθιστώντας μάλιστα δυσχερέστερη την απαραίτητη εθνική ομοψυχία για την στήριξη της εθνικής γραμμής».

Η ελληνική κυβέρνηση δεν θέλησε να συνταχθεί με τους 2 πρώην πρωθυπουργούς. Τον έναν τον διέγραψε από το κόμμα και τον άλλον τον άδειασε. Απαλλάχτηκε, από τα βαρίδια, όπως προφανώς τα θεωρούσε η ίδια, γιατί; Για να συνεχίσει να βρίσκεται σε ομηρία από όλους αυτούς που οι δυο πρώην πρωθυπουργοί καταγγέλλουν και πολεμούν, δηλαδή τον πειρατή γείτονα μας και το σύστημα της μεταπολίτευσης. Τώρα θα μου πεις πως γίνεται να «σκίζεις γάτες» ενώ βρίσκεσαι σε ομηρία, μόνο εκείνη το ξέρει. «Ομηρία από ποιούς;», θα με ρωτήσετε.

Βρίσκεται σε ομηρία, καταρχήν, από την Τουρκία, η οποία βλέποντας την υποχωρητικότητα της – έτσι εκλαμβάνει το ότι συζητάμε όλα τα πάντα – εγκλωβισμένη να συνεχίσει ένα διάλογο – τρόπος του λέγειν – για να πουλάει το αφήγημα των «ήρεμων νερών». Γιατί εάν τα «ήρεμα νερά» αγριέψουν τότε δεν χάνεται μόνο το αφήγημα αλλά φαίνεται και αδύνατη και φοβική να διαχειριστεί μια τέτοια κατάσταση.

Με τα σημερινά ποσοστά – θα πάρω έως δεδομένα τα αποτελέσματα της τελευταίας δημοσκόπησης της Pulse που της δίνει ένα 24% στην πρόθεση ψήφου, παρά το γεγονός ότι την θεωρώ διαβλητή και καθοδηγούμενη – βρίσκεται σε ομηρία από μερίδα κυβερνητικών βουλευτών. Κυβερνητικών βουλευτών, που γνωρίζοντας ότι από 50 έως 70 έδρες μάλλον θα χαθούν από το κόμμα στις επόμενες εκλογές, ξέρουν ότι δεν θα επανεκλεγούν.

Μέχρι και το αδιάφορο πολιτικά μέχρι πρότινος ΠΑΣΟΚ, κατάφερε με την πολιτική της να το αναστήσει και να το καταστήσει σήμερα μοναδικό εταίρο σε περίπτωση που αναγκαστεί να συγκυβερνήσει με κάποιο άλλο κόμμα. Πέραν της έλλειψης εμπιστοσύνης που υπάρχει εξαιτίας των υποκλοπών, θα μπορούσε ποτέ να συγκυβερνήσει το ΠΑΣΟΚ με τον γιο εκείνου που έστειλε στο Ειδικό Δικαστήριο τον ιδρυτή και φυσικό του ηγέτη, Α. Παπανδρέου!!! Σε ομηρία, λοιπόν, και από το ΠΑΣΟΚ.

Ακόμα και να καταφέρει να αλλάξει τον εκλογικό νόμο με άλλον καθεστωτικό που αφήνει τις φήμες να μιλάνε – παρά το γεγονός ότι ο έλληνας πρωθυπουργός το απέρριψε σαν σκέψη – και σε βάρος της χώρας και φυσικά των μικρότερων κομμάτων δεν είναι καθόλου σίγουρη ότι αυτό δεν θα την φέρει σε ακόμα δυσκολότερη θέση από την σημερινή. Και αντί να αποσυσπειρώσει να συσπειρώσει περισσότερο δυσαρεστημένο κόσμο σε αυτά.

