Σταμάτησαν τα πανηγύρια κι άρχισαν οι συνταξιούχοι πανηγύρια με την απόφαση του ΣτΕ;

Γράφει η Ελένη Παπουτσή, Εκπαιδευτικός – Πολιτισμολόγος Ευρωπαϊκού Πολιτσιμού

Δεν έχει σημασία αν είναι οι γονείς μας, οι θείοι μας, οι συνταξιούχοι και αύριο εμείς. Με αντικειμενικότητα και ρεαλισμό, ακόμα και αν δεν μας συμφέρει, σημασία έχει ποιο είναι το καλό της χώρας και τι ψυχολογικές επιπτώσεις έχει αυτή η απόφαση στην κοινωνία;

Κατ’ αρχάς πού θα τα βρει να δώσει τόσα χρήματα στους συνταξιούχους, ο φιλελευθερισμός του Μητσοτάκη; Φιλελευθερισμός σημαίνει ότι παίρνεις κάτι ανάλογα με τη δουλειά σου και με αυτά που προσφέρεις στην κοινωνία. Πάντα οι φυγόπονοι και νωχελικοί αριστεροί δεν ήθελαν φιλελευθερισμό , αλλά ισοπέδωση για να μη δουλεύουν και να πληρώνονται.

Πολλοί φιλελεύθεροι δημοσιογράφοι και νυν βουλευτές, έλεγαν πάντα ότι οι συνταξιούχοι δεν μπορούν να αμείβονται περισσότερο από αυτούς που εργάζονται. Τώρα για τις ψήφους το ισοπέδωσαν; Πού θα τα βρει να τα δώσει τόσα χρήματα όταν οι νέοι φεύγουν για να βρουν φτηνές δουλειές έξω και όταν υπάρχει τόση ανεργία; Εκτός της υλικής σημαντικής συνιστώσας.

Πόσο δίκαιο και υγιές είναι για μια φιλελεύθερη κοινωνία, μια κοπέλα έγκυος να εργάζεται σε μαγαζί όρθια και να σηκώνει βάρη, για να πληρώσει ενοίκιο και ο συνταξιούχος γεμάτος περηφάνια να λέει θέλω και άλλα για να κάθομαι και να δίνω στα παιδιά μου και τα εγγόνια μου για να μ’ αγαπούν, αντί αυτά να έχουν καλές δουλειές και να μη χρειάζονται από μένα χρήματα παρά μόνο αγάπη και εμπειρίες;

Οι συνταξιούχοι δεν θα έπρεπε να απαιτούν, άλλα να λένε μόνο ευχαριστώ και συγγνώμη και κυρίως αναφέρομαι στους συνταξιούχους του Δημοσίου που πήραν πολλά από τη χώρα ,ενώ δεν προσέφεραν αντίστοιχα. Πρέπει να επιδιώκουν δίκαιες κοινωνίες να προσφέρουν πνευματικά στα παιδιά τους και εγγόνια τους, όταν αυτά έχουν εξασφαλίσει τα υλικά από τις δουλειές τους με τα προσόντα τους.

Οι κοινωνίες δεν εξυγιαίνονται με το να δίνουν στα άτομα που εργάζονται και όταν βρίσκουν δουλειές οι νέοι με αυτά τα χρήματα. Γι’ αυτό φέραμε τον φιλελευθερισμό για να μειωθεί η ανεργία, να μη φεύγουν οι νέοι και όχι να παίρνουν περισσότερα οι συνταξιούχοι για να στηρίζουν οικονομικά τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Με αυτό η κοινωνία μαθαίνει τα παιδιά στο συμφέρον και τις εξαρτήσεις και τον συνταξιούχο στον εγωκεντρισμό και φιλοτομαρισμό, ενώ θα έπρεπε να ενδιαφέρεται για πιο πνευματικές ατραπούς…