Ούτε ξεχνώ, Ούτε συγχωρώ: Η Ελληνική γλώσσα είναι η ψυχή του Έλληνα…
Προτείνουν κάποιοι…
- “Συγχωρώ και ξεχνώ”
- “Συγχωρώ αλλά δεν ξεχνώ”,
- “Δεν συγχωρώ αλλά το ξεχνώ”
Συγχωρώ (συν + χωρώ): κάνω πρόσθετο χώρο για να χωρέσει/καθίσει δίπλα μου αυτός που με έβρισε, έβλαψε, συκοφάντησε, έδρασε κακόβουλα και ύπουλα.
Γιατί να κάνω χώρο σε/για έναν τέτοιο άνθρωπο; Αυτό δείχνει αδυναμία και μόνο ταπείνωση μπορεί να επιφέρει σ’ εμένα.
Ο πρόγονος σου Ημίθεος Ηρακλής (αν ανήκεις στην φυλή των Ελλήνων) την καθάρισε την κόπρο, ούτε την συγχώρησε (δεν της έδωσε χώρο ύπαρξης) ούτε την αγάπησε (της αφαίρεσε τον μανδύα του θαυμαστού, αφού αγαπάς ό,τι θαυμάζεις) και την έστειλε εκεί που ανήκε. Στην αφάνεια. Μάλιστα ο Αυγείας αρνήθηκε να πληρώσει τον Ηρακλή το συμφωνηθέν τίμημα για το καθάρισμα των σταύλων του, αλλά ο Θεϊκός Ελληνας, Ηρακλής ούτε τον συγχώρησε, ούτε τον ξέχασε, ούτε τον αγάπησε, ούτε γύρισε και το άλλο μάγουλο, αλλά αρκετά χρόνια αργότερα επέστρεψε στην Ήλιδα, κατέκτησε την πόλη και θανάτωσε τον Αυγεία.
Ετσι λειτουργεί το Ελληνικό DNA. Ούτε ξεχνά, Ούτε συγχωρεί.
«Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις» λέει ο Αντισθένης ο Κυνικός. Είναι ολέθριο λάθος να πετσοκόβουμε τις λέξεις.
- Μιλάμε στην δημοτική, αλλά δεν λέμε «πλατεία Αριστοτέλη», αλλά «πλατεία Αριστοτέλους».
- Μπορεί να πετσοκόψαμε την λέξη αλς (που σημαίνει θάλασσα), αλλά έχουμε τα παράγωγα της: άλας, αλάτι, αλυκή, ίσαλα αλμύρα κι άλλες.
Η περικοπή γράμματος σε λέξη, δεν αλλάζει μόνο την προφορά της, αλλά αποπροσανατολίζει κι από την ετυμολογική της γραφή. Ποιο είναι σωστό; Να γράφουμε καινούριος ή καινούργιος; Οι αδαείς γράφουν την λέξη χωρίς το «γ», σύμφωνα με την γραμματική Τριανταφυλλίδη, ενώ οι γνώστες την γράφουν με «γ», κρατώντας την ετυμολογία της. Το επίθετο καινούργιος είναι λέξη σύνθετη από το καινός + έργον. Η λέξη «έργον» μας παραπέμπει στο έρα+άγω (έρα=γη, και άγω = οδηγώ). Από την λέξη «έργον» έχουμε τις λέξεις εργαλείο, αργαλειό, εργόχειρο κ. ά.
«Η φύση ουδέν ποιεί εις μάτην» λέει ο Αριστοτέλης. Η γλώσσα των Ελλήνων είναι η γλώσσα που ομιλεί η φύση, είναι η γλώσσα των Ελλήνων Θεών, είναι η γλώσσα Αυτών που δημιούργησαν την Εμψυχη Ζωή στα Σύμπαντα.
- Όταν φυσάμε, εκείνο το παρατεταμένο «φ» στα κάρβουνα, ανάβει την φωτιά και μας δίνει το ΠΥΡ την ΦΛΟΓΑ = ΨΥΧΗ … Αυτό το ΠΥΡ που ο Θεἱκός Τιτάνας Προμηθέας δεινοπάθησε επειδή μας το προσέφερε. [Το όνομά του σημαίνει «συνετός», «προνοητικός» και παράγεται από την πρόθεση «προ» και το ουσιαστικό «μῆτις» (=σκέψη)]
- Το γράμμα «ρ» στο τέλος της λέξης δηλώνει την ροή: αστήρ, αήρ, πυρ. Όταν λέμε αστέρας, αέρας, οι λέξεις χάνουν την δυναμική της ροής τους. Το γράμμα «ν» δονεί τον εγκέφαλο. Όταν το κόβομε πονάει, γιατί είναι οργανικό στοιχείο της λέξης. «Και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα κυλάει, πονάνε», θα πει ο Ρίτσος.
- Το τελικό σίγμα ηρεμεί, παραδέχεται και η σύγχρονη ψευδοεπιστημονική Ψυχιατρική, (που δεν αποδέχεται ότι υπάρχει ΨΥΧΗ αλλά αποκαλείται απατεωνίστικα ως «ψυχιατρική» προπαγανδίζοντας σκοπίμως ότι θεραπεύει την ψυχή ενώ είναι γνωστό πως η ΨΥΧΗ ΔΕΝ ΝΟΣΕΙ)
Η Ελληνική γλώσσα με δυο λόγια είναι η ψυχή του Ελληνα. Είναι η ταυτότητά του. Αν αλλοιωθεί ένα μέρος της γλώσσας μας, θα αλλοιωθεί μοιραία και η ταυτότητά μας. Η εξέλιξη της γλώσσας είναι αναπόφευκτη. Αρκεί να γίνει, κατά τρόπο, που δεν αλλάζει την ετυμολογική της δομή. Αυτό που επιδιώκει η μιαρή φυλή είναι να μετατραπεί από νοητική σε συμβολική και να χάσει την αναμφίβολη υπεροχή που έχει απέναντι σ’ όλες τις άλλες γλώσσες του κόσμου.
Μην πετσοκόβεις και μάθε την αρχέγονη Προ-Ομηρική γλώσσα σου, αν ανήκεις στην φυλή των Ελλήνων κι όχι τις βαρβαρικές.