Η εικόνα της ελληνικής οικονομίας είναι τραγική για την καθημερινότητα της μεγάλης πλειοψηφίας των ελλήνων πολιτών και επιχειρήσεων, τη στιγμή μάλιστα που η ελληνική κυβέρνηση δεν διαθέτει αναπτυξιακό σχεδιασμό. Όλα τα κονδύλια που διαχειρίζεται – Ταμείο Ανάκαμψης, ΕΣΠΑ και Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων – είναι προγραμματισμένα σε μη αναπτυξιακές και παραγωγικές επενδύσεις. Τα συνδικάτα είναι ήδη υπ’ ατμών. Οι επιχειρηματίες στα κάγκελα, Η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται σε ομηρία από την διάθεση τους εάν επιθυμούν να κλιμακώσουν τις κινητοποιήσεις τους. Με τα συνδικάτα παρατεταγμένα απέναντι της και τους επιχειρηματίες να αγωνιούν για το αύριο των επιχειρήσεων τους διακυβεύονται και οι λίγες μεταρρυθμίσεις που εδώ και 6 χρόνια μας πιπιλίζει τα αυτιά ότι θα υλοποιήσει.

Τέλος, η σχέση της ελληνικής κυβέρνησης με τα συστημικά ΜΜΕ είναι δεδομένη. Κι αυτό είναι λογικό όσο τα κρατάει σε καταστολή διοχετεύοντας κονδύλια άμεσα ή έμμεσα σε αυτά. Θα βρίσκεται σε ομηρία των συστημικών ΜΜΕ για όσο θα μπορεί να τα στηρίζει με κονδύλια. Φανταστείτε να σταματήσει η ροή τι έχει να γίνει;

Η κυβέρνηση ξέρει ότι έχει «υπογράψει συμφωνία με τον διάβολο», δηλαδή ξέρει ότι είναι όμηρος όλων των παραπάνω. Για να μπορέσει, λοιπόν, να δικαιολογήσει την ομηρία της αυτή βρήκε το νέο της αφήγημα! Και αυτό δεν είναι άλλο από την «πολιτική», «κοινωνική», «οικονομική» «κα» σταθερότητα. Είμαστε «πυλώνας σταθερότητας και ασφάλειας» διαμηνύει εμμονικά, περισσότερο για να το πιστέψει η ίδια. Πέραν της χαμένης μας λογικής, για να επιτευχθεί αυτό μας ζητάει να θάψουμε και τα συναισθήματα μας… για την οικογένεια μας, για την πατρίδα μας, για την ιδεολογία μας κοκ.

Τι σχέση έχει τώρα η φράση του τίτλου με όλα αυτά; Τη φράση του τίτλου θα την βρείτε στο δυστοπικό μυθιστόρημα του Άλντους Χάξλεϊ Ο θαυμαστός καινούργιος κόσμος. Και στην πιο ολοκληρωμένη της μορφή είναι η ακόλουθη: «Σταθερότητα! Ουδείς πολιτισμός εδραιώθη άνευ κοινωνικής σταθερότητας. Και δεν νοείται κοινωνική σταθερότητα άνευ ατομική σταθερότητας». Σας θυμίζει κάτι αυτό; Ναι! Είναι το νέο αφήγημα της ελληνικής κυβέρνησης.

Στο δυστοπικό σκηνικό που περιγράφει ο Άλντους μας γράφει τι συνέβη αφού εξασφαλίστηκε η πολυπόθητη σταθερότητα: «… Η Σταθερότητα, πια, είχε εξασφαλισθεί. Το μόνο που απέμενε, τώρα, ήταν να κατανικηθεί το γήρας. Και κατενικήθη. Γοναδαλική ορμόνη, μεταγγίσεις νεανικού αίματος, άλατα μαγνησίου, και να, κάποια στιγμή, που το γήρας εξαλείφεται, και μαζί του, βέβαια, όλες οι νοητικές ιδιοτυπίες του γεροντισμού. Οι χαρακτήρες παραμένουν σταθεροί, όσο διαρκεί η ζωή, και στα εξήντα, έχει κανείς τη δύναμη και την έφεση για εργασία και αναψυχή, που είχε στα δεκαεφτά. Ενώ στον παλιό, φρικτό, εκείνο καιρό, οι γέροι αποτραβιόνταν απ’ τη ζωή, το ‘ρίχναν στη θρησκεία και στο διάβασμα, και στη σκέψη, άκου πράγματα! στη σκέψη!…».

Το μόνο που μένει τώρα είναι να δούμε το σχηματισμό ενός Κέντρου Επώασης και Πληθυσμιακού Προγραμματισμού για να είναι-πλήρες το αφήγημα της.