Περί κατώτατου μισθού

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, σύμβουλος επιχειρήσεων – συγγραφέας

Πρέπει να έχει περάσει πάνω από μια δεκαετία, όταν μέσα στη συζήτηση περί μνημονιακών πολιτικών και της ανάγκης προσαρμογής και του κατώτατου μισθού στα οικονομικά δεδομένα της εποχής, είχα αναπτύξει τις θέσεις μου πάνω στο θέμα. Δεν συνηθίζω να ανατρέπω τα επιχειρήματα και την προσέγγιση μου ανάλογα με το ποιος κυβερνά και δεν το πρόκειται να το κάνω ούτε αυτή τη φορά.

Ο κατώτατος μισθός φυσικά και είναι μια αναγκαία κρατική παρέμβαση, έστω κι αν επί της ουσίας αποτελεί μια στρέβλωση των δεδομένων της αγοράς, αφού σπάνια στηρίζεται στα θεμελιώδη στοιχεία και της προοπτικές μιας οικονομίας αλλά λειτουργεί ως προεκλογικό και γενικότερα επικοινωνιακό εργαλείο στα χέρια της εκάστοτε εξουσίας. Άλλωστε οποιουδήποτε ύψους αύξηση κι αν ανακοινωθεί για τον ιδιωτικό τομέα, δεν συνεπάγεται κάποια άμεση επίπτωση στα δημοσιονομικά οικονομικά.

Χρειάζεται όμως, αυτή η παρέμβαση γιατί όπως και να το κάνουμε, οι επιχειρηματικές προθέσεις δεν είναι πάντα οι πιο αγαθές απέναντι στους εργαζομένους και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι αν πέρναγε από το χέρι τους πιθανότατα να πολλαπλασίαζαν τους μισθούς ακόμη κι αν αυτό θα σήμαινε μια πρόσφατη ικανοποίηση λίγο πριν την ολική κατάρρευση της επιχείρησης.

Πάντως, η λειτουργικότητα του επιπέδου του βασικού μισθού αποδεικνύεται στην πράξη. Οι παραγωγικές αντοχές και η ύπαρξη ή μη προϋποθέσεων για αναπτυξιακή εκτίναξη το αμέσως επόμενο διάστημα, πάντοτε κρίνει τη δυνατότητα διατήρησης του σε υψηλότερο επίπεδο, τις πιθανότητες περαιτέρω αύξησης ή εάν τελικά επρόκειτο για μια βιαστική κίνηση στην οποία η αντίδραση ήταν η αύξηση της ανεργίας.

Στη συγκεκριμένη φάση η αύξηση ήταν επιβεβλημένη, αν όχι από φέτος σίγουρα από το 2023. Αν οι επιδημιολογικές εξελίξεις συνεχίσουν την πορεία αποκλιμάκωσης και περάσματος της πανδημίας στην ενδημικότητα, και ο πόλεμος στην Ουκρανία οδηγηθεί στο τέλος του εντός της χρονιάς με το κόστος της ενέργειας επανέρχεται σταδιακά σε πιο φυσιολογικές τιμές, τότε οι προβλέψεις για την ανάπτυξη το επόμενο έτος θα μπορούσαν να είναι και καλύτερες του αναμενόμενου, ειδικά όσο η βελτίωση στο τουριστικό εισόδημα δείχνει να ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Εφόσον όλα εξελιχθούν με βάση αυτό το θετικό σενάριο, η αύξηση του βασικού μισθού θα ανταποκρίνεται στα θεμελιώδη οικονομικά στοιχεία μέσα στο 2023, οπότε ίσως και θα ήταν πιο λογική η εξαγγελία που μόλις έγινε.

Το ζητούμενο για την ελληνική οικονομία παραμένει η ανταγωνιστικότητα, η επενδυτική ανάκαμψη και η στήριξη του μικρομεσαίου επιχειρηματία. Στο βαθμό που οι μεταρρυθμίσεις συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό, το πακέτο του ταμείου ανάκαμψης μαζί με άλλες σημαντικές επενδύσεις αξιοποιηθούν στο έπακρο και συνεχίσει η ανακούφιση του κόσμου της παραγωγής, η χρυσή ισορροπία ανάμεσα στη δυναμική της αγοράς και τις εργασιακές ανάγκες θα βρεθεί.