Οι μαχητές αξίζουν άριστες ηγεσίες

Του Απόστολου Τσιμογιάννη, Υποστράτηγου ε.α

Συνήθως μετά από κάποια δύσκολη συγκυρία, αναζητείται μια ηγετική μορφή, που θα ενώσει, θα προβάλλει ένα εθνικό όραμα και θα συγκεντρώσει την εμπιστοσύνη της συντριπτικής πλειοψηφίας.

Στη περίπτωσή μας η ανάδειξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στην προεδρία της ΝΔ, ήταν έκπληξη, καθώς με τα μέχρι τότε κομματικά δεδομένα θεωρείτο αουτσάιντερ. Δεν θα έλεγα ότι πρόκειται για την αναζητούμενη ηγετική μορφή. Έχοντας μια βαριά πολιτική κληρονομιά , έπρεπε να κινηθεί σε μια κατεύθυνση διαφορετική από εκείνη των προκατόχων του. 

Ο σχηματισμός της κυβέρνησης του θα ήταν η αρχή και θα σηματοδοτούσε τη διαφορά. Και «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός». Βασικό κριτήριο θεωρώ ήταν η αξιοκρατία. Επιλογή ανθρώπων, όχι απαραίτητα πολιτικών, αλλά ανθρώπων με δυναμισμό, όραμα, αποφασιστικότητα, γνώση, εξειδικευμένη γνώση και εμπειρίες. Άνθρωποι που ξέρουν τι να κάνουν και πώς να το κάνουν. 

Δεύτερο κριτήριο εκτιμώ ότι ήταν η επιλογή προσώπων που θέλουν να προσφέρουν, χωρίς να φοβούνται το πολιτικό κόστος , ανεξάρτητα από ποιο πολιτικό χώρο προέρχονται και αυτό να αποτελεί αυτοσκοπό της θητείας τους. 

Ένα άλλο κριτήριο νομίζω ήταν, ο συγκερασμός απόψεων, η δυνατότητα εσωτερικής αντιπαράθεσης με επιχειρήματα και όχι φωνασκίες και τσιτάτα. 

Η απαγόρευση κάθε μορφής λαϊκισμού, θεωρώ ότι ήταν καταλυτική επιλογή, καθώς προστατεύει τον ηγέτη από εκβιασμούς και παρασιτισμό. Ειλικρίνεια  που σε τρομάζει γιατί δεν έχεις συνηθίσει έτσι. 

Αφουγκράστηκε τη κοινωνία, κατάλαβε τι ήθελε, εντόπισε τους κρίσιμους τομείς και τα προβλήματα που απασχολούσαν τη πλειοψηφία και έκρινε σωστά, ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για να προχωρήσει σε δομικές αλλαγές, που οι περισσότεροι συζητούσαμε, αλλά αρνούμασταν να δεχτούμε , όταν αυτές άγγιζαν προσωπικά μικροσυμφέροντα.

Από τη αρχή φάνηκε ότι υπήρχε οργάνωση, στοχοθεσία, έλεγχος αποδοτικότητας, συντονισμός ενεργειών και προσήλωση στο κοινό σκοπό. Ν΄ αλλάξουμε την Ελλάδα, να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητές μας,  να ξανασυστηθούμε. Δύσκολο εγχείρημα. 

Οι προοπτικές φαίνονταν καλές, αν και σε παγκόσμιο επίπεδο οι εξελίξεις δεν έδιναν θετικά μηνύματα. Στα οικονομικά υπήρχε στο βάθος ο κίνδυνος μιας παγκόσμιας ύφεσης, αλλά και συσσωρευμένος πλούτος που αναζητούσε ευκαιρίες επένδυσης. 

Η αποκατάσταση της αξιοπιστίας της Ελλάδας, εντός της ΕΕ, αλλά και σε διεθνές επίπεδο ήταν πρωταρχικής σημασίας. 

Η κρίση στη Ελληνοτουρκική μεθόριο, ήταν η κατάλληλη στιγμή. Ένα καλά οργανωμένο σχέδιο, η άριστη συνεργασία ΕΔ και ΣΑ, στην αντιμετώπιση των εισβολέων, η επιτυχής αντιμετώπιση και η ανάδειξη της Ελλάδας, για άλλη μια φορά, ως προμαχώνα της Ευρώπης, έφερε τα πάνω κάτω. Οι Έλληνες  αναθάρρησαν, η εθνική αυτοπεποίθηση εξυψώθηκε, η ομοψυχία ξεχείλισε και αγκάλιασε τους ακρίτες που μάχονταν στα σύνορα. Η καρδιά της Ευρώπης χτυπάει στην Ελλάδα. 

