Ψεύτες και αμετανόητοι μέχρι τέλους

Γράφει ο Διαμαντής Καρασούλας, Δημοσιογράφος

Συμπληρώθηκαν λοιπόν τρία χρόνια από την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015, ενός δημοψηφίσματος-παρωδία που αποτέλεσε την προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να μεταθέσει στον ελληνικό λαό την ευθύνη της πολιτικής του ανεπάρκειας και της τραγικής αποτυχίας της επτάμηνης “υπερήφανης” διαπραγμάτευσης με την Ευρώπη. Ένα δημοψήφισμα που επέφερε την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος και τα capital control’s, έδωσε την χαριστική βολή στην αγορά και τις επιχειρήσεις και δίχασε μετά από πολλά χρόνια την κοινωνία με ένα ψευδές δίλημμα χωρίς περιεχόμενο. Τρία χρόνια μετά από το τραγικό και αξέχαστο εκείνο καλοκαίρι του 2015 η αποτυχία της διαπραγμάτευσης Τσίπρα – Βαρουφάκη δεν είναι πια κακοπροαίρετη εκτίμηση ούτε αντιπολιτευτικό αφήγημα αλλά καθημερινό βίωμα για κάθε πολίτη αυτής της χώρας.

Οι πολίτες βιώνουν εδώ και τρία χρόνια στη ζωή τους, στην καθημερινότητά τους, στην τσέπη τους τα αποτελέσματα της τραγικής εκείνης διαπραγμάτευσης, της επιπόλαιης και αδιέξοδης πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ που στην ουσία έπαιξε στα ζάρια τις ζωές των πολιτών και το μέλλον της χώρας, με πειραματισμούς και “τσαμπουκάδες” που στοίχισαν στη χώρα πάνω από 100 δις όπως αλλεπάλληλα έχουν επιβεβαιώσει ανώτατοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι.

Ο λαϊκισμός είναι ευχάριστος αλλά στο τέλος είναι πάντα επώδυνος. Είναι σαρωτικός και ανίκητος στο διάλογο. Ισοπεδώνει εύκολα κάθε λογικό επιχείρημα αφού επικαλείται το συναίσθημα, δεν έχει όρια και ηθικές αναστολές και μπορεί να πει τα πάντα. Διαψεύδεται μόνο εκ των υστέρων αλλά πάντα με βαρύ κόστος.

Το είδαμε με το δημοψήφισμα στην Βρετανία. Πως μια χώρα με ισχύ, ιστορία και ευρωπαϊκή κουλτούρα ενέδωσε στις σειρήνες του λαϊκισμού και επέλεξε την έξοδό της από την Ευρωπαϊκή Ένωση παρασυρόμενη από τις εθνικιστικές κορώνες των ακραίων φωνών του αντιευρωπαϊσμού. Το αφήγημα του λαϊκισμού ίδιο στην Βρετανία και σε όλες τις χώρες: “Όχι στην λιτότητα που επιβάλλει η Ε.Ε.”, “θέλουμε μια άλλη Ευρώπη” κ.ο.κ. Συνθήματα ευχάριστα αλλά άνευ ουσίας που στο τέλος τροφοδοτούν ακραίες πολιτικές δυνάμεις και οδηγούν σε αδιέξοδα.

Εδώ σε εμάς, ο Αλέξης Τσίπρας προκειμένου να ανέλθει στην εξουσία υποσχόταν στους συνταξιούχους την επαναφορά των συντάξεων στα επίπεδα του 2009 καθώς και την χορήγηση 13ης σύνταξης. Για τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ η αύξηση των συντάξεων ήταν θέμα πολιτικής βούλησης όπως και η κατάργηση της λιτότητας. Ήταν θέμα “αξιοπρέπειας”. Όμως η αξιοπρέπεια δεν κερδίζεται ούτε με ψέματα, ούτε με δημοψηφίσματα και παλικαρισμούς αλλά μόνο με ειλικρίνεια, με σχέδιο και μεθοδική δουλειά.

Σήμερα ο κ.Τσίπρας ανακάλυψε ότι το ασφαλιστικό δεν είναι βιώσιμο. Ότι οι συντάξεις της αναξιοπρέπειας πρέπει να μειωθούν κι άλλο και το ΕΚΑΣ των χαμηλοσυνταξιούχων να καταργηθεί. Αυτή είναι η αξιοπρέπεια που ευαγγελιζόταν ο σημερινός πρωθυπουργός; Αφού έχει την πολιτική βούληση, γιατί δεν αυξάνει αλλά μειώνει κι άλλο τις συντάξεις; Γιατί απλά η πραγματικότητα των αριθμών είναι πάνω από τις φαντασιώσεις και τους αγγελικούς κόσμους της Αριστεράς. Γιατί ο λαϊκισμός όσο ευχάριστα ακούγεται, τόσο επώδυνα βιώνεται.

Η αλήθεια είναι ότι οι κκ.Τσίπρας και Κατρούγκαλος δεν πραγματοποίησαν καμία ασφαλιστική μεταρρύθμιση. Οι περικοπές που έγιναν και θα γίνουν στις συντάξεις δεν αποτελούν ούτε ρύθμιση για την βιωσιμότητα του ασφαλιστικού ούτε απαίτηση των δανειστών. Είναι ο λογαριασμός της υπερήφανης διαπραγμάτευσης όπως και όλα τα επώδυνα μέτρα του τρίτου μνημονίου.

Οι συντάξεις μειώνονται λόγω του δημοσιονομικού εκτροχιασμού της χώρας το 2015 αφού ως τότε το ασφαλιστικό σύστημα ήταν βιώσιμο ως το 2060 σύμφωνα με την αναλογιστική μελέτη του 2014 υπό την αιγίδα του Ecofin. Με τους δημοσιονομικούς στόχους που πετύχαινε ως τότε η χώρα δεν χρειαζόταν καμιά περαιτέρω μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης ενώ σήμερα απαιτείται μείωση της δαπάνης αυτής κοντά στα 2 δισ. Ούτε σε αυτό δεν λέει την αλήθεια ο κ.Τσίπρας, αρνούμενος να παραδεχθεί την εθνική καταστροφή την οποία έχει προκαλέσει. Συνεχίζει και σήμερα να ψεύδεται χωρίς αιδώ, να λαϊκίζει και να κατηγορεί πότε τους συντηρητικούς κύκλους της Ευρώπης και πότε την αντιπολίτευση αντί να πει όλη την αλήθεια στους πολίτες.

Είναι προφανές ότι η χώρα έχει ανάγκη από μια ηγεσία που πρωτίστως θα λέει την αλήθεια και ύστερα θα μπορεί να φέρει επενδύσεις, να μειώσει δραστικά τους φόρους που πνίγουν την οικονομία και να μειώσει την κρατική σπατάλη την οποία πληρώνει σήμερα ο ιδιωτικός τομέας με το αίμα του. Όσο για τους επαναστάτες του ΣΥΡΙΖΑ που σήμερα πανηγυρίζουν την έξοδο από ένα μνημόνιο που έβαλαν τη χώρα οι ίδιοι, ελπίζουμε να εξηγήσουν σύντομα τις προθέσεις και τα κίνητρά τους σε ένα δικαστήριο όπως ο Σωρρας…