Οι δυσκολίες αρχίζουν με την εφαρμογή του νόμου

Γράφει ο Αθανάσιος Μπουρούνης, Επίτιμος Δ/ντής Σχολικής Μονάδας Δ.Ε.

Είναι πράγματι δύσκολο σε κάθε κυβέρνηση να ψηφίσει μεταρρυθμίσεις ουσίας που τα βάζουν με τα «κατεστημένα» συμφέροντα, όπως συμβαίνει στο χώρο της παιδείας.

Για παράδειγμα, στον τομέα της αντιμετώπισης της παραβατικότητας στα πανεπιστήμια, οι προσπάθειες όλων των κυβερνήσεων μέχρι σήμερα, απέτυχαν. Απόδειξη είναι πως επί τριάντα πέντε χρόνια αντί να εξαλειφθούν τα φαινόμενα της ανομίας, αυτά εντάθηκαν.

Ωστόσο στα πλαίσια μιας νέας μεταρρυθμιστικής προσπάθειας της κυβέρνησης, ψηφίζεται στη Βουλή ο νέος Νόμος για την Παιδεία, ο οποίος φέρνει αλλαγές σε όλο το φάσμα της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Μεταξύ άλλων προβλέπει και την ίδρυση Ομάδας Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, η οποία θα αποτελείται από ειδικό σώμα άοπλων αστυνομικών, με ανακριτικές όμως αρμοδιότητες.

       Τα περιστατικά βίας που κατά καιρούς συμβαίνουν στα ελληνικά πανεπιστήμια όπως, χτίσιμο πρυτάνεων στα γραφεία τους, διαπόμπευση πρυτάνεως, ομηρίες πανεπιστημιακών κατά τη διάρκεια συνεδρίασης, προπηλακισμοί συγκλητικών, δεν αφήνουν πολλά επιχειρήματα σε όσους υποστηρίζουν ότι η λήψη μέτρων κατά της βίας είναι λάθος απόφαση.

Και όμως αυτό το αυτονόητο που επιχειρούν να κάνουν πράξη τα υπουργεία Παιδείας και Προστασίας του Πολίτη, συναντούν τη σφοδρή αντίδραση των κομμάτων της Αριστεράς.

Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στο ότι δεν κατανοούν πως με τη βία, τη λαθρεμπορία, τη διακίνηση ναρκωτικών, τις απειλές τις καταστροφές και τις επιθέσεις, δεν μπορούν να υπάρξουν ακαδημαϊκές ελευθερίες.

Το πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός πως η Αριστερά, σε όλες τις εκδοχές της, στο δίλημμα βία ή ακαδημαϊκές ελευθερίες, επιλέγει τη βία,  γιατί μόνο με τη βία παρατάξεις που αθροίζουν μονοψήφια ποσοστά μπορούν να επιβληθούν μέσα στην πανεπιστημιακή κοινότητα.

Είναι κοινός τόπος πως στο πανεπιστήμιο εδώ και πολλά χρόνια, όσοι θέλουν και όποτε θέλουν, ασκούν φυσική βία κατά προσώπων και πραγμάτων.

Ωστόσο δεν νοείται σύγχρονο πανεπιστήμιο που να μην έχει λυμένο το πρόβλημα της ασφάλειας των χώρων του και των ανθρώπων του.

Σήμερα, το θετικό για την κυβέρνηση είναι πως η κοινωνία έχει συνειδητοποιήσει ότι αυτή η κατάσταση στα ΑΕΙ, έχει φτάσει στο απροχώρητο.

Και τούτο  διότι στο χώρο του Πανεπιστημίου, η οσμή και η ένταση της βίας είναι διάχυτη στην ατμόσφαιρα. Κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Οι γονείς όμως απαιτούν πανεπιστήμια που θα αξίζουν τους κόπους που καταβάλλουν για να σπουδάσουν τα παιδιά τους.

Οι πολίτες, στην συντριπτική του πλειονότητα, συντάσσονται πλέον  με τον στόχο να απαλλαγούμε επιτέλους από τη βία και την παρανομία που υπάρχει στους πανεπιστημιακούς χώρους.

Είναι γενικά παραδεκτό ότι η εφαρμογή του συγκεκριμένου νόμου θα σημάνει μια συντριπτική ήττα της Αριστεράς και ριζική ανατροπή του κλίματος που επικρατεί από το 1974 στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.

Βέβαια είναι γνωστό πως οι δυσκολίες αρχίζουν με την εφαρμογή του νόμου.

Αν κρίνουμε από της σχετικές ανακοινώσεις, ο νέος νόμος για την παιδεία  και θα αμφισβητηθεί και θα επιχειρηθεί να ακυρωθεί  στην πράξη από την Αριστερά. Εντούτοις, ας αντιληφθούν  όλοι ότι μεταξύ της νομιμότητας και της ανομίας, δεν υπάρχει ενδιάμεση κατάσταση.

       Μένει να αποδειχθεί το κατά πόσον ο νέος νόμος θα εφαρμοστεί, όπως πρέπει,  ώστε να συμβάλει καθοριστικά στη διαμόρφωση ενός ριζικά νέου κλίματος στα Πανεπιστήμια. Αν η κυβέρνηση υποχωρήσει,  θα εγγράψει σοβαρή πολιτική ήττα.