Η συγκυρία θετική, αλλά για να πειστούν χρειαζόταν ένα ακόμα τεστ.   Πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού τους υπάρχει ο απείθαρχος, ανοργάνωτος και σπάταλος Έλληνας. Αυτή τη φορά θα χρειαζόταν να υπερβούμε τα όριά μας.     Το είχαμε ξανακάνει στο παρελθόν , αλλά μεσολάβησαν πολλά χρόνια καλοπέρασης και τώρα μας φαίνεται πολύ δύσκολο.

Μια πανδημία ξεσπά και σαρώνει το πλανήτη. Ένα αόρατο θηρίο εκτοξεύεται από τη μια άκρη του κόσμου στην άλλη και παραλύει τα πάντα. Ανθρώπινους οργανισμούς, συστήματα υγείας, υπηρεσίες ασφαλείας, οικονομίες και βεβαιότητες. Όμως εδώ στη Ελλάδα, κάποιοι επιστρατεύουν τη λογική, τις γνώσεις και την αποφασιστικότητά τους και στέκονται απέναντι και σ’ αυτόν το εχθρό. Λαμβάνονται έγκαιρα οι σωστές αποφάσεις, οι εισηγήσεις των ειδικών επιστημόνων αξιολογούνται με τον δέοντα τρόπο και γίνονται αποδεκτές. Δεν μας ενδιαφέρει το πολιτικό κόστος, δεν προσπαθούμε να τις επικοινωνήσουμε κάπως, βάζουμε τις ζωές πάνω απ’ όλα. Άλλωστε είμαστε λίγοι και συνεχώς λιγοστεύουμε. Πρέπει να μείνει μαγιά για το μέλλον.

Δόξα τω θεώ τα πράγματα εξελίσσονται θετικά. 

Μέσα σ’ όλα υπάρχει και μια όχι τόσο φωτισμένη πλευρά, μια επιτυχία που έχω νιώσει κι’ εγώ κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας μου στο στρατό. Η αξιοποίηση ικανών ανθρώπων, η πρωτοβουλία , η αποδοχή σοβαρών εισηγήσεων από αρμόδιους και ο κοινός στόχος, ενεργοποιεί τους πάντες. Άνθρωποι ικανοί που έμεναν στο περιθώριο, αφού δεν εμπιστεύονταν κανένα και κανείς δεν τους έδινε σημασία, ακόμα και κάποιοι αντιδραστικοί, δραστηριοποιούνται και προστρέχουν στη κοινή προσπάθεια. 

Ενεργοποιούνται μάλιστα επιχειρηματίες και εφοπλιστές, που αντί να ανταγωνίζονται στη διαπλοκή, ανταγωνίζονται στη προσφορά.

 Η αποκατάσταση εμπιστοσύνης κράτους-πολίτη, που ξεκίνησε με το πρώτο βήμα να γίνεται από τη πλευρά της κυβέρνησης, η ενεργοποίηση της ατομικής ευθύνης του πολίτη, ο οποίος πρέπει να αποβάλλει τη νοοτροπία, ότι για όλα φταίει το κράτος και αυτό πρέπει να κάνει τα πάντα, είναι πυλώνες μιας επιτυχημένης πολιτικής.

Αν και διατηρώ επιμέρους επιφυλάξεις διαπιστώνω ιδιαίτερη σοβαρότητα και αποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση των προβλημάτων. Λάθη διορθώνονται χωρίς φόβο, αλλά παρατηρώ και μια τάση πολιτικής ορθότητας, αχρείαστη και ασυμβίβαστη προς το ελεύθερο Ελληνικό πνεύμα.

Οι ηγεσίες λοιπόν, ξεχωρίζουν στη μάχη επειδή παίρνουν τη κατάλληλη στιγμή, τις σωστές αποφάσεις. Αυτές φέρνουν τη νίκη που ανυψώνει το ηθικό και την αυτοπεποίθηση των «μαχητών». 

Μπορεί να μην γεννήθηκες ηγέτης, αρκεί όμως να μπορείς να εμπνεύσεις εμπιστοσύνη. Οι μάχες συνεχίζονται και μη ξεχνάς ότι οι ανώνυμοι μαχητές αξίζουν άριστες ηγεσίες. Η μεταπολίτευση έκλεισε με πάταγο το 2019 και παραλίγο να ζήσουμε και μια ιδιότυπη δικτατορία. Δεν πρέπει να ξανασυμβεί αυτό. Δεν χρειαζόμαστε ηγέτες αλλά ειλικρινείς και αποφασιστικούς διαχειριστές της εξουσίας